Czarek Płatak

Podobno wszystko jest matematyką, ale ja się nie zgadzam. Bardzo dobry wiersz Kostka. Udanego wikendu!

Winszuję Panie Kolego! Bardzo wdały utwór. Nie jestem bardzo, bardzo w białej, ale... Nie w tym wypadku. Ukłony i pozdrowiony!

Osobiście, przez wzgląd na etymologię zastosowałbym lejmoniady - Λειμωνιάδες Leimōniádes, Λειμακίδες Leimakídes, l.poj. ΛειμωνιάςLeimōniás, Λειμακίς Leimakís,) łac. Leimoniades, Leimakides, l.poj. Leimoniad, Leimakid. :)

Oj, to się cieszę :) Ale, aż mnie ręce świerzbią, żeby tak gościa kłonicą... przeżegnać :/

Lubię mit o Endymionie i Selene :) Wkradła się literówka, zapewne autokorekta - Lemoniady-Lejomniady ;)

Dobrze, że tamta 'sielskość' to już przeszłość :) Kłonicą?! Grrr!

Niezmiernie dziękuję. Kłaniam się pozdrawiając!

@Andrzej_Wojnowski Dzięki za wizytę. Z pozdrowieństwem!

Dzięki, dzięki :) Właśnie, by uniknąć ewentualnych rozczarowań, że 'za długie' od razu w tytule postanowiłem ostrzec o długości bazgrota. Jak i o tym, że choć to w sumie swoista bajka to morałów nie prawi Oczywiście nawiązanie do pióra z obsadką to reminescencje wiersza o K. I. G. Znasz mnie dobrze - pisząc bawiłem się przednio, bo i zabawa głównie przyświecała mi za cel przy tworzeniu tego bazgrota. Tym bardziej więc cieszy mnie, że zabawa towarzyszy również czytelnikom :) Ślę pozdrowienia i życzę udanego tygodnia :)))

Tak, te polimilicyjniaki zawsze mi się nie podobali. Wszystko ich wina. Oo, sztukmistrz sam stwarza korytarze i dziury wszelakie, w które może wnijść, by zniknąć na moment choćby z drogi takiemu jumbojetowi,czy też jaskółkom ganiającym się w przedwieczornych jazgotach, a Internet zaiste, zaliż, wżdy z dużej pisany być powinien. Dziękuję, poprawiam, oko puszczam ;)

@Marcin Krzysica oczywiście podziękowania !

Dziękuję bajago :) Jak się podoba to ja się cieszę ;) Ślę ukłony!

Moja córeczki ma na imię Inka :) Wszystkie Iny to super dziewczyny, hah Dobrze się czyta. Pozdrowienia!

Dzięki Tomek. Tak, dość dobrze czuję się w takiej materii i lubię z niej tkać bazgroty :)

Podobasię. Z pozdrowieniem.

Wyobraziłem sobie reklamę tego produktu opatrzoną piosenką z tym tekstem :D

Dziękuję serdecznie Nata! Cieszę się, że umiałem przywołać uśmiech :) Co do uwag w pełni je rozumiem, bo z wyjątkiem wersu z policją pierwotnie też tak zapisałem. Zmieniłem jednak do obecnej formy z wrodzonej przekory i przyzwyczajenia do 'wyplatania' zdań. Lubię jak trzeba się skupić nad językiem żeby się nie zaplątał. Z kolei zmiana w wersie z policją wytraciła by rym. Zawsze jestem jednak za uwagi wdzięczny są mile widziane. Dziękuję i kłaniam się nisko :)

Dziękuję. Rad jestem, że się podoba. Spokojnego wieczora życzę. Z pozdrowieniem!

Staram się pozwalać jej ponosić mnie w pola na oklep :D

Dzięki Justi. Widzisz, co za rozbójnik?! Nie ma cholera o czym pisać tylko zamęt i spustoszenie sieje. Hahah Ślę pozdrowienia!

Wiadomo! W stronę słońca :)

Lot sztukmistrza Cezarego, czyli bajka magiczna w dwunastu strofach bez morału Popatrzcie ludzie nad dachy, popatrzcie ponad kominy, w nieb przestwór sztukmistrz Cezary wyleciał na dzikiej świni! Na szyi powiewa fontaź, beret jak laur na skroni, u siodła harfa eolska, i pióro z obsadką w dłoni. Choć świnia niemal jak Pegaz, to jednak niektórzy gapie, (z tych wojny gotowych) p-gaz, kto miał, na twarz wciągał maskę. Co to za dziwy?! — ktoś krzyczy — czyżby tu film był kręcony?! A sztukmistrz w błękicie wisi, piórem maluje androny. Stalówkę w obłoku macza, by zaraz z chmurnej materii, jak z kałamarza nakapać jazzband pstry, sui generis. Warkoczem inkaustu krople spadają w miasta ulice, gdzie warkocz ulicy dotknie, tam — pstryk! — osoby magiczne. Wyłazi z piany fontanny Wenus zdębiała pociesznie, w skok za nią dwa hippokampy, nimfy dwie niosą wierzchem. Z ławki gwizd, to spodełbyczki, nagości nimf wielce radzi w ryk — czaruś, wyczaruj whisky! ty w pysk [zwrot niecenzuralny]! A sztukmistrz podkręcił wąsa, osły spod ziemi wyrosły, i jęły się deklamować, Sen letniej Szekspira nocy. Słońce w księżyca hak, szablę, gdy kichnął, niechcący zmienił, wyburczał abrakadabrę, i znów dzień stał się na ziemi. Na dnie w stawie miejskim Świteź, i dzwonów bicie — skinieniem, lecz już wezwał ktoś policję, wrze w sieci, trzeszczy Internet. „Te, panie majster złaź pan!”, mówią cyjniacy ponuro, a sztukmistrz wzdął się jak bańka i wybuchł motyli chmurą.

Dziękuję. Cieszę się, że potrafiłem poruszyć. Odpozdrawiam :)

Eech. I znowu budzą się moje ciągoty do drogi, podróży. Ładnie J. Z pozdrowieniem C.

Pięknie nam wyroiło wierszami na odejście, na rzeczy ostateczne.. Lubię te tematy :) Udanej soboty. Kłaniam się oczywiście ;)