Czarek Płatak

Ponawiam swój komentarz z Twojego poprzedniego wiersza :)

Brawo za sięgnięcie do zupełnie innej dla Ciebie tematyki. Super!

@Marcin Krzysica Podziękował i pozdrawia!

Prawda. Jest też moim udzialemy, który czasem kłuje, czasem boli, czasem cieszy i zawsze zmusza do refleksji. Dziękuję i pozdrawiam :)

Acha, teraz rozumiem :) Masz rację co do pewnych archaizmów, które czynię świadomie, z premedytacją i pewnym malutkim poczuciem misji, misji którą można, by opisać słowami - 'nie damy pogrześć mowy', bo w moim mniemaniu piękna polszczyzna, wiele słów znika po prostu z naszego języka, a to taka moja próba reanimacji. Dodatkowo zawsze starałem się iść pod prąd, zawsze też stawałem po stronie mniejszości, a we współczesnej poezji, czy to mowa wiązana, czy sięganie po piękne, zapomniane polskie słownictwo to mniejszość w moim mniemaniu właśnie. Serdecznie dziękuję za rozwinięcie myśli, pozdrawiam i życzę spokojnego wtorku :)

To tyko moje drobne poranne heheszki ;)

Bardzo kolorowy i ciepły wiersz. Jak dla mnie to letni zachód słońca, ale może to moje opętanie latem ;)

Może raczej: Którą cząstkę wchłonęła toń i mgła? Dom chyba nie posiada takich atrybutów :)

O Czarusiach, o Czarusiach, a o Czarusiu zapomniałaś i nie wpadasz z odwiedzinami. Ciuś ;)

Zaiste. Tyle starczy :)

Piękny, a wisielcy 'zawieszeni', schowani, merdają nogami ;)

Ram gdzie Księżyc tam serce moje ;)

Za serce dla emigranta z całego serca dziękuję: @wjola, @Daniel Kordel, @Silver, @evicca, @Kobra niech wam weekend darzy ;)

Dzięki Nata :) Co masz na myśli pisząc ? Pozdrowienia i życzenia udanego weekendu. Hej!

Taka jej natura..Dzięki Waldku. Równie serdecznie odpozdrawiam!

Dziękuję. To specyficzna konstrukcja, na planie której zostałem zbudowany, nakazująca mi tęsknić do miejsc, w których w tym momencie nie mogę się znaleźć. :))

Dziękuję Mario. Z pewnym opóźnieniem spieszę z wyjaśnieniem - limbo to termin zaczerpnięty z mitologii chrześcijańskiej, oznaczający część piekła, do której trafiają nieochrzczone dusze, Szeol, otchłań, której w tym wypadku jest synonimem :)

Ano właśnie, takie z nas hybrydy. Ni tu ni tam. Osobiście zdaję sobie sprawę, że w moim wypadku to chyba nawet nie o miejsce chodzi. Ot, ten typ tak ma. Ościskuję równie mocno z Albionu ;)))

Bardzo mi się widzi ta podróż. Tylko w ostatnim wersie rytm jakby ciut ucieka . Pozdrawiam

Emigrant Nazw chorób uczę się, kiedy mnie dopadną, za Polską tęsknię wiosną i w Wigilię, najgorsze jest to, że zawsze tak bardzo czuję się i tu i tam jak dziecko niczyje. Czasu mi wciąż mało, lasu mniej mi jeszcze, wrzosowiska, łąki są piękne, jednakże to las mnie wychował i w serce korzenie zapuścił głęboko, więc za lasem płaczę. Moją brzozę — tancerkę, co za oknem rosła i mi w jego kadrze szarzyzny łamała, pewnego dnia zabił, wyrwał z ziemi sąsiad, gdy go teraz mijam, już mu się nie kłaniam. Krajan oczywiście nie brakuje tutaj, dziksze to od dzików, co tam na rzeź idą, ciągle tylko mówią, że któryś coś „urwał”, że nie zginie Polska, póki oni żyją. Jednak jest to tylko deklaracja pusta, bo tam, im podobni sami ją zabiją.

Oczarował mnie Twój obraz, a mrozu siniak z koronek - majstersztyk :) Miękko, trochę sennie i przytulnie. Rozlał we mnie jakieś ciepło ten tekst. Pozdrawiam

Zgrabniutko :)

Ja nie wierzę, ale nie z powodu 'bo po co', a dlatego, że ni umysł, ni serce mi na to nie pozwalają. Zawsze jednak zazdrościłem wierzącym możliwości ogrzania łapek przy ogniu wiary :)

Dlatego tak cholernie boję się Alzheimera...

Jakby po trosze w nas wszystkiego. Ważne co górę bierze :)