Ranking

Rachael * Znalazłam w niepamięci mały okruch czasu, Lecz boję się go dotknąć i dokładnie zbadać. Zrobiłeś to specjalnie? Powiedz mi od razu… Dlaczego wątpliwości mam odczuwać nadal? Wiesz dobrze, czemu światłem skrzy się bursztynowym, Bo przecież, tak naprawdę wiemy to oboje. Uciekłam - będą szukać. Co mam teraz zrobić? Powtarzasz, że wspomnienia nie są nawet moje. Widziałeś je, nieprawdaż? Mów, i nie udawaj, Jak gdybyś miał tajemnic nie zobaczyć nigdy. Czy teraz, gdy przed tobą stoję całkiem naga, Wciąż pragniesz, bez wahania, ścigać mnie, jak inni? Chcesz milczeć? Więc dlaczego, gdy rozpinam włosy, Odczuwasz, na nadgarstkach, sto tysięcy muśnięć? Przemienię cię za chwilę w najprawdziwszy dotyk, A kiedy będziesz gotów, zmienię siebie również. I będę, wręcz na przekór, delikatne dłonie, Przeplatać przez rozgrzane opuszkami ciało. Impulsy, tuż pod skórą, iskrzą pobudzone; Nie znałam tego wcześniej. Powiedz, co się stało? Zaufać mam wspomnieniom? Wybacz, nie potrafię, I coraz bardziej przez to siebie nie rozumiem. Ciekawość tak bezczelnie sny obraca w jawę; “Pocałuj mnie” - do ucha ciągle podszeptuje… I działa, jakby była nieskończoną siłą, Na którą całe życie, dotąd miałam czekać. Pod skórą, jakże blisko - pozwól - niechaj płyną! Pocałuj mnie, dotykaj. Zrób to proszę, Deckard. --- * - replikantka, w której zakochuje się, z wzajemnością, główny bohater filmu Blade Runner, Rick Deckard.

Srebrne nitki zaplótł księżyc na ciemnych dachówkach. Spadły gwiazdy, by z tej przędzy garstkę mrzonek utkać. Cienie się powydłużały, rozlały w kałużach, zakołysał się świat cały, bokiem przeszła burza. Deszczu spadło parę kropel, wiatr znienacka ucichł, furkot skrzydeł i nietoperz ciszę ciut zakłócił. Kocur który miał się z pyszna jest gamoń i gapa, bo gdy myszka hasać wyszła, ten już dawno chrapał. W leśnej kniei kilka debat, bo trzeba coś czynić, lecz istota się rozmyła o wdzięki Maryny. Niedostępny kwiat paproci, lecz garść słów wśród książek. Gdyby nawet je pozłocić nic to nie rozwiąże. Więc już możesz słodko zasnąć - niczym pszczółka Majka. Do poduchy gołosłowna mała lulubajka.

Gdy hipokamp zawiedzie Nie ma takiego piasku, którym zasypiesz ważne wspomnienia; do dziś widzę siebie na kolanach dziadka Józefa – obaj siedzimy przy piecu kaflowym – słucham wspomnień z I wojny światowej, jak to było w rosyjskiej niewoli w 1916 pod Bachmutem. Jednak bywają zdarzenia, które wbrew woli, same się zagrzebują; nie szkodzi, jeśli oplecione klasyczną triadą, docelowo trafią na niebieską półkę w świetlistym owalu.

kropla potu możemy zrzucić kotwicę odparować z pozostałości nanizać od początku wszystko co jeszcze mamy czarne gałęzie dzień za dniem jak widok pól sponad kierownicy i chłodne dłonie próbujące schwycić jakiś promień w nich możesz się odnowić będziesz strugą dźwięku wrzecionem czułym na drgania kropla potu nad wargą śmiały szelest opadającej bielizny świt rodził się w bólach ale już umiera nad skostniałą ziemią szybują ulice twój kontur krzepnie kiedy z nich wypływasz

w tym starym budynku różne stare przedmioty przyciągają stare oczy niedzisiejszy sprzedawca oprowadza swoich gości gdzie stoją toporne stoły na nich kryształowe wazony i kruche filiżanki w kwiatki a ściany zdobią pejzaże konie lasy lub cyganie stare zamierzchłe czasy pachnące mocną starością starych melodramatów choć sklep jest ogromny nie czuje się w nim zimna bo gości tulą dywany narzuty zasłonki do ziemi ogromne żyrandole na czterdzieści żarówek i Jezus ukrzyżowany stary kot przechadza się ostrożnie po starej kanapie aż znajduje starą dziurę on wie że pod warstwą kurzu i wszelkich historii jest jedna wygięta sprężyna która go przytrzymuje w błogim i przyjemnym śnie ponad innymi snami że tam dobrze jest odpocząć zanim znów jakiś stary głód swoimi starymi sztuczkami zaburzy jego cichą starość

lecz przecież biel stwarza wszystkie kolory tylko noś pryzmat w sercu czerń zszarza, szarga, zciemnia więc nie daj się jej zrobić na szaro

każde dno ma drugie dno każda choroba jest chora każde lustro odbiciem każdy brat ma brata każda racja racją ale nie każdy może być szczęśliwym nie może ziścić swych marzeń bo życie go nauczyło o nie się potykać

Iwonoieromie za inspirację wierszem: Tylko jedno małe słówko. Dzięki. - Mistrzu, czy obowiązek może przynieść radość. - Tak, jeżeli dostaniesz zapłatę za to.

Porzucona panna z Opaczy nie oddaje się już rozpaczy, bo znalazła sposób na poprawę losu, zatrudniła dwóch przytulaczy. przytulacz – nowy ,obiecujący fach

po Janosiku została jeszcze królewna Dymna jej smutny uśmiech zakłopotany w iskierki oczu czasem na chwilę skrzy i się marzy słyszeć jej spokój gdy wyczytany ośmiela z kartki wyjść się przede mnie *** zaglądają na długość ramienia — podstawka z orzechami

W okno coś puka to grudniowy deszcz, odczuwam nostalgie gdy patrzę na śnieg, Choć czasem to straszne, to dziś potrzebny był mi taki dzień, Stare zdjęcia, krople rysują na oknie, Widzę w nich twarze, choć dziś niepodobne, Znów wziąłem te dawkę, i czuję się podle, A zarazem jednak tak dobrze, emocje wysyłam na odwet.

kocham listopad bo nie za zimno ucieszona błyszczącym pyłem tańczę przy zielonym drzewku i strzepuję magicznego ciebie

inaczej mówiąc psia pogoda gryzie moje myśli moknę w szarej rzeczywistości po pas w wirtualnym deszczu

W krainie jak z bajki Wśród setek Czerwonych kapeluszy Krasnali wypatrywałam Sosny nam szeptały Jesienną mżawką Że pora już wracać Chlebem z innego czasu Na leśnej ścieżce Złotem liści obsypanej Nam pachniało

w poniedziałek w torach goniąc środkiem ćwiartką po pięciorgu jak roboty przed miech dzielniej dochodzimy wkrótce z workiem tuż gdzie pracy czeka mnóstwo część śniadania, pot wieczorem jakby chciałoby wprost musnąć się pod przeciw za przezorność nie ma grzechu bez wytrwania ni hałasów wbrew z wymuszeń nie ma śmiechów nad rozdanie jakichkolwiek ćwieków głupich

marzenia się nie starzeją ani nie umierają zimnym nie wieją ciepłym nas urzekają marzenia nic nie kosztują kieszeni nie opróżniają drogi torują nowe cele wyzwalają marzenie to piękne słowo to góry echo i las marzenie brzmi kolorowo daruje nam lepszy czas

@degatojaPan wybaczy moją ciekawość... Próżnością osobistą kierowane.... Czy te testy Ktoś -Pan ..rapuje?. Za informację o blogu dziękuję na pewno skorzystam 👌

ta wieś to stare sirocco przerobione na deloreana. jeśli możesz tym skoczyć w przeszłość – to wyłącznie do czasów licealnych. a byłeś gnębiony w tej szkole. przyszłość też nie będzie w różowych barwach: zawitasz jedynie w takiej, w której już nie żyjesz. a po co ci oglądanie piszczeli i larw? zabili mnie w tej wsi za podszywanie się pod sołtysa. próbuję się odrodzić, za każdym razem dzięki innej kobiecie. niestety, tytłam je i trawię od środka, zamiast różowiutkiego bobasa umazanego płynami ustrojowymi – wychodzą kiszki "nosicielek". to brzydka Wieprzorynka, jedynie dla niegrzecznych dzieci. tłuszcz na haftach i wewnątrz krytych strzechą smartfonów, telewizory ogacone słomą.

@degatoja tak, na osłodę :)

@Leszczym @Antośka Oba filmy są świetne, a pierwszą część uwielbiam, jak już pisałem. Polecam wersję The Final Cut. Dziękuję.

@violetta zima to najgorszy czas w roku 😬 ale wiersz ładny

@aff Jakże mnie ucieszyła Twoja reakcja, to nie zdajesz sobie sprawy❗️ Żadne serduszka i plusiki, choć miłe, nie są w stanie dać tyle Szczęścia i Radości, jak komentarz pod tekstem. Jak TAKI komentarz! Z całego ❤️ dziękuję, dziękuję i dziękuję. Przesyłam serdeczności ogromne, ogromniaste :) @iwonaroma Dziękuję i pozdrawiam.

@Łukasz Jasiński ;) jak to nie jesteśmy na ty. Ty pierwszy zacząłeś pisać mi na 'ty' ( w wiadomości) więc teraz nie zgrywaj super kulturalnego. Oczywiście, jak Pan sobie życzy, mogę wrócić do formy 'Pan' - mnie to naprawdę nie robi różnicy. Pan jest nadwrażliwy, uraża Pana byle co, trzeba z Panem jak z jajkiem. Jeśli chodzi o religię to trafił Pan kulą w płot - nie reprezentuję żadnego nurtu religijnego, a może inaczej - reprezentuję wszystkie (żeby potwierdziła się pańska diagnoza, że piszę chaotycznie ;)

@viola arvensis Jak balsam. Pozdrawiam.

@Marek.zak1 Oczekiwania są realne jak najbardziej, tylko okoliczności oderwane od pragmatyzmu :))

@iwonaroma Tak to działa w większości przypadków. Stąd często nierealne oczekiwania, choćby, że praca powinna sprawiać przyjemność, w dodatku być dobrze płatna. Pozdrawiam

@sernik cierpienia młodego człowieka, tylko pozazdrościć, ale czy na pewno? Głupia ta owa, ja bym kochała, serniki są pyszne Kredens pozdrawia

dlaczego wiatru nie widać czemu słyszymy echo dlaczego boimy się śmierci czemu nie widzimy Boga dlaczego słońce nie gaśnie czemu rzeka nie płynie w tył dlaczego wymyślono zdrady czemu służą złość i łzy dlaczego człowiek jest mądry czemu czasem głupieje dlaczego żółw tak długo żyje czemu nie żyjemy tyle my dlaczego podczas śmiechu po twarzy płynną łzy dlaczego nie wszyscy umieją rozumieć wiersze to nie są dziecinne pytania błądzimy w nich także my

Klimatycznie, a na koniec z mocną puentą.

Retrospekcja jako żywa; lubię te tematy, bo sam coraz częściej do nich wracam. Pozdrawiam.

Jak to możliwe: tyle przeżyłam, a przecież jeszcze nie koniec sztuki. Tyle radości i łez nanosiłam, tyle nauki. Jak to możliwe, że nadal jestem, tyle wyboin i niespodzianek na drodze życia, od maleńkiego, w oczach mi staje. Cud życia również w tym się objawia, że znowu rankiem mogę się zbudzić. Stojąc nad grobem kogoś innego wspomnień moc użyć. A przecież jeszcze nie koniec sztuki, zanim i plany polegną w grobie. Wspiąć się po tęczy z wachlarzem przeżyć. Znam się na cudach! (po cichu powiem).

@Jacek_Suchowicz Super bajka Miło zasnąłem Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

Sytuacja jest patowa,ujmę to najprościej, przed snem lepiej film obejrzeć o "Królowym Moście" Pozdrawiam Adam

@iwonaroma Radość przychodzi jak jest dokonane, i już nie musisz... Pozdrawiam Adam

W powietrzu posmak prażących się kasztanów jesienny wieczór Tak to widzę, 5-7-5 Pozdrawiam Adam

'blamaż marzeń na temat wrażeń' - cudne :)

Czyżby chodziło o jakąś grupową odmianę weny? Pozdrawiam Adam

@Gizel-la No tak, rzeczywiście, często gęsto musimy, by dostąpić niemuszenia. Jak to mówią, 'bez pracy nie ma kołaczy' ;) Dziękuję @Marek.zak1 :) O tym o tym :) Ale jak sam zauważyłeś sprawdza się wszędzie, więc i o innym też. Dzięki i pozdrawiam również.

Lepiej nie skleisz więc lepiej już sklej swoją jape Mam cięty język bo piszę wersy a nie komentarze To już następny a ciebie cisną zaciasne gacie Myślisz że pierwszy chcesz zwrócić na siebie uwagę To przez frustrację te inklinacje że patrzysz z góry No i nachalnie wygłaszasz jakieś obiekcje Przecież gdy będzie to tylko sztuka dla sztuki Wtedy sam stwierdzę zabójstwo w afekcie

@Łukasz Jasiński :) Był. Był postacią pozytywną, ale upadł i stał się minusem. :) Minus to prosta pozioma - nie ma możliwości wspinania się do Góry. (Plus ma ramiona i do Góry i na boki. Na boki - jak ręce, więc może pracować, ale też ma dostęp do Góry). Minus może tylko pracować, czynić i ... może kiedyś... to zostanie naprawione :)

Znów jesień;)

@aniat. Taki troszkę ułamek czasu, który udało się zatrzymać wspomnieniami, jeśli prawidłowo zinterpretowałem treść.

@Katie Powtarzam: to nie jest wiersz, tylko: proza i do tego pełna błędów interpunkcyjnych i poligraficznych - u mnie pani znajdzie zwykłe rymowanki, poezję klasyczną, wiersze białe i prozę poetycką, nie wspominając już o opowiadaniach, nowelach, esejach, recenzjach i artystycznych fotografiach. Dwa nastroje przenikają w sobie ból i miłość, radość i strach, braknie mi już nadziei na lepszy czas. Ból mnie rozbiera, strach przenika, a radość ze mną tańczy. Boję się przyznać, że te nastroje są jedynie w mojej głowie - rozrzucają mnie na kawałki i nie pozwalają mi utrzymać harmonii. Z boku na bok rzucam własne ciało, wewnątrz mam huragan, wrzeszczę - drę się wniebogłosy - myśląc czy nadszedł już ten czas? Wzrasta we mnie strach, a także: uczucie odetchnięcia, marzę, aby rozpłynąć niczym mgła - zniknąć... Nie odejdę, wrócę w harmonii, wrócę jeszcze lepsza, silniejsza, lekka niczym ptak, wrócę piękna jak zachód słońca - niezapomniana jak wspólnie spędzony czas. Niestety, nie ujrzysz mnie, nie dotkniesz i nie usłyszysz, możesz jedynie rozpłynąć się ze mną - zniknąć jak dziecięce szczęście i już nie będzie zagrażać nam ból i strach. Będziemy tylko my, zachód słońca i przyjemny, chłodny - wiatr... Tak powinno być... Łukasz Jasiński

nie wiem tak okropne czy dobre?

rytuał tej nocy popłynął na wyspę wiedźmy była w domu i spodziewała się jego przybycia dziewczyna miała dar jak ogród do pielęgnacji sanktuarium matki przyjęła imię

Moje okulary otworzyły oczy nie widzą mnie różowo szczotka wzdrygnęła się na myśl że znowu splątałem włosy kubek tylko udaje że lubi moją codzienną kawę do tego drażni go dotyk spieczonych i spękanych ust buty są ze mną związane mocnymi sznurowadłami ale najchętniej poszły by w swoją stronę zegar ma do mnie pretensje że marnuję jego czas a lustro nie chce już na mnie patrzeć dobrze że choć ty jesteś ze mną

nie czuję, gdy odchodzisz jestem kamieniem i jak kamień milczę bezdroża i drogi donikąd mnie prowadzą jak larwa i jak motyl jestem i nie wiesz i nie wiesz nie masz szansy zgadnąć - czy dziś poznać mnie będzie ci łatwo

Oj, pani, musiałam się zalogować! ;-)) Groteskowe i ze sporym dystansem do twórczości zwanej haiku, a jednocześnie w zestawieniu z datą 11.11 dające gdzieś tam pod czerep. Taki widziałam na FB filmik, na którym rysownik obrysowywał szkic czaszki całą tą fizjonomią skóry, dziąseł i porów, aż po wojskowe nakrycie głowy. To mi się tutaj skojarzyło. Pozdrawiam :-)

witam cię Espena Sway zgadza się, lecz w w moim przypadku natchnienie jest konieczne, nie umiem pisać inaczej :))) pozdrawiam trzeba pomyśleć co to takiego 'natchnienie'? z punktu widzenia osoby, która pisze trochę ponad trzy lata, wydaje mi się, że to jakaś ideologia albo nie wiem co. artysta natchniony, uduchowiony? może póŁ roku tak myślaŁam :P. teraz uważam, że po prostu raz ma się lepsze pomysŁy, raz gorsze. co jakiś czas trzeba do literatury sięgnąć, trochę się podszkolić, przemyśleć parę spraw i tyle. sztuka to przede wszystkim praca. i to ciężka, systematyczna.

Pisać poezję jest bardzo łatwo. Pisać dobrą poezję jest bardzo trudno. Choćby dlatego, że nie wiadomo tak naprawdę, czym ta dobra poezja jest. Pozdrawiam