Czarek Płatak

Wiersz pisany jedną z moich ulubionych form, którą nazywam sobie strofą parasaficką, lub Safoną upośledzoną :) Tak w ogóle to nie obraź się, ale temat, sposób, słownictwo, no wszystko w tym wierszu jest takie, że ktoś mógłby mi wmówić, że to mój zapomniany przeze mnie tekst :) Kłaniam

Nie mam uwag poza tym, że choć porusza przykry temat to wszystko ma tu swoje miejsce, nie jest przesadzone i oddaje to co temat porusza. Porusza dla mnie w dwójnasób, bo jest mi w pewien sposób znajomy.

Podoba mi się to mini, zabiera w podróż/e pomimo oszczędności wyrazu. Co do dyskusji, która tu powyżej to od siebie powiem - różnorodność jest dobra i fajna. Wszędzie ;)

Dziękuję serdecznie A, że pokornie. Cóż czasem trzeba umieć pogodzić się z losem :D

Był, był z Bogusiem Kobielą. Świetny film. Dlatego od razu nasunął mi się ten tytuł, a że wydał mi się najbardziej trafny do historii którą chciałem opowiedzieć oraz, że nie chciałem jednak powielać tego samego tytułu dosłownie to mała inwersyjka i ot. Dziękuję za tą swojskość. To miłe spostrzeżenie. I w ogóle za wizytę dzięki :)

Ja również nie jestem fanem, ale trudno jest mi odmówić szczególnie tym dawniejszym jakiegoś takiego hmm romantyzmu Szczególne mówisz. Wmawiam sobie, że tym samym dobre, tsss Odpozdrawiam

Dzięki. Jednego osobiście nie poznałem, kilku ich spotkałem natomiast. Oni zawsze są liczebniejsi. Pozdrawiam wzajemnie

Niech i tak będzie :)

Takie, takie a kolory jakoś nawet jak buro to się mnie trzymają. I co takim zrobić? Odpozdrawiam

O, to miło Waldku. Naprawdę :)

Lubię, że lubisz Ala ;)

Hahah! Kiedyś czas płynął inaczej. Nadal potrafi tak płynąć. Np. zwalnia znacznie zdała od miejskiego zgiełku. Pozdrawiam Pi :)

Niecodzienny fraktal śpiew ptaka za oknem kot mruczy i drzemie płyną myśli wolne we mnie sekundnika kroki kurz w skrach światła pływa westchnienie wieczności i ja niecodzienny fraktal immobilizm skonu tak w skórę mi wrasta spokój

Powiadają, że nie na rzeczy niemożliwych. Są tylko niewykonalne.

Prostota i delikatność tego tekstu aż chwyta za serce, a zatem posyłam ?

To miraż i idealny, niewidzialny towar wciskany ludziom od wieków. Wystarczy spojrzeć na dom prezesa spółki w Watykanie, by zobaczyć jak intratny to biznes.

Haha, świetny! Ile synkowi wiosen? Pozdrawiam was oboje serdecznie!!

Zgadzam się z Twoimi przemyśleniami. Jesteśmy tylko ludźmi, a zazdrość to niestety bardzo ludzkie uczucie. Myślę też, że w kręgu szeroko pojmowanej sztuki o takie igiełki szczególnie łatwo. Ważne jednak, by płynęła z tego dodatkowa motywacja, nauka, a nie rzeka żółci ;)

@Jacek_Suchowicz Dziękuję i kłaniam się uprzejmie :)

Cisza jest dla mnie od kilku lat zjawiskiem zupełnie obcym, nie doświadczanym niemal wcale. Cóż, kiedyś przyjdzie czas na taką totalną, a póki co niech gra muzyka :)

Było mi bardzo przyjemnie :)

A to dziękuję. Pozdrawiam Waldku!

Dziękuję Ala. Za dobre słowo i szczerość, bo chyba niewielu potrafi się spośród nas na nią zdobyć, a nie wierzę żeby igiełka zazdrości nigdy żadnego z nas nie ukuła podczas czytania jakiegoś szczególnie udanego utworu. Ściskam serdecznie :)

Dziękuję, przyjąłem, odpozdrawiam.

Niech biega w pepegach ile chce, każdego przecież to łechce, gdy Złoty Bóg wraz z muzami, ambrozją gościa nakarmi. A Wisi ja też nie zazdroszczę. Podejrzewam, że jej z kolei mogła się ta zazdrości nawet do nieudanych wziąć stąd, że w sumie nie napisała tych wierszy tak wiele. Zdaje się, że opublikowała dokładnie 353 utwory. Co przecież jak na poetkę żyjąca prawie 9 dekad nie stanowi wiele. No, ale. Nie ilość, a jakość. Bądź pozdrowiony Janie :)