Ranking

Przeciążenie w spektrum Schowałem się. Nareszcie - zaraz będzie lepiej, Ponownie, od początku poukładam wszystko. Rozsadza mi już głowę rwąca rzeczywistość, I muszę w jakiś sposób wrócić znów do siebie. Momencik, jeszcze chwila - drętwy umysł nie wie, Co tutaj się wyrabia. Jeśli ma się wcisnąć, W dość szczelną i kolczastą ścianę sensoryczną, Pozwólcie w samotności trochę mu posiedzieć. Podróże, hałas, kontakt - ponoć to normalne, Więc trzeba jak najszybciej wtopić się w neurotyp. Jak co dzień, rozwiązanie pewnie jakieś znajdę, Lecz, jeśli mam być szczery, ciągle myślę o tym, Dlaczego, gdy zmęczony zwijam się w metldownie, Świat wokół, jakby na złość, czuje wciąż niedosyt? ---

na cienkiej łodydze wiszą samotnie dwa uschłe owoce winogron pierwszy w kolorze głębokiego fioletu a pod nim drugi jakbyś nie spojrzał nie do poznania

Pod zakrytym niebem mojej Bożence chorej na stwardnienie rozsiane wsłuchuję się czy to gołębie na blaszanym parapecie czy może krople zaczynają tańczyć monotonię tak - to dźwięki szumiącej melodii opadają na parapet po liściach kasztanowca taniec i zaduma czuję jak wena zagląda mi przez ramię i sprawdza czy już piszę piszę o dziewczynie z czerwoną przepaską we włosach gdy skończę przeczytam to w drugim pokoju gdzie siły i głos już dawno nieczynne słuch jakby na rozdrożu tylko oczy – jak zawsze w błękicie i będę czytał wyraźnie głośno a gdy zacznę o czerwonej przepasce pojawi się uśmiech prawie tak piękny jak wtedy o świcie Przekład na język angielski: Marcel Weyland, Sydney Under a shrouded sky For my Bożenka ill with ms I listen rapt would these be pigeons upon the tin parapet or perhaps raindrops’ steps beginning dancing their monotony yes – it is the soft sounds of the music falling on the parapet falling off horse-chestnut leaves dancing and reverie I feel inspiration’s glance over my shoulder checking whether I am writing I am writing about a girl a red riband circling her hair when finished I’ll read it inside the next room Where strength and voice are long out of order the hearing as if at the crossroads just the eyes fixed – as ever in the azure and I’ll start reading carefully loudly and when I come to the red riband a smile shall appear nearly as lovely as once at dawn’s pleasure

Dzisiaj mój hajs jest na haju. Baju baju prawie w Dubaju. Produkty high level umieściłem w plecaku. Ta płyta to mój prozac na wieczór. Mówią, że ćpam spam, a ja się im stawiam. Popracuję jeszcze nad mito - manią. Mit Messerschmitt tu, mit tam, co mi tam. A potem lulu spać. I o spokój nie dbać. Namotać nawijkę w bajkę i tegez gitez. Nie takich supłów nikt tutaj nie rozwiązał... Warszawa – Stegny, 02.12.2024r.

koło ratunkowe w tradycji jedna świeca druga świeca trzecia świeca czwarta świeca ... ukojenie z czasem

Gdy problemów pada deszcz duszę trawi lęku mech świat okazał się znów zły jutro kryją ciemne mgły jest Ci smutno jesteś sama stos kłopotów masz od rana zadzwoń zapamiętaj że on Ci zawsze pomóc chce często mamy różne zdania nie poradzisz – taka karma lecz jest coś co mocno łączy warto być człowiekiem dobrym

zaglądnąć w nieskończoność zobaczyć ślady prowadzące do... może nawet ... otworzyć okno do drugiego wymiaru zobaczyć życie z innej strony świat codzienność jak czarna dziura wchłania nie daje zbyt wiele czasu dla siebie a ja ja chciałbym ... 12.2024 andrew

Nie pozwól by krzywdy, które ci zadano, puściły korzenie i wżarły się w serce, bo wówczas chodzącą pozostaniesz raną i słodkich owoców nie wydasz już więcej. Te krzywdy, co spadły na ciebie jak ciernie rozpoznaj i przyjmij a potem pożegnaj, za sobą stań murem i kochaj najwierniej a łaski potrzebne u Boga wyjednaj.

Czy kłamstwo ma sens czy warto przednim otwierać drzwi Czy śmierdzi a jeśli tak to czym i dlaczego tak jest Przecież nie jest prawdą która na poduszce miło śni Czy można bez niego żyć a skoro tak to dlaczego otwieramy mu drzwi

Anatomia Cierpienia cisza na dnie łzy umiera wolniej niż krzyk Dogmat niczyja świeca nie płonie aż do świtu Mit O Wolności dusza jest więzieniem bez prawa łaski Żałobna Kołysanka zamknięciem powiek usypiamy śmierć

Teatrofil ze Świebodzina wojujący przeciwnik kina, jeśli jest w transie to po seansie na widzów zwykł gołą wypinać.

a wiesz że jeszcze mam sińce jak bratki drżące potulne wciąż klęczę w myślach przed tamtym na klombach wspomnień rozumiesz więc proszę nie kuś nie czaruj wiosennym ciepłem pod słońce a nuż mnie blichtrem kuglarskim poślepisz pamięć zaprzątniesz tak gubię się pośród słowa znajduję to czego nie ma więc zmilczę nie wiem na ile pocierpłam skończony temat

Nad szarym miastem szare wzgórze na wzgórzu polana. Tam jesienną porą dziewczę w szarym drelichu z warkoczem na głowie śmieci zbierało. Aż kabel kopnęła... więziennym drewniakiem. I padł internet. I w szarym mieście szarość grobowa nastała. Oj przepraszam zawołała patrząc na uśmiech strażnika...

-Mistrzu, czemu owoc zakazany smakuje? -Jedzenia niesmacznych się nie zakazuje.

Biedni mieli krzyże z drewna, a bogacze cud-pomniki. Dzisiaj wszystkim ziemia równa, nie przejmuje się nikt nikim.

gdy się beton w głowie zwiąże pneumatyczny młot ma problem

są ludzie co żyją stąd dotąd myśl dalsza jest czasem straconym jest kasa przyjemność i złoto poeta jest ponad poziomy czy mamy ich prawo potępiać i niebo na siłę otwierać gdy wzlecą to tylko się męczą gdy spadną to nie ma co zbierać :))

Niezapomnienie w parku za ławeczką gąszcz lilaków delikatna woń rozłożystego kasztanowca niezastąpiona maciejka w letnie wieczory i jesień pachnąca kolorami – zimy nie było takie tam myśli krążyły wokół gdy słonecznym rankiem wracała z pobliskiego marketu nie tylko myśli chyba zatroskany anioł szybował nad nią czuła to – nawet spojrzała ku górze nic a jednak * na sąsiedniej posesji Gladys Knight właśnie śpiewała Please Send Me Someone To Love zbyt nastrojowo by patrzeć na rybki w akwarium usiadła w ogrodzie przy pnączach glicynii gdyby kiedyś go spotkała powiedziałaby jestem żoną matką i tak dalej pewnych potrzeb jakby mniej a tę sonatę księżycową pamiętam do dziś poszła do furtki – lubi zaglądać do skrzynki był list w nim tylko wiersz Uskrzydlenie

Pogromcy bujnej wyobraźni to nie orły. To raczej osły, choć osiołki to miłe zwierzątka przecież są. Ich piąchy idą w piach, a nie wzlatują w nieboskłon wśród świetlistego majestatu gwiazd. Warszawa – Stegny, 30.11.2024r.

tyle razy zawiodłaś nadziejo tyle razy rozłożone ręce lecz ty nadal taką ufną masz twarz jakbyś o nas wiedziała więcej

@UtratabezStraty może być wyobraźnia ....a może chęć wyjścia... Człowiek ten co się wita ... Człowiek który jest we mnie .. Trudno bardzo czasem wyjść sobie na przeciw zdjąć drewniak, szary drelich.. ubrać błękit sukienkę i rozpuścić włosy Tu jest chęć dania komuś szansy ...

@UtratabezStraty i wszystko byłoby ok gdyby nie to lato.... roku - który nadejdzie . Tam będzie rozmarzona niebieska sukienka...

śliczne te krzywdy na drodze twoim doświadczeniem nauką pokory miłości bliźniego byś umiał wybaczyć i pojął istnienie jak drogę wiodącą wyłącznie do Niego :)

Tak mógłby książkę o tym napisać. Szczególnie obfite żniwa miałem, gdy prowadziłem wakacyjne dyskoteki, ale to było w liceum. Wcześniej w podstawówce znajdywałem sobie na wczasach albo już jechałem w wcześniej poznaną panną. Mama lub babcia aranżowały mi profilaktycznie, abym nie zadawał się z przypadkowymi dziewczynami, co byłoby pewne jak słońce na niebie, gdyż od przedszkola romansowałem nieustannie. Nawet nie wiedziałem, że można inaczej.

@Rafael Marius to fajne przeżycia miałeś, ja kiedyś się zakochałam w Niemcu, ale to była tylko wakacyjna miłość:) miło jest ścinać beztrosko drzewka i czekać na święta:)

@violetta Jak w wakacje się zetnie to do świąt uschnie. Ale może to choinka plażowa, do ochrony przed słońcem. A swoją drogą wakacyjne uczucia bez zobowiązań to moja specjalność z lat młodzieńczych.

@Ewelina Ostrożnie, zawsze miałem słabość do pirotechniki.

@FaLcorN mądry i życiowy wiersz! Pozdrawiam 😊

Krople deszczu brzemienne pylistą szarością, Skaleczone odłamków szklanych wielo – cierniem, Ciężarem wspólnej winy obrzmiałe nadmiernie, Kapią z chmur poranionych bolesną mnogością. Niosą spalone rzeźby, obrazy i księgi, Rzeźb pokruszone skrzydła, ramiona i ciała, Zgaszoną rudym hukiem trwałość i nietrwałość, Potłuczone lusterko i włókna sukienki. Jedna z tych sinych kropli, opuchniętych żalem, (Pod złamanej topoli sczerniałym konarem), Rubinową spowija kropelkę cierpienia, Tak, jak cisza spowija – ostatnie westchnienia. Lecz wiosną z setek kropli w smutku zjednoczonych Modry wyrośnie kwiatek - wśród listków zielonych.

@Marek.zak1 Tak, no wlasnie pomyslalem o tym wierszu w szerszym znaczeniu frazy: zakazany owoc.

@UtratabezStraty drewniak chyba istotny w innym wierszu też "zawitał".. A ten uśmiech dał inne światło "szarości" ? 😉

@Leszczym w Dubaju to tylko wielki hajs 😉

@aff Osłów w kulturze jest całe mnóstwo. Był osioł u reżysera Stuhra. Ostatnio osiołek w IO. No pełno. Ale mnie tutaj się wydaje, że ja akurat często robię literacje. Wybieram słowa patrząc na brzmienie i litery. A słowo orły różni się tylko jedną literką od osły, choć ta różnica znaczeniowo jest diametralna. No tak jakoś.

stać na krawędzi nieskończoności to jest na pewno jakiś lapsus ale zaglądnąć można ponoć i jeszcze sobie ciut popatrzeć ten inny wymiar ciągle kusi by życie ujrzeć z innej strony i westchnąć: życie ech do d... a świat jest cały popieprzony :))))

Ściany domu Wygodnie znane Świecą pustką Duszy

Niestety, życie tylko dla wygody to zbyt mało. Ale bez tych murów dopiero życie jest straszne.

Pytanie na forum: Kto jeszcze potrafi zrobić świecę? I za którym razem ? Spróbuj3. Pzdr 🌼

@Rafael Marius lecz sam nie wiesz kiedy czas twój przyjdzie więc żyj jakby miał przyjść za chwilę :)

kiedy przerwać nić ochronną wywracając gładzią poprzek; czasem trzeba się pożegnać opuściwszy własnej w obieg nie ma straty bez rumieńca ani szorstkich łez kątowych zostać idzie wić dla dziecka odpuszczając samochodów o poznaniu naj zmaganiach w tył struktury wąskich igieł bez kasłania przez kichanie spodziewając czubka wideł

Jeże, Tymonowi piwo. No... my. Ty też? Ej.

Karat, a tu majono; ja mu tatarak. Ja maj.

Co maj u wuja raj, u wuja moc.

@Jacek_Suchowicz Wzloty i upadki to nie dla mnie. Lubię trzymać poziom. Odlecę na zawsze, gdy czas nadejdzie.

Dziękuję za dobre słowa i serduszko. Kiedyś sam dużo grałem skąd przywiązuję wagę do melodii i rytmu.

Zamiast euforii Naga pustka Serca nie otwierasz Swoje trzymam w kagańcu Pomiędzy tęsknotą za miłością A lękiem przed obojętnością Nie wysyłamy walentynek Niebo patrzy na nas Waży swoją odpowiedź Zegar tyka sekundami przeznaczenia

Można się wznosić na lotni życia, jak nie w realu, to w marzeniach, snach. Pozdrawiam

wznosiła mnie prawdziwa lotnia i strach gdy drzewa pod stopami bo wyżej przestrzeń czy samotna przecież On czuwa wciąż nad nami ... Pozdrawiam

@Ewelina Miałem na sobie zbroję do snu. Było po 1szej, skończyłem o 2:30. Takie nocne łowisko - słów. pierwsze skojarzenie:

Ponoć "tego kwiatu pół światu." Pozdro.