Ranking

więc w jaki sposób wytłumaczyć czasami prawdę w rymy wkładam ponoć od srebra złoto lepsze więc nie ma co za dużo gadać głupota zawsze jest brzemienna bękartów już się nie doliczę właśnie odgryzłam sobie język ale pazurem jeszcze piszę

leżę w niebieskim bikini na tęskniącej skale włosami otulam siebie jak piękną syrenę w głąb morza wpatrzona lekko uśmiechem noga za nogę pośladki w górę do słońca przywitam ciepła twojego serca bicie

to tylko czas odwrócił role jakby chciał sprawdzić kolejność w kruchych ramionach tulisz wspomnienia i resztki gasnących dni jestem tuż obok opatrując twoje lęki i własną bezradność

kolec z cierniowej korony przebił ci skórę w okolicach skroni tak poznaliśmy się mówisz że nie kryjesz urazy a ja buduję kościół w sobie proszę wybacz jego historię i architekturę szałas na wulkanicznej skale dla skromnej słowiańskiej duszy

Widzę moja droga A w tobie szansę, ale cóż lękam się nieco możliwego dysonansu, bo jak dotąd trzymałaś mnie na dość duży dystans. Prosiłaś mnie już nie raz i nie dwa o auto marki dyliżans. Warszawa – Stegny, 24.05.2025r.

policzek spalony niedzielnym popołudniem nadstawiam drugi piecze leniwie

Tak oto idę sobie w czas, w nieznany, gęsty, ciemny las. Szukając jasnych, ciepłych dróg. Niech podpowiada - dobry Bóg. Tak oto idę sobie w czas.. Zimnym potokiem obmyję twarz, by się ocucić, by jeszcze czuć. Miłości bajkę - we dwoje snuć. Tak oto idę sobie w czas, dopóki iskra stoi w drzwiach. Może odnajdę - pejzaże słów. Chmury zapomnę, świecąc znów. Tak oto idę sobie w czas, póki mi dane wstać - jeszcze raz. Uchwycę co dobre, ominę co złe. Docenię chwilę, gdy spotkam Cię.

chciałam zatrzymać w sercu te kadry sprzed lat ale wyrwałeś mi z rąk ostatnie obrazy malowane nadzieją bez ostrzeżenia spadł deszcz krople wpadały prosto w oczy już nie pieką nie czuję nic obopólne milczenie wskazuje kierunek może tak jest lepiej ale ja nie lubię takiego świata

Siedzę tu przy włączonym monitorze, I wciąż nurtuje mnie pytanie, Czy mogę nazwać się --- Poetą? Czy kiedykolwiek nim się stanę? Za młodu chciałem pisać książki, Lecz zarzuciłem już te mrzonki, Za mało miałem wiary w siebie I nazbyt mało – wytrwałości. Teraz więc skupiam się na wierszach, Wierszykach, wierszydłach --- jak chcecie to zwijcie, W poezję wkładam swą nadzieję. W jej wersach widzę jeno wyjście. Nie mam na szczęście chorych ambicji, By stać się drugim Mickiewiczem, Ani Słowackim --- i psom szyć buty, Jak już --- to drugim Gombrowiczem. Choć łeb mam śniegiem już pokryty, To sił mam więcej niż byle młodzian, I chęci życia --- nie ma tak łatwo, Nigdy, przenigdy się nie poddam! Warszawa, 23 V 2025

w gardle gruz a kurz szarpie uvulę rozszarpuje na strzępy głuche głoski a głośne i syczy spomiędzy zębów i między zębami szeleści (na dziąsłach wżery i wrzask w myślach) w nadziei grzmię już zewsząd nie słyszysz mam mutyzm wybiórczy? nie słuchasz ty stupor

Czas na sen Kładę się spać, Północ już dawno wybiła. Jeszcze przejrzę socjale, Myśląc jedynie, co mogłaś dodać na story. Może to i lepiej, Bo kiedy widzę, że on Cię dotyka… Tyle błędów, przecież czasu nie cofnę. Co mogę zrobić? Nadszedł już czas, By próbować zasnąć i próbować nie myśleć. Odkładam telefon, świadom tego, co mnie na pewno nie czeka. Na pewno nie poczuję Twojego zapachu przed snem. Na pewno nie usłyszę „Dobranoc”, tak słodko brzmiącego. Na pewno nie dotknę skóry, której dotyk dawał spełnienie. I na pewno nie ujrzę uśmiechu, który jako jedyny, Dawał mi spokój. Wiem, że rano nie zadzwonisz. Na pewno nie Ty. Hej, co tam? Hej, co u Ciebie? Jak samopoczucie? Przecież wszędzie rozpoznam ten uśmiech, Tak szczery i dający mi spokój. To znowu Ty. I znowu tu przyszłaś. Skromna i cicha, Serdeczna i słodka. Nic się nie zmieniłaś. Chcesz coś powiedzieć? Chyba, nie słyszę… Chwytasz za rękę? Chyba nie czuję… Rozmywasz się powoli I tracę Twój obraz. Czemu uciekasz? Czy znów Cię skrzywdziłem? Nie odchodź, nie teraz. Wróć tutaj, proszę. Co to za dźwięk? Otwieram oczy. Czas wstawać, Bo budzik zadzwonił.

znów myślę o zdroju, który wypływa z podziemi pałacyczka. o klarowności form. rozciąga mi się w głowie przestrzeń, gdzie wszystko jest zabytkowe, choć nic nie jest stare, kości na dnie i meble w komnatach – intarsjowane rubinami, uczucia – przepojone poczciwością, jak wytchnienie, falafel z kartoflami i omastą, a treść jazgotliwych traktatów – wyklepana na maszynach marki Łucznik czy Robotron, podpis – ołówkiem, nie parkerem. to światek, gdzie wszystko co złe zmienia się w przesąd. albo przeskok o dwa-trzy dni dalej, gdzie umiera, niekarmione uczuciami, więdnie niepodlewane, zwijając kolczaste liście, a potwory między nami uciekają w głąb Nickelodeonu, stają się w rysunkowymi misiami, co skaczą sobie do gardeł, by się zagryźć. przyznaj: to nie najgorsza wizja, ten mój strumyś, rezydencyjka na obrzeżach Ładnogrodu, obrazek, na jaki patrzę przez pobrużdżone ścieżkami szkiełko, na którym rozprowadziłem tak potrzebny narkotyk: łagodność; ma w sobie pewien urok to miejsce, do którego lubię powracać. doszczętnie.

na środku pola samotne rośnie drzewo pod nim cisza śpi

mroczycie się w nocy ale nie krzyczcie nie bądźcie źli po co więcej? pościel przesiąknięta jest złośnieniem zanim przejdzie samoistnie samo z siebie z niego na ciebie i z ciebie na niego zrzućcie to wszystko prześcieradło w koszmarki on dół a ty górę od jego piżamy nim niby minie

@Leszczym, @Roma, @lena2_ ukłony :) @Rafael Marius To byłby kurnik :)

rachunek sumienia może zaboleć myślenie wstecz podstawić nogę więc po cholerę iść taką drogą lepiej się połóż i śnij potem obudź w sobie to coś co życiem jest nazywane nie zaglądaj sobie do głowy równiutko do przodu idź nie wychylaj się bo nie warto na to jeszcze przyjdzie czas

@Łukasz Jasiński Bardzo dziękuję i pozdrawiam,:-) @Manek Dziękuję Ci bardzo:-) Czy te " bo" jest tragicznie niepoprawne? Pozdrawiam cieplutko:-) @Wiesław J.K. Owszem, jednak i te doniczkowe kwitną tylko " chwilę" , a sęk w tym by nauczyć się widzieć piękno między chwilami. Dziękuję i pozdrawiam! @Rafael Marius Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam! @iwonaroma Tu mi się nasunęła myśl, niekiedy jesteśmy niecierpliwi nie widząc kwiatów, ani nawet liści, a tam pod ziemią najpierw tworzą się korzenie. Takie solidne podstawy wszystkiego. Tylko tego nie widzimy i się złościmy. Pozdrawiam i dziękuję;-) @Kwiatuszek @akowalczyk @MIROSŁAW C. Dziękuję za serduszka, pozdrawiam serdecznie!

@Ewelina dziękuję milutko :) @Roma tak, lubię odpoczywać ;)

Autorzy: Tekst - Michał Leszczyński Rozmowa z AI - Krzysztof Czechowski Bezkasie Ta piosenka opisuje realia, uwierz jakimi są po prawdzie więc to wspaniałość życie jest bajeczne życie bywa marzeniem nie ma dla nas ani wystaw ani meczy w Madrycie pragma kuleje ojej ojej pragmatyka nie styka bo taka tu taktyka Na bezkasiu uwielbiają ciebie przytrzymać nie zbiesisz się im, a nawet ich przeprosisz albowiem warto tutaj się nieco dorobić świat oczekuje działań z zaangażowania (zakochaliśmy się w siódmych potach na siłowniach) na bezkasiu toż wiadomo i rak jest rybą trza dążyć trzeba próbować trza trwać zmieniasz ciągle więc nie odstawiasz lipy zeszyt urasta w wersy, przybierają twoje nuty (ważna jest waga notesu oraz ciężar pięciolinii) Ta piosenka opisuje realia, uwierz jakimi są po prawdzie więc to wspaniałość życie jest bajeczne życie bywa marzeniem nie ma dla nas ani wystaw ani meczy w Madrycie pragma kuleje ojej ojej pragmatyka nie styka bo taka tu taktyka Na bezkasiu chodzisz bardzo często głodny świat jawi się przyszłością, blaski miewa retro tęsknota ułoży ci opowieść w piękną piosenkę być sytym oznacza rzekomo artystyczne niedobrze na bezkasiu pojedziesz maksem na Podlasie ani Stany ani Brytania nie są wcale dla ciebie smycze nie po to są aby się urwać z choinki zerwać bukiety kwiatów brzmi nieromatycznie Ta piosenka opisuje realia, uwierz jakimi są po prawdzie więc to wspaniałość życie jest bajeczne życie bywa marzeniem nie ma dla nas ani wystaw ani meczy w Madrycie pragma kuleje ojej ojej pragmatyka nie styka bo taka tu taktyka Na bezkasiu opiszesz świat jakim podobno jest najedzonym – mawiają – brakuje metafor weny wizja kogoś zachwyci, coś trafi w czyjeś gusta masz mieć poeto gorzej, a nie przeto najlepiej Na bezkasiu na ambitniejszych też są patenta dorobisz się rachunków wręczą ci półbezkasie żebyś nie fruwał za mocno za szeroką okolicą żeby twój tekst chwalił zamiast nazbyt jęczeć (półbezkasie artystycznych nie nazbyt pasie - draka taka) Ta piosenka opisuje realia, uwierz jakimi są po prawdzie więc to wspaniałość życie jest bajeczne życie bywa marzeniem nie ma dla nas ani wystaw ani meczy w Madrycie pragma kuleje ojej ojej pragmatyka nie styka bo taka tu taktyka Na bezkasiu tylko taniec w wersji freak masz za friko. Pyk pyk, kiwa się noga, przytakuje ręka, tułów pracuje. O głowie tutaj i tak się nie pamięta, bo po co, bo na co. Tam ta rara. Ta dam. Ta dam (dyskusyjny to akapit).

@Amber Dzięki, fajnie że się podoba :) @Rafael Marius Tak, to też prawda, inna strona medalu...

Krew wypłynęła Z jego boku Potem krzyczał Gdy umierał na krzyżu: "Boże mój Boże czemuś mnie opuścił?" I wydał ostatnie tchnienie Skończyło się zbawiciela istnienie A więc mój kochany Jezu Chryste! Czy jesteś ze mną? Słyszysz mnie? Patrzysz z góry? Oceniasz moje uczynki? Przecież jestem tylko Podłym grzesznikiem Niegodnym zbawienia Chryste usłysz mnie! Chryste uratuj mnie! I pozwól poczuć się Jak w jakimś pięknym śnie Jezu Chryste...

Czemu nie ma tego w baśniach ani pieśniach ? Gdzie rycerzyca ratuje księcia co żyje jak wieśniak ?

@Rafael Marius myślę, że to co napisała Amber to właśnie ten powód :) @Amber coś w tym jest :) @Łukasz Jasiński oo w piłkę nożną też lubiłam grać, do tego siatkówka, czy dwa ognie. Teraz nawet, raz na jakiś czas fajnie sobie pograć... umysł odpoczywa, a ciało jest wtedy tak przyjemnie zmęczone, lubię taki stan :) po dachach, a raczej z dachów budek na plaży też skakałam, miło tak powspominać :) a taniec... taniec to coś w czym lubię się zatracić. @Waldemar_Talar_Talar miło mi to czytać, dziękuję :) @violetta no ba :) dziękuję, że zajrzałaś, spokojnej nocy :) @sisy89 cieszę się, że Ci się spodobał, dziękuję pięknie :) dobrej nocy

morze jest wszędzie nawet w dźwięku słowa może słyszę opcje korsarstwa i chodzenia boso po piasku miraż na spoconej od trudów jazdy drodze płodzi słony błękit który czuję na szczycie zdobywanego przez smak języka niebieska tabeta w pokoju dzisiaj wzburzona słychać syreny blisko progów odrywają od żeglowania człowieka przywiążcie mnie do krzesła błękit można wytapetować wszędzie o ile myślisz pod prąd w tej zbyt zdroworozsądkowej projekcji

nie mogą się spotkać dopiero po spełnieniu zapragną jeden drugiego

@FaLcorN pewnie tak, ja słucham tylko kwiatów :)

@violetta To nie dobrze. Zawsze warto słuchać. Słuchać nie znaczy postępować wedle sugestii. Słuchać znaczy spojrzeć w inny sposób, a to bardzo cenne.

@FaLcorN ja nie słucham, ale przyjaźnię :)

Kup też dla siebie. Poklecicie razem do wymarzonego nieba.

Tak oto idę sobie w czas, wierszyk skleciłem na raz dwa czas czytelnika pragnę skraść tęsknotą która we mnie trwa :))

@iwonaroma faktycznie zimna i zmienna ta wiosna, niech chociaż muzyka ludzi rozgrzeje…

@Rafael Marius muszę kupić dla wnusi :) jaka ona słodka :)

Rozumiem. Najważniejsze żeby się dobrze bawić na własnych warunkach. Ja akurat lubię od dziecka. Chodziłem chętnie na pochody 1 majowe z rodzicami. Było kolorowo, wesoło, dużo się działo. Najlepsze były za Gierka. Mnie wszystko jedno pod jakim sztandarem ludzie się gromadzą. Liczą się względy estetyczne i fantazja uczestników. Im bardziej kreatywne środowisko tym atrakcyjniejsza demonstracja. Jestem koneserem tematu. Miałem okazję obserwować tysiące takich imprez tak małych jak i dużych, we wszystkich możliwych intencjach,

@Leszczym Jak skrzyżujesz węża z jeżem, to drut kolczasty wyjdzie jak nic :)

@Rafael Marius Czasem jak kura pazur em, dzięki :) @Waldemar_Talar_Talar Myślisz? Miewam wątpliwości :)

I bez wiatru co dla mnie najważniejsze. Jeszcze by się słońce przydało. Ja to nie muszę nigdzie chodzić, bo marsz sam do mnie przyjdzie. Pewnie nie będzie internetu GSM, bo stacje bazowe będą przeciążone przez ten tłum, a ja żadnego innego nie mam. Ale co tam, będzie za to ciekawie w realu.

@violetta Jutro będzie dużo zamieszania, bo dwa wielkie marsze przez stolicę przejdą. W sumie ma być ponad milion osób. Jeden będzie przechodził koło mnie.

@Łukasz Jasiński jak Filip z konopii :)

Gdyby była formalna cenzura jak za poprzedniej epoki - wydawałbym książki, a teraz to każdy może w internecie pisać co chce i wydawać książki własnym kosztem, słowem: z góry na dół poziom zleciał... Łukasz Jasiński

@Roma W siatkówkę też lubiłem grać, a teraz: po operacji na lewym kolanie - nie uprawiam żadnego sportu drużynowego, lubię jeszcze pływać, jednak: sam nie będę chodził na besen lub nad jeziorka, nomen omen: kiedyś skakałem z mostu do Jeziorka Czerniakowskiego i po dachach - blokach dziesięciopiętrowych - przed bezprawnym wyrzuceniem mojej osoby na warszawską kostkę brukową przez Hannę Gronkiewicz-Waltz - mieszkałem na Czerniakowskiej, teraz: na Konduktorskiej, lubię też długie spacery i pójdę na Kopiec Powstańców Warszawy - na Bartyckiej, dodam: bez kasy nie wychodzę - lubię przy okazji na spacerze wypić sobie parę piw. Łukasz Jasiński

:) Pozdrawiam

@Leszczym Można mieć wiele radości zupełnie za darmo. Tak było zawsze i żaden marketing wszystkich nie ogłupi, choć wielu się dało nabrać.

Może anioł?

Do stuletniej Ratuszowej Wchodzi Janusz w dresie nowym I Grażyna, jego żona, W bury sweter wystrojona. Za Grażyną pędem leci W brudnych bluzkach czworo dzieci. Plamy z jagód na policzkach, Kurz wraz z błotem na trzewiczkach. Przy stoliku siedli żwawo, Patrzą w lewo oraz w prawo, Nagle Janusz na kelnera Grubym basem się wydziera. Zamówili sześć kotletów, Z groszkiem grubych sześć omletów, Barszczu porcje małe cztery Ciastek z kremem pół patery. Zosia barszczyk w filiżance W brudne, mokre bierze palce, Trach! I z filiżanki małej Szczątki tylko pozostały. Zenek zwykle na obrusie Plam piętnaście zrobić musi, Dzisiaj bardziej się postarał, Oto plamek cała chmara. Maja w zupie oczka łączy, Co się zaraz marnie skończy. Już wokoło pełno barszczu, Soli, pieprzu, z uszek farszu. Zosia w swym kotlecie dłubie A sałatę ręką skubie, (Widział kto porządek taki?) Już pod krzesłem są ziemniaki. Zaś Ambroży w swym omlecie Grzebie palcem – dobrze wiecie, Że ten zwyczaj nieuroczy Widzów wielce kłuje w oczy. Już na krześle Zosi plama (Ramionami wzrusza mama) Na Zenkowym (co za czasy!) Leży skórka od kiełbasy. Gdy się czworgu dzieci miłych Posiedzenie już znudziło, Zenek z Mają z wielkim krzykiem W bieg ruszyli wśród stolików. Już ściągnięte dwie serwety, Na podłodze zaś kotlety, Naleśniki, tortu kawał. Jak zabawa, to zabawa… Nie jest raczej niespodzianką Dla Alicji i dla Hanki, Że rodzinka ta upiorna, Rozwydrzona i niesforna, Bez kultury i sumienia Chyłkiem wyszła – bez płacenia. Wkrótce zaś, jak co niedzielę, Znów modliła się w kościele…

@Jacek_Suchowicz Miły...

Ów zaniemógł w niedomogach. Więc stękał. No bo mógł stękać. I głośno stękał, zamiast stękać cicho i tylko to psuło szyki zwycięzcom. Stękać owszem, zawsze można, ale trzeba to robić po cichu i w głęboko wewnętrznym cierpieniu. W jak największej prywacie, no na przykład przed łazienkowym lustrem. Co najwyżej tylko we własnym pokoiku, wcale nic nie szkodzi że bardzo małym. Na zewnątrz natomiast trzeba wywalać zawsze hasło pod tytułem „gra gitara”. Innych haseł świat nie lubi po prostu, zawsze nie lubił. Zwalcza je nawet, zawsze zwalczał. Warszawa – Stegny, 20.05.2025r.

I trzeba pamiętać o korzeniach ;)

@Kwiatuszek Człowiek się przyzwyczaja.

@Kwiatuszek Tak, wszystko na tej ziemi przemija i niekoniecznie to musi być powodem do smutku. Żyjąc w klimacie zróżnicowanym, takim w którym są cztery pory roku, mamy możliwość obserwacji jak natura transformuje się podczas tych zmian i przecież można posiadać piękne kwiaty doniczkowe. Pozdrawiam serdecznie. ****************************

Filozoficznie i mądrze. Zmieniłbym może tylko "bo" na "inaczej" Pozdrawiam.