Czarek Płatak

Że Afryka jest kolebką zgadza się większość etnografów na świecie. Coś w tym chyba jest ;)

Byłoby dobrze. Jednak nie zawsze się tak dzieje. Dziękuję za zaglądnięcie do mnie Marlett :)

Czyżby Lion of Judah?

Daję serce za to tulenie chleba. Wyobraziłem sobie ofiary głodu, które dostają bochenek chleba. Tą radość tak prawdziwą, że tuli się chleb jak najprawdziwszy skarb. Pozdrawiam

Dziękuję za wizytę. Zajrzę do Drugiego dna :) Wydłubanie w świecie o tym kształcie świata nie boli. Byłoby dobrze, gdyby było tych dziur więcej, gdyby więcej ludzi patrzyło na życie pryzmatem serca, ale to może ranić. Możliwe, że to obawa przed odniesieniem obrażeń powoduje, że wielu sercem nie patrzy. A może wielu pozbawionych jest serca? Pozdrawiam J.

Ok :) Pozdrawiam

@Natuskaa, @Marek Miłosz Dzięki wam za serca. Z pozdrowieniem!

Powiadają - dostajesz co dajesz. Tylko dlaczego gdy człowiek jak kto dobry z sercem to noże w to serce? Wiem, wiem - life is brutal and full of zasadzkas :) Dzięki Duszko. Pozdrawiam Cię serdecznie A wydawało by się, że jest równowaga i dostajemy co dajemy :) Nie ma sprawiedliwości na tym świecie. Nie ma. Pozdrawiam Wyczuwasz słusznie. Jakby się zastanowić to pod drugim dnem może znajdzie się i trzecie ;) Pozdrawiam Obawiam się, że on zdążył się i wygryźć, a nawet przegryźć na wylot. Zastrzeliłaś mnie pozytywnie skojarzeniem z Miłosiernym :)) Nie przeszło mi przez myśl, choć wydaje się logiczne. Co do ojcowskiej miłości to nie doświadczyłem tego zjawiska w jego wzmacniającym i przynoszącym stabilność charakterze. Raczej zgoła na odwrót.. Na marginesie - czuję się pozytywnie zaskoczony Twoją pamięcią o mojej estymie względem Hłaski :) Osobiście mam wrażenie, że coś mi jeszcze do powiedzenia zostało tylko nie zawsze jeszcze chce mi się mówić... Pozdrawiam Pi

Podoba mi się to co tu opowiadasz. Ma klimat, tylko te -ała, -ała, coś bym z nimi zrobił. Pozdrawiam

Ano, porobiło się, porobiło... Z pozdrowieniem Hmm, czyżbyś coś insynuuował? Może kiedyś.... Byłoby mi miło na Twojej półce ;) @Marek Miłosz Dziękuję za serce. Przyda się przy łataniu dziury :)

Dziura Wydłubałem dziurę w świecie, wystrzępioną, w serca kształcie, pomyślałem, że to będzie jak najbardziej odpowiednie, przez nią móc na życie patrzeć. Świat ramiona wszerz rozłożył, wyszczerzając zęby przy tym, i bezczelnie mrużąc oczy, wolno, mocno, bez narkozy, w moim sercu dziurę wygryzł.

Pływać w wodzie życia to żyć wiecznie :) Pozdrawiam

Problem z okazywaniem uczuć jakby. Ciężka sprawa. Znam z autopsji. Czasem dało się uśmierzyć, ale raczej rzadko. Pozdrawiam

Dobra, przewrotna puenta :)

Prawisz słusznie!

Przeczytać taki komentarz to jak dostać porządny zastrzyk energii do dalszego działania :) Z serdecznością dziękuję i pozdrawiam zza morza!

Niezwykle mi miło czytając, że moje bazgroty mogą kogoś zainspirować. Dziękuję i serdecznie pozdrawiam.

Dziękuję i pozdrawiam! @Andrzej_Wojnowski, @Liryk, @Marek.zak1 Dzięki za wizytę z sercem.

Cieszę się, że umiałaś dopatrzeć się esencjonalizmu, bo faktycznie pisząc go wyżymałem sok uczuć i cedziłem całość przez gęste sito. Dziękuję za słowa uznania na temat wiersza. Cieszę się mogąc oczyszczać się w sposób, który budzi pozytywne emocje :) Pozdrawiam Dziękuję i pozdrawiam!

@Marlett Nie zawsze, nie zawsze.. Dziękuję Marlett i pozdrawiam Cię serdecznie :) Dziękuję Pi. Rozprawiam się tym sposobem trochę z demonami przeszłości. Z oczywistych względów ciężko jest wszystko dopowiedzieć, ale to chyba lepiej. Pozdrawiam Dzięki za odwiedziny i słowa komentarza. Pozdrawiam Waldku! Bardzo Duszko, choć staram się jakoś oczyścić co do końca najprawdopodobniej nigdy nie nastąpi. Na marginesie moje miano to Darek z Cz zamiast D :) Pozdrowienia! A mi pozostaje podziękować i pozdrowić co niniejszym czynię :) Zawsze trzeba umieć wypatrzeć światełko w tunelu. Inaczej jak to mówią kaplica... Pozdrowienia Bardzo dziękuję. Słowa uznania z Twojej strony to dla mnie prawdziwa radość :) Dziękuję Justi. Ściskam serdecznie :)

Sadza Byłem od powietrza lżejszy, jakbym tu nie mieszkał wcale, sponad ramion oddech śmierci skrzydła spinał mi jak żagle. Aureolę w łóżku matki słaby, deliryczny demiurg zgniótł, dziecięce lata skrwawił, sycząc: „nic nikomu nie mów”. Kłamali, że będzie dobrze, na trumnę rzucając ziemię, zamieszkał we śnie pod oknem, ten pająk wpatrzony we mnie. Leciałem, śpiewałem o nas, mówią, że cuda da wiara, spaliła mnie w niebie wojna, na świat pyłem czarnym spadam.

Wzajemnie

Otóż to. Cała przyjemność po mojej stronie ;)

A te słowa napawają otuchą ;) Podskakuję nad chodnik ;)

Czasami też tak mam, a czasami nie... Ale tak już ze mną jest. Na zdrowie Waldku!