Ranking

Trudno ukryć kilogramów nam przybyło siwe włosy a na twarzach tańczą zmarszczki ale w oczach dalej świeci stara przyjaźń to argument że naprawdę było warto było warto spotkać znowu się po latach powspominać to co razem się przeżyło opowiedzieć jakie los Nam rozdał karty i jak życie naszej klasy się toczyło z naszą Jolę wiecznie młodą uśmiechniętą która zawsze przed dyrekcją nas broniła miło było zrobić pamiątkowe zdjęcie poza matmą czegoś więcej nauczyła wiatr młodości porozganiał nas po świecie trzeba było jakoś przyszłość poukładać lecz po latach chyba doskonale wiecie najważniejsze właśnie takie są spotkania

nie śpię myślę jakby tu odpocząć schować się we mgle daleko od niepokojów szargających światem jakby tu uwierzyć w pęczek cudów i gdzie tego zdrowia szukać nie śpię noce mijają ja leżę moszczę ciało wygodnie chwilę układam płasko i wałkuję to szczęście cicho ciepło razem żadnych ostrych słów szklanych ludzkich żyć nie śpię wertuję coś w pamięci jakbym od zawsze wiedziała że krucha to już bywała sąsiedzka sielanka i dobro ma różne twarze zależy czy jest syte czy burczy mu w brzuchu nie śpię czekam dobrych wieści że lęki poszły i zginęły że przylecieli kosmici zatrzymali ten obłęd zło zadusiło się samo ciężarem win przytłoczone a pozostała łagodność nie śpię

próbować próbować i jeszcze raz próbować a później dojść do wniosku że nic tak dobrze nie zrobi szczęściu jak dać mu święty spokój

przykuci do własnej niemocy z widokiem na złe prognozy marzą o codziennych prostych chwilach które nagle zyskały urok fajerwerków

Marzyła cały dzień, Żeby się położyć, Teraz cały ten czas, Wieko nad nią ciąży. Pięć cyprysów uformowanych na kształt pięciu wdów wbijały wzrok w ziemię. W dole już leżała jej trumna, zwykła i skromna, zupełnie jak jej dusza. Pudło z ciałem leżało tak nisko, że wydawało się, że mgła tworzy tam całun. Nie padało. Tak jak chciała. Do wzroku tego, gdzie litości dała, I do tego, że na jej skroni znamię, Że życia nie miała, Tęskno mi, Panie. Za dłońmi co delikatne skarcenie, Podarowała mi za wczasu tanie Rady, co serca drgnienie, Tęskno mi, Panie. Każdy co kilka słów uronił łzę, ja natomiast co kilka łez wydusiłem słowo. Nie było ono dobre, ani też złe. Było odpowiednie. Tak jak chciała. Żałuję tych dni Co mogłem, a jednak zrezygnowałem, W koszmarach jako nadzieja się śnisz, Do domu nie zawsze wracałem. Wychowałaś jak uczyć, Jak należycie traktować damę, A ja dumnie nie zawstydzę się, Że miałem mamę.

Żyję bez pośpiechu I bez grzechu Zatapiam się W świecie idealnym Patrząc na niego Przez różowe okulary Czy naprawdę istnieje?

Szufla, stary (stara). Pewnego razu do pewnego kraiku, a raczej krainy, zwanej od dawna Szuflandią, przyszli oni. Choć możliwe, że od zawsze tutaj byli tylko jakoś inaczej się wychowali, nie wiem jakieś odmienne cytaty wyciągnęli z życiowych i szkolnych lekcji. Kiedy indziej uważali i kiedy indziej nie słuchali i tym samym urośli w inny konstrukt człowieczy. I ci oni, tak oni, nakiełbasili szufladki. Zresztą do kwadratu. Nie dziw się więc, że nie pasujesz. Nie wzdrygaj się przed byciem innym (inną), zwłaszcza od nich, bo w inności nie jesteś sam (sama). Po co ci o całe metry za głęboka troska? Kabanoska? Zresztą mnie najbardziej bawi, no naprawdę uśmiecha w tym przedziwnym maglu, że oni każą tobie po sobie sprzątać i serio całkiem sporo się w tym zakresie napracować :)) A ta praca, notabene ważna, zdaje się iść w jakąś niemalże nieskończoność. Warszawa – Stegny, 05.11.2024r. Inspiracja – Poeta FaLcorN (poezja.org).

ciągle zamiata nie ma przerwy goni - nigdy nie pyta jest potęgą zbudował świat księżyce słońca urodził nas z nim nie wygramy on był jest będzie matematyką każdego życia tylko on maluje obrazy danych chwil nie oszukuje ciągle tyka tyka

Młody poeta z Niewierszyna gdy tyko składać wiersz zaczyna, to traci natchnienie, wiec skarży się wenie: Ciągle rozprasza mnie dziewczyna!

W miejscu strzelistej wieży i kolumn wysmukłych Stos połamanych cegieł tworzy wieloznaczność, Sterczą kolczaste drzazgi zwalonej kopuły, W niebyt odeszło piękno, proporcja i gładkość. Na potłuczonych okien błyszczące okruchy Skrwawione słońce zerka wejrzeniem zdziwionym, A po gruzach się snują – jak zbłąkane duchy Światłocienie wypełzłe, blade, umęczone. Ponad pustką zbolałą, o barwie granitu, Brzmi pogłos sześciu dzwonów głuchy i mosiężny. W szarosinej oprawie zranionego świtu Wciąż trwa szorstki, chropawy, złowrogi, potężny, Choć dzwonów tych urwanych poranione ciała Pokrył już alabaster błyszczący i biały…

dziś piękna szukamy w nieoznaczoności to co widzimy staje się przeżytkiem metafory błądzące po nieistniejącym świecie próbujemy ubierać w znaną rzeczywistość mimo że nie potrafimy płynąć ich nurtem wychwalamy jako znawcy czy po to są tworzone malarstwo żyje podobnie w butelce Coca Coli Warhola widzimy wymyślone przez krytyków wizje fikcja imituje mądrość świat utopii w codzienności ma się dobrze 11.2924 andrew Podobnie w życiu, chwalimy to co nam dyktują …

czy wszystko od ciebie zależy śmiem wątpić w takowe stwierdzenie czasami się uda coś zmienić Ktoś tobie zaufał zawierzył :))

Mniej zależy od nas, nim nam się wydaje, ale nigdy nie wiesz, kiedy i jednak, to właśnie od ciebie zależy wszystko. Jak na drodze, moment. 🌼

Ul opętania. Kaina tęp Olu. Ale mural? I z rei mierzi larum, Ela.

za słowem stoję w kolejce po pokrzepienie a więc istnieje słowo święte to takie, które syci

w sensie człowieka to małpa nie wie zatem zawisła między ziemią a drzewem

W LISTOPADZIE sumienie mocniejsze od ciszy przenika skostniałe mury myślenia i kojarzenia zwyczajnych prostych ludzi za życia to tylko osoby po śmierci Wszyscy Święci to niebo pełne aniołów to raj ten utracony w zadumie myśli uśpione taka to kolej rzeczy mocno są z sobą powiązane narodziny i umieranie Lisopad 2024 ***************************************************************

w szczelinach dnia miasto mruga zaglądam w oczy dopatruję się tłumów niezapowiedzianych ulic pominiętych szyldów i billboardów ze ślepymi myślami przedzieram się między sobą mój wzrok kuleje

Daj płynąć myśli! – Patrz na te stoki, Górskie strumienie, Które po trochu rzezają kamienie. Wtem kamień pęka! Tworzy łotoki. Wodę uskrzydla spadek wysoki!

@Poetry from DAD Idealnie karmi spokojem... oto człowiek wierszem potrafi odstresować . 👌

@Natuskaa przepraszam za "prostactwo" ale to jest fizjologia - bezwzględnie wpływa na sen gdy "ciężki żołądek" - sen niemożliwy - już nie mówiąc o wpływie psychiki ruch robaczkowy jelit a powyżej przyczyny bezsenności rozdrapane do imentu Pozdrawiam

@iwonaroma Delikatny stresik może być. ;)

I kto im zje na pokaz z gór i z dołu łodzi róg z zakopanej zmiotki?

pomysł znakomity - metafora stara filiżanka jak stara kobieta jest i stara się nie przeszkadzać marzy aby ją tylko zauważyć lecz młodzi nie chcą z nią pogadać :))

pokrzywionym często sprzyja los choć moralność wygina kręgosłup to pogiętym nie przysparza trosk bo w złym złe co zagnieździć nie sposób

@Andrzej_Wojnowski U mnie nigdy takich spotkań nikt nie organizował. Zresztą i tak bym nie poszedł. Fajnie było, ale się skończyło. Jesteśmy kimś innym niż wtedy.

już pół wieku nam minęło od matury życie ucząc wycisnęło swoje piętno każąc często kompromisom jakimś ulec miast kolejne ponaprawiać świata piętro gdzieś po drodze pogubiły się wartości przecież nowe swoją presją gmatwa we łbach ważne domy rezydencje posiadłości Boga dzisiaj już nikomu nie potrzeba Pozdrawiam

@Kamil Olszówka Może już niedługo? :)

Wiersz fajny, a u mnie takich spotkań nigdy nie było. Z jednym kolegą jestem w stałym kontakcie, z kilkoma innymi z klasy jestem na fejsie i to wszystko. Klasa sąsiednia takie spotkania organizuje. Pozdrawiam.

Ulu, w ulu! Ululani na lulu. Ul, Ulana lulu. Ile mam uli? W ilu mam Eli? Matulu, w ulu - tam. O, narada i w Opolu - Tulo powiada rano.

Bardzo wzruszający wiersz. Super !

Fajnie :) A byli wszyscy?

@jan_komułzykant :) a jaki super komentarz! :) Dzięki i również pozdrawiam

@Poetry from DAD Sen nocą letnią bywa, ulotną chwilą nadzieję spowija. Biada tym którzy patrzą jak kobieta w diwę się zmienia, wszak i ona nie jedno ma imię Jam.... 😉 Pozdrawiam i chylę moje skromne czoło...w akcie uznania 👌

Taki starzec Zosima (8) Gdy zapukano do drzwi, ocknął się z zadumy. Oprócz powitania usłyszał: Jezus powiedział: – Ty jesteś Piotr czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą, krucjaty, inkwizycja, lawendowa mafia, pedofilia, pieniądze i przepych. Jan Paweł II przepraszał za grzechy Kościoła, papież Franciszek chciałby Kościoła ubogiego dla ubogich. Powiedz, czy to jest ten Kościół Jezusa? Starzec długo milczał, w końcu rzekł: – Na placu budowy dzieją się różne rzeczy, a ta budowa wciąż trwa.

@Rafael Marius - dzięki -

@Rafael Marius - dziękuje -

poprzeczkę podniosłeś wysoko wymagasz od ludzi myślenia otworzyć w rozumie dziś okno wiatr zmiecie schematy myślenia synapsy rozpalić na nowo wolne od wszelkich truizmów i rangę przywrócić dziś słowom a zwłaszcza słowu ojczyzna :))

Wiesławie Tobie składam podziękowanie dwujęzyczne Very Thanks za serdeńko :)

@Poezja to życie Rzeczywistość na granicy iluzji jest łatwiejsza do zaakceptowania. Pozdrawiam :)

@Domysły Monika Samotność trapi? Tęsknisz spoiwa? Nie trać nadziei! Lecz pomnij jeno kanon kaznodziei – Sen do ziszczenia – o ile diwa: Ciepła, wrażliwa, dobra, troskliwa! Czerwiec 2024 Serdeczne pozdrowienia

@Dominika Moon ....."Do użycia sen niespełnionych pragnień weź i zabierz, nie periodyzuj, a idź przed siebie"... 👌 Całość to jeden wielki "SZTOS" A ten fragment "wyrwał mnie z butów"

@jan_komułzykant Najserdeczniej Dziękuję... Polecam także łaskawej uwadze mój artykuł zatytułowany ,,Słowiańszczyzna 44", do którego to mam szczególny sentyment... Polecam także szczególnej uwadze mój tekst zatytułowany ,,Słowacy o powstaniu warszawskim"! Przydałoby się popularnonaukowe czasopismo traktujące swą tematyką wyłącznie o historii i kulturze krajów Grupy Wyszehradzkiej Wspaniale byłoby gdyby takie czasopismo redagowane przez międzynarodowy zespół, ukazywało się w tym samym terminie na terenie wszystkich krajów Grupy Wyszehradzkiej...

@Łukasz Jasiński Ja z kolei coraz bardziej próbuję starać się być lawirantem. I gdybym był zdrowszy lub chociaż pewniejszy swojego zdrowia naprawdę dużo lepiej widziałbym komizm, niebywały komizm właśnie tego magla ;))) @Łukasz Jasiński no i pamiętam, że takiej jednej dziwnej podpisałem stronę A 4 de facto in blanco ;)) I mam tylko nadzieję, że na tej kartce nikt nigdy nic nie dopisze ;))))

@andrew Nie szata zdobi człowieka.

@egzegeta Nie ma sprawy Wiktorze, rozumiem i pozdrawiam! 🙂

@Amber Przyznaję się bez bicia - poległem na tej książce... Za słaby jestem czytelnik i nie umiałem jej docenić ://

@egzegeta Czytam od jakiegoś czasu i podoba mi się ;))

Coraz częściej widzę w lustrze jego oczy, przyłapuję się czasami na jej geście. Choć oboje z tego świata już odeszli, w jakiejś części żyją przecież we mnie jeszcze. Z drugiej strony czeka Niebo albo Piekło, ostatecznych prawd otchłanie niezgłębione, póki żyję, tu w jej geście, w twarzy jego, powracają coraz częściej we mnie do mnie.

@egzegeta Dziękuję, że przedstawiasz czytelnikom osobę Dorothy Donegan, bo jak twierdzi Wiki(pedia), była niezwykle utalentowaną Artystką. A trzeba dodać, że żyła w czasach, gdzie ani kolor skóry ani płeć, nie dodawały splendoru. Swoją drogą bardzo orzeźwiający utwór. W sam raz na szarugę za oknem. Pozdrawiam.