Ranking

Tkwię na przystanku w deszczu, mijają mnie tramwaje, a ja tak siedzę i moknę, i wciąż mi się wydaje….. Że jeszcze będzie pięknie, wiosennie i oczywiście, że jeszcze złapię słońce swym sercem, mocno, przejrzyście. Moknę i depczę kałużę, odbicie moje się krzywi. Czekam, aż przejdą chmury, niebo się blaskiem ożywi. Jeszcze chłód kropel na twarzy, jeszcze wiatru wahanie. Nagle nadjeżdża mój tramwaj, dobrze wiem, co się stanie. Zostawię chłód i niepewność, usiądę jak kot na ganku, złapię słońce zza szyby, dojadę do przystanku… Gdzie cisza na mnie czeka, gdzie ciepło wnika w me dłonie, w drzwiach światło znajome, jasne Wracam. Serce nie tonie.

Leje się woda na głowy, leje się z prawa i z lewa. Chlapią po oczach e-krany, obraz utopia zalewa. Miękkie umysły, jak gąbki, chłoną bezmiary wilgoci. Prawdy bezsprzeczne już wsiąkły, znów hydraulik coś sknocił. Ciurkiem się sączy nienawiść, wielu niezbędna do życia. Przeciw niejeden niej prawi, gdy jednocześnie podsyca. W rurach coś dzwoni i rzęzi, jakby się miały rozlecieć, albo demony uwięził w nich ten, co rządzi na świecie. Strumieniem woda obmywa łby coraz bardziej ponure, lecz może taka przyjść chwila, że ktoś zakręci im kurek.

A może by tak spróbować jeszcze raz Zbudować przezroczysty świat Wziąć kilka tabletek do ust I zamknąć barykady słów I wzlecieć w betonowy sen I roznieść szarobury gest A może zebrać nadzieję w zimną dłoń I przenieść na góry pusty ląd *** Pusty ląd

Jak wiele w nas mieści się zawiści pomyśleć tylko ile cierpienia ile w zdaniach słów nienawiści ile nas kolców w język uwiera Człowiek od wieków człowiekowi wilkiem a wilk tymczasem nauczył się śpiewać i wyć z zachwytu lecz gdy trzeba milknie człowiek nie milczy woli żal rozsiewać I usiadł w końcu chłopiec obok wilka w takiej sytuacji nic już go nie czeka zamienili razem może ze słów kilka Oswoił chłopiec wilka a wilk człowieka

chociaż jedna jest zmienić może cały świat otworzyć sezam zamknąć wrota czasu chociaż jedną jest otwiera wszystkie ramiona zaciska pięść pąsowieje chociaż jedna jest każdy ma swoją na własność

Jaga* I wtedy zszedł anioł: zagubiona dusza na ten padół ziemski, straciła raz na zawsze: niebiańskie - o zapachu różanych fiołków pióropusze, czasami: przychodzą - głębokie sny jak otwarte serce - to: krwawo krwawiące kolce - ludzi nie rozumiem już... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (marzec 2025)

białe marcowe słowa przychodzą znienacka gdy mówisz wierszem o miłości do mnie to wiosna przynosi szczyptę odwagi by posmakować chwile posypane szczęściem dotykasz serca dłońmi muskasz niczym skrzydłami motyla to nie sen choć płyniemy delikatnie jak jedwab do serc zielonymi ścieżkami

usłowić usta, poskładać je do uczuć, a potem obsypać cię pocałunkami... wszystko co chce ci powiedzieć masz na policzkach, dłoniach, włosach. kształty miłości, zaufania, tęsknoty, szczęścia i strachu odcisnęła w tobie. jest ci w niej do twarzy, w każdej z barw, w nasyceniach, transparentności. nie masz nic pewniejszego ponad jej czułość, roztartą poza kontury.

dziś milczę głośniej niż zwykle skończy się bo kiedyś się skończy widzisz? nie jeszcze nie widzisz a dworzec z nieubłagalnością właściwą zjawisku oddala się i coraz mniej na nim ludzi słońce jednak miarowo jak stukot kół pociągu zasłaniają kontury pary dzieci na huśtawce i topnieją w złocie zostały esencje rozrzucone na wietrze twojego oddechu bo nie ma nie ma nie istnieje dobrze znane odpycha wiecznie zaskakuje przecież wsiadając nie wiesz że kierunek jest jeden a to czeka tam zawsze z mordą rozwartą szeroko jak tunel

ranny ptak zapiał wersy pachną morską solą szronią ciszę jak co dzień chmury rozczapierzone triadą kolorów na horyzoncie w paradzie aureoli wszyscy święci aż Bóg zagrzmi i skarci ostrym słońcem ludzie nie bądźcie nachalni wszyscy i wszystko jesteśmy jedno anielska słodycz z czarcim dziegciem na tafli źródlanej wody do końca czasu nikt nie ujawni tajemnicy wielkiego wybuchu

II. Drzewo, przy którym jestem. W tym samym momencie — kobietą, dzieckiem. Starcem, nieważne jak długo jeszcze. Wciąż małym dzieckiem, które wiatr głaszcze. Ziemia tak ciężka, już rozmrożona. Wilgocią zwarta. Z wilgoci cena. Po drugiej stronie małego świata ktoś patrzy na dąb. Dębi się data. Ławka i trumna. Stół kredens koncha. Dębowa szafa trzydrzwiowa — ołtarz. Na dębach gniazda. Oliwny żołądź. — Wszystko jest z dębu? — Co tylko pragniesz. Co ukrzyżować. Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Mt, 25,1

gdzie szukać wspomnień w sercu za sobą czy gdzie zapomnienie które spokojnie śpi bo nie pytam jak mu po latach a może to tylko chwila która mną steruje nie pomaga bo to co było zbyt piękne a jego twarz boi się dzisiejszego sam już nie wiem czy grzebać w byłym czy odpuścić

Jeszcze ostatnią kroplą nadziei upiją się marzyciele i bieg łez zefir zatrzyma aż zesztywnieją Jeszcze niewinność karków Słońce opromieni a na pola konie wylegną jak strzały białe i proste Jeszcze myśli oddzielimy niby ziarna od plew i myśli złe wypłyną nam uszami jak utopiony kret Jeszcze upiory nasze przywiążemy do studni by wody strzegły czarnej i gorzkiej a w piersi świata wtuli się mocniej nieopierzone pisklę Jeszcze uśmiechać się zaczniemy a uśmiech nasz będzie podobny do pękniętej blizny i w ciepłym cieniu modrzewi połamiemy się sobą jak chlebem

z jaką częstotliwością bije twoje serce w tempie czterech papierosów na godzinę kłamiesz osiem razy więcej więc jesteś szczególnie dotknięta przez los rozpisujesz list na strofy mieszasz cukier w herbacie płynę jak wosk po linie wkrótce stanę się świecą w chromowanym kandelabrze w cieniu księżyca przepadasz na wieki wieków pijesz do sosny kochasz się w brzozie nie masz innych przede mną - po mnie zbyt wiele się spodziewasz historycznie ty jesteś ziemią pylonem mostu nad którym tylko pozornie leżą przęsła - jak niebo

G_dyby_ś Gdybym była ptaszkiem niewielkim, wleciałabym w każdą dziurkę, tam nawet, gdzie debaty niepoważne, na arcypoważne tematy. Podziobałam łby zakute, niech... resztki - szarej - z nich spłyną, może wody źródlane wypłuczą, to, co od lat nie w nas się warstwiło. Wszak dobro rodzi się w mózgu, a im krew do boju aż kipi w ramionach, ze zdumienia wiośnie przedwczesnej - zzielenieniją - nie zazielenią się pola. Gdybym ptaszkiem była niewielkim, ano jestem - krukiem - mądrym na opak, i nijak mi w tych czasach palących, gdzie król na człeka jak na śmiecia, spogląda. marzec, 2025

tęsknota nocą się owinęła wokół mnie jak wąż Boa o zielonych oczach wyciskając z oczu ostatnie łzy ściskałam w myślach Twoje imię pokój zbyt cichy zbyt pusty choć wiem gdzie jesteś to zbyt daleko każdy dzień miesiąca przewracam w pamięci jakbym chciała wszyć w ściany każdy obraz każde wspólne wspomnienie spacer ciszę adrenalinę i podwyższony puls to wszystko cięższe niż dotychczas być może mnie nie pamiętasz ja nadal odwracam się odruchowo by wzrokiem jeszcze raz Cię przywitać to wszystko jest cięższe gęstrze niepojęte dla zwykłego zjadacza chleba nieobecne dla kogoś kto żyje bez kogoś dla zabicia czasu i wypełnienia żołądka jakby nic innego się nie liczyło mnie życie postawiło do potęgi przed nawias Klaudia Gasztold

dziadkowie podarowali mi radio, abym mógł słuchać mojej płyty wyjąłem je z torebki i stanąłem jak wryty, jest zupełnie takie jak oni, eleganckie, stare, ale w dobrej kondycji, pomyślałem, że to początek nowej tradycji. naciskam włącznik i zalewa mnie fala spokoju, radio przez chwilę trzeszczy, coś w środku skrzypi i klika po chwili jednak rumor ten zanika, melodia się rozpoczyna, a mnie już nie ma w pokoju. *Wybiła 8:00, zapraszamy na zbiór wiadomości ze świata* jedziemy samochodem do Naszego domu poza miastem, są wakacje, a wokół pachnie świeżym ciastem, z głośników leci „Pan Twardowski”, w tle coś przygrywa a my śmiejemy się, bo „Ta karczma Rzym się nazywa” *kolejny raz na pierwszym miejscu listy przebojów* stoję przy blacie i biorę kubek do ręki, z radia sączą się ostatnie dźwięki nie pamiętam już jaka to była piosenka może to śpiewał pan, a może panienka siadamy do stołu i zaczynamy Naszą grę mijają godziny, ale nie poddajemy się to oni mnie nauczyli jak nazywać wszystkie kolory a ja, tak samo jak lata temu, nadal kocham te wieczory *dzień będzie słoneczny, a temperatura nie spadnie poniżej 15 stopni* wita nas drewniana brama i silny zapach sosen, kolejny raz tu jesteśmy, kolejna z pięknych wiosen, To nasze miejsce, nasz park i nasza zagroda i żarty dziadka, których taka długa broda *zbliża się 20:00 pora na fakty sportowe* minęło wiele lat i wiele się zmieniło, Twardowskiemu na księżycu już całkiem się znudziło, Nasze gry stały się rzadsze, Nasz park już przekwita a nasza brama, no cóż, już nas nie wita I mimo że czasami jest mi trochę przykro, to wiem że to wszystko wcale Nam nie znikło, zwyczajnie z biegiem czasu to co Nasze się zmieniło, ale najważniejsze, że tam jest i zawsze było *żegnam się z Państwem i zapraszam na jutrzejszy program* jestem znów w pokoju i patrzę przed siebie. gdzie byłem, nie wiem? ale przez te wspomnienia ucieszony bardzo, wstałem, odłożyłem długopis i wyłączyłem radio

dziś nie myśli mocno jest już zmęczony odpuścił lecz nie wie czy to fair wobec tego co go czeka przecież starość to nie żart - to coś nieuniknionego może więc warto o niej pomyśleć nie bać się jej ludzie mówią że czasem od tęczy piękniejsza

złociste drzewa chryzantemowe ogrody pajęcze sieci

nie ma szczęścia bez miłości i bez kogoś bliskiego Droga Mleczna spięta strunami kosmicznymi jest jak wachlarz gejszy obiecująca..... Logarytmy. Kwadryki. Całki. muśnięcie twoich ust to koniunkcja Marsa i Ziemi dwa olbrzymy podtrzymują planetę a ja... wiem że nic nie wiem w kwarkowych iskrach ramiona galaktyki obejmują Atlasa i Zeusa boskie jest Buenos Aires i boska wiosna radosna Radiostacja. Prawiczek. I żelazna gwiazda... maj nadciąga jak zielony arras !

w noce marcowe drży listowie drży Pascala trzcina szumi zmurszały świerk świszczy myśląca bylina w słocie, na pustym peronie wybrzmiewa ostatni pisk i pustką wybrzmiewa katharsis i zniknął ostatni błysk odjechał ostatni z pociągów jadących w szczęśliwe kraje jedziesz, w bagażu masz serce w luster weneckich przedziale ja trzymam w plastikowej siatce kwiaty, chociaż plastikowe wszystko co kochałaś kiedyś świece, choć umarł w nich ogień pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce ja i nasze chryzantemy a kiedy deszcz na czoło mi spadnie będę się mokrzyć w nadziei że to łzy twoje nadal nachalnie ciągnie ku łomżyńskiej ziemi złapany nagłym letnim deszczem nie będę już szukał ratunku by ostatni raz jeszcze w ciepłym trwać z tobą pocałunku uścisnę kościstą dłoń wiatru gdy grudniowy porywa puch na niebie w zerwanym mi śniegu ducha objawi nasz ból pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce ja i nasze chryzantemy ================================= w noce marcowe drży listowie, drży Pascala trzcina szumi zmurszały świerk, świszczy myśląca bylina w słocie, na pustym peronie wybrzmiewa ostatni pisk i pustką wybrzmiewa katharsis, i zniknął ostatni błysk odjechał ostatni z pociągów jadących w szczęśliwe kraje jedziesz, w bagażu masz serce, w luster weneckich przedziale ja trzymam w plastikowej siatce - kwiaty, chociaż plastikowe wszystko co kochałaś kiedyś - świece, choć umarł w nich ogień pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy a kiedy deszcz na czoło mi spadnie, będę się mokrzyć w nadziei że to łzy twoje nadal nachalnie ciągnie ku łomżyńskiej ziemi złapany nagłym letnim deszczem nie będę już szukał ratunku by ostatni raz jeszcze w ciepłym trwać z tobą pocałunku uścisnę kościstą dłoń wiatru, gdy grudniowy porywa puch na niebie w zerwanym mi śniegu, ducha objawi nasz ból pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy ================ który zapis przyjemniej się czyta?

@aff @mariusz ziółkowski @andreas @Monia @kollektiv @akowalczyk @Rafael Marius @Nata_Kruk @Domysły Monika dziękuje :))

@Domysły Monika Według mnie na tą nadzieję czeka się nieco dłużej to i dłonie do tego czasu zmarzną 😁 Dziękuję za miłe słowo Moniko ☺️ Pozdrowienia! @andreas A to porównanie z kolei kojarzy mi się z Holandią i wielkimi oknami. Dziękuję, pozdrowienia ☺️ @Rafael Marius ☺️ w takim razie gratuluję ☺️

ta woda zmywa po drodze wartości słuszne i trwałe a muł który z sobą niesie oblepia każdy kawałek zamula dosłownie wszystko najbardziej ludzkie umysły by zapał nieujarzmiony do końca zgasł i wystygł oddziela ludzi od siebie warstwą śmierdzącą i gęstą każdy wie że samotnymi steruje się bardzo lekko dawno Ciebie nie czytałem a napisałeś dobrze z pazurem

Witam - ucieszył mnie twój komentarz - dziękuje - Pzdr zadowoleniem. @Natuskaa - @Wiesław J.K. - @Rafael Marius - @Domysły Monika - dziękuje -

@Łukasz Jasiński ''Non capisco piu''............non e vero. Vedo che capisi @Bożena De-Tre Podoba mi się..............saluti Łukaszu @violetta ....pozdrowienia

Zawoalowany człowiek:)

@Łukasz Jasiński To zapewne wina Jagi, ale wybaczam jej. Powiem Ci tak Łukaszu, żarty to dobra rzecz, podtrzymują umysł w równowadze psychicznej. Branie wszystkiego na serio to powolne kopanie dołków pod sobą. Wiesz co ja robię, gdy mam chandrę - oglądam śmieszne, komediowe filmiki, albo czytam coś śmiesznego i zapewniam Cię, że to pomaga. 😎

181 cm wzrostu Około 125 kg wagi Włosy na plecach Żaden atleta Żaden przystojniak Ani obojnak (sic!) Zamieszkały na odludziu Człek Shrek Woli towarzystwo Fauny i flory Ewentualnie tych którzy Mówią że fajny Do pomocy skory Zrobiono z niego wariata Sam również nie jest bez winy Przeraża go własna chata I zastrzyk adrenaliny Lecz tu kończy się owa Jakby tragikomedia Fionie nie zbrzydła głowa A ogr to w końcu jest bestia

Wiersz genialny w swojej prostocie!

@Wiesław J.K. i to jest piękne :)

Się wie 😎 Pejoratywność niech w szklance zostanie, prawie jak osad nie do wyczyszczenia. ☺️

Nie widzę powodu dla którego teksty miałyby być publikowane w Warsztacie. Jeśli nie darzy się sympatią innego użytkownika - polecam użycie opcji "Ignorowania", wszelkie notatki w utworach czy komentarze tego typu będą karane ostrzeżeniami. Zbędna dyskusja została usunięta.

Widzę kolory Codziennie podkulam skrzydła, jakbym bała się lotu przez dolinę, a tu wiosna kroczy wiewem natury, choć dżdżysto i mgły nad ziemią. W zakamarkach przysnęło wczoraj, rzędy kamieni na drodze, więc... bajkę opowiem strachom - z mchu i paproci - do miękkości przylgnę całą sobą , myśli zanurzę w dobru, które tuż, tuż - za zakrętem - spójrz, rozlewa się w pąki na drzewach, kiełkuje w tobie, i w tobie, i we mnie. luty, 2025

~~ (e)N. Karola w miejscowości Pucie, w ożywionej wyborczo dyspucie zapytano o nazwanie płci. Ów pomyślał, że ktoś z niego drwi - więc wyksztusił - są tylko dwie pucie .. ~~ Pucie – osada w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Goleniów. Nawrocki i dwie "pucie" - źródło: https://expresskaszubski.pl/pl/680_o-tym-sie-mowi/64617_karol-nawrocki-i-dwie-pucie-internauci-maja-niezly-ubaw.html

posyłasz uśmiech każdym spojrzeniem jest jak słońce jak bukiet kwiatów w wazonie a potem potem pustka nic nic z tego nie rozumiem 3 .2025 andrew

Kukułka przeprowadza selekcję jaj małych ptaszków. Mewa porywa jaja, pisklęta i drobne zwierzęta oraz ryby. Jastrząb poluje na gołębie, kukułki, inne ptaki. Bocian wyrzuca z gniazda własne, najsłabsze pisklę. Orzeł potrafi unieść więcej... Ale... cóż na to poradzić (?) Ludzie przeprowadzają selekcję jaj przepiórczych, kurzych, kaczych, gęsich, indyczych, a nawet strusich. Mięso, drób i ryby biorą ze sklepu. Hm... wąż ryś wilk niedźwiedź

dendrologia teologiczna ;)

bardzo lirycznie wyszło i dobrze :)

Ty nazywasz to laniem wody, a ja nawijaniem makaronu na uszy. Nie oglądam, nie słucham i jestem szczęśliwy. Pozdrawiam.

Ten "przezroczysty świat" skojarzył mi się ze szklanymi domami Żeromskiego. „Przedwiośnie” duch Żeromskiego z nieba Lizbony zobaczył z cegły spleśniałe domy szybko zmienił okolicę z ulgą fruwał w Ameryce gdzie higieniczne szkło i betony Pozdrowionka.

@Wiesław J.K. A nie na odwrót? Powtarzam: pilnuję tylko i wyłącznie - własnych interesów, a niby dlaczego moje zainteresowania muszą być skierowane na wojnę bliskowschodnią i wschodniochazarską i całkowicie obce mi: ludzkie - problemy, więc? W praktyce to ludzie jako winowajcy powinni mnie najpierw przeprosić, zdobyć zaufanie i dopiero na samym końcu - zrozumieć, poza tym: Podmiotem Lirycznym jest tytułowa Jaga i nie ja - jako Autor, dziękuję za komentarz. Łukasz Jasiński

@Kamil Olszówka Niewątpliwie! 😎

jak pani ślicznie i tak do twarzy w zwiewnym szlafroczku z pokus utkanym bardziej odsłonić chyba niż zakryć ma te pikantno-słodkie specjały tyle tkwi w pani rozkosznych znaczeń bo nawet aura jakby samicza pogładzić rączkę choć się odważę i całą tobą się pozachwycam masz taką małą gorącą stópkę we mnie to ciepło już teraz płynie a jeszcze robisz mi to co lubię powiedz przynajmniej jak masz na imię

Dyplomata W mieście Myślibórz Zdzichu podrywacz, kupił obrączki - dość już pogrywać. Krąży cichcem w regionie, pora wszakże na żonę. Laska na starość może się przydać. marzec, 2025

@BITTERSUITE i od myślenia czasem człowiek znika 😉

Dobrym przykładem jest obecny prezydent Stanów Zjednoczonych: America first - Ameryka na pierwszym miejscu. I takim hasłem w Polsce powinno być: Polska na pierwszym miejscu - Polki i Polacy i nasza ojczyzna zawsze powinny być na pierwszym miejscu.

@Czarek Płatak ... dziękuję.

@Czarek Płatak z mojego czytania wyszły dwa wiersze. Jeden z przerzutniami, drugi bez. Wakacje za to jedne. Pozdrawiam.

@Czarek Płatak Hej, dzięki ;)