Czarek Płatak

Ależ proszę Liryku :)

Eee tam. Ja straszny naiwniak Ala jestem. W życiu na pewno. Lubię się u Ciebie pokazywać ;)

Znaczy ceramiką?

Jak to mówią - swój swojego zawsze zrozumie :)

Takiemu jak ja paranoików bezpieczeństwa nigdy dość. Senkju :)

Może zatem facet też powinien tylko kawałek siebie? Zostawić miejsce wyobraźni. Jak przynętę ;)

Rozumiem. Ja się natomiast jakoś ostatnio stopniowo odłączam :)

Dag, jesteś poetką wszechstronną. I na biało, i na kolorowo (tzn. rymowo). Tutaj świetnie oddałaś miłość i związek i was, którzy mi się z jin i yang kojarzycie jakoś ;)

A jak wstawiła fake zdjęcie? Ale zgadzam się, że mają łatwiej. Przynajmniej tak mi się zdaje. Ja w ogóle bym tak nie umiał. Z tym tinderem w sensie..

Kolega chowa się w złote światło, a ja za szaroburą ścianą deszczu. Jesień każdemu daje to co mu jest potrzebne ;)

Świetny tekst. Pod każdym względem. Mnie jesienna aura nastraja na pisanie chyba bardziej niż jakakolwiek inna. Do tego wprawia w ten klimat (do pisania) jaki lubię najbardziej. Ładna, słoneczna pogoda pcha mi w myśli jakieś fjubździusie i inne motylki, a jakoś mi się już przejadły. Szarobure dni sprzyjają zaś głębszym podróżom w siebie.

Prawda. Ja wcześniej też sprawdzałem wszystko. Na szczęście pracę mam w pracy, a po pracy wolne więc maile sprawdzam na cito tylko wówczas, gdy oczekuję na jakiś ważny, a fb wystarczy mi raz dziennie. Nie jak kiedyś raz (co najmniej) na godzinę i zupełnie nie wiadomo po co :) Fora to też wciągający temat, ale kiedy zauważyłem, że więcej czasu zajmuje mi rozprawianie na temat wierszy niż ich pisanie stwierdziłem, że to nie moja droga i zaglądam na nie nie więcej niż kilka razy w tygodniu.

Wiersz jest kapitalny! W pełni oddaje również moje uczucia. PeAce!

Brawo! W imieniu wszystkich Nocków dziękuję :)

Uwielbiam wiersze wprowadzające czytelnika celowo w błąd na temat tego czego one dokładnie dotyczą, by na koniec stało się jasnym, że tyczyły czegoś zgoła innego niż się podejrzewało :)

Takie czasy.Ostatnio liczyłem przez cały dzień ile razy zajrzałem bez większej potrzeby do telefonu, by sprawdzić fejsbuka, czy jakieś njusy. Liczba była jednocyfrowa. To chyba nie tak źle, ale przyznaję, że zapodałem sobie kurację odwykową.

Pewnie! Dzięki! Z pozdrowieniem ;) Rad będę gościć :)

No proszę. Ciekawe, czy w jakimkolwiek stopniu nasze wspomnienia są zbieżne :)

Okej :)

To nie jest opis tego co za oknem Marku. Każdy z opisywanych przeze mnie miesięcy to jego obraz we mnie,w moich uczuciach i wspomnieniach, a tak właśnie kojarzy się mi październik jak to ująłem powyżej :)

Dziękuję Oxy. Wierszyk stanowić będzie część cyklu, w którym miesiąc po miesiącu opisuję jak mi osobiście dany miesiąc się kojarzy, jakie budzi uczucia. Jestem już za półmetkiem :)

Październik stalowoszarym oddycham niebem znów te dni pierwsze szronią się we mgle ostre powietrze i zapach ziemi w żyłach mi topią pewien październik

Pozdrowienia odwzajemniam :) Jakkolwiek mroczne to fajnie było się w te tunele na chwilę zagłębić.

Ostatni wers układa mi się w głowie - kiedy ojciec upoił się na śmierć. Niestety znam wiele podobnych historii... Z pozdrowieniem

Kolejny raz odnajduję u Ciebie siebie. I nie mam na myśli fragmentu o wrzucanych każdemu złotówkach (nie wiem czy powinno, ale zrobiło mi się jakoś milej). Mocna druga strofa. Lata temu miałem taką myśl żeby tworzyć cykl takich fotek, ale za zgodą i z załączoną w skrócie historią bohatera każdego ze zdjęć. Koniec tekstu to już niemal sierpowy,a do tego słuszna racja. Twój umysł to twój powerbank. Włącz, ląduj, korzystaj! :)