Ranking

Unikalny sposób Wyrzucenia z siebie zła Zostać w domu Ocalenie ukoi szał! Paniczny strach! Na straty pójdą cztery ściany I niebo przedrze się przez sufit Twoja ręka chwyci moją dłoń Pobiegniemy... Głębokim lasem Prowadziłeś mnie na wschód Utrzymałeś fazę linearnego snu Ukoiłam cały strach, bez opamiętania... Zapomniałam, że jutro może nie być rana... Spłoszona mrozem i blaskiem księżyca Wśród drzew rozkołysała się moja modlitwa..

Czy masz ty, kogoś takiego? Komu mógłbyś zaufać? Kogoś takiego od serca. Co zawsze cię wysłucha? Wysłucha twoich smutków. Gdy żal twym sercem targanie. Który poradzi, pomoże. Gdy trzeba, cię przygarnie? Który zabawę zostawi. Swe sprawy, rzuci dla twoich. Przy którym jesteś bezpieczny. Niczego się nie boisz. Pytam, bo jest ich niewielu. Z najbliższych się ich wybiera. To ktoś, który się troszczy. I zawsze Ciebie wspiera.

W tym mieszkaniu nikt nie sprząta Może ukłon dla pająka bo i much tu nie za wiele Za to pachnie wszelkie ziele To chałupa jest zielarki Starej baby prosto z bajki Kiedy ranne wstają zorze Baba swe opuszcza łoże Wielki kosz na grzbiet zarzuca I po ziele dziarsko rusza Słońce ☀️ rosę wnet osuszy Zdatnych zbiorów to warunek W dobrze wysuszonym zielu Na choroby jest ratunek Baba zna się na tym wielce Dobrą szkołę wszak dostała Od swej babki oraz matki Kiedy jeszcze była mała Znana dobrze tu jest we wsi Nawet w całej okolicy Kiedy komu co doskwiera Na nią zawsze można liczyć No tak pięknie lecz zapytasz Czemu z bajki ją nazwałam No bo szukaj takiej baby Jeśli znajdziesz tobie chwała

wiem że odnajdziemy siebie nocą... a wtedy serca jak oczy szeroko się otworzą i stare rany jakby solą posypane zapłoną... lecz póki co wokół wiatr kołysze ciszą - do snu nas myślą prowadzi niczym chwila... ulotną i letnim powiewem szczytami podąża wiem że odnajdziemy siebie nocą - przez haftowane gęstą czernią zasłony przez wilgotne mgły długą drogą błyszczące wiem że odnajdziemy siebie nocą gdy na niebie nie będzie gwiazd gdy będziemy już tylko ty i ja

Na rusztowaniach z cegieł hukiem pokruszonych, Na powidokach dachów brązowych i szarych, Upału tchnieniem ciężkim śmiertelnie zmęczonych, Wyłonionych z popiołów, niczym senne mary, Na rumowisku w kształcie podniesionej pięści I na zamkowej wieży przygiętej do ziemi, Na szkielecie katedry rozdartej na części (Pożywieniem się stała – łakomych płomieni), Mgła rozpina swe szale z jedwabiu i tiulu W barwie srebra, fioletu, błękitu, siności, Nakłada opatrunki na skupiska bólu, Na minionych budowli połamane kości. I na tę w kształt motyla złożoną kokardę, Która spadła z warkocza jasnego umarłej…

Kolczasty motyl kiedyś mnie zranił chciałem go tylko lekko pogłaskać on jest bezwzględny nie zna litości do dzisiaj w duszy zostały rany piękne uczucie bez definicji często związane jest z pożądaniem czy w tym kierunku wtedy szły myśli nie wiem i niech tak już pozostanie

Jest wyraźnie, Lecz jest mgła. Jestem gdzieś głęboko w swojej głowie Obserwuję to wszystko z jej wnętrza. Wszystko jest tak jak dawniej, Lecz nic nie jest tak jak dawniej. Nadal tu stoi krzyż na rozdrożu, Lato znowu pachnie tak samo, Ale nie mogę sobie przypomnieć, Czy to wszystko było naprawdę? Pamiętam, jak w tym miejscu Radość wylewała mi się z ust, Krzyczałem i śmiałem się bez przerwy, A teraz milczę tutaj, Ze spuszczoną głową, Zakneblowany przez myśli. Pamiętam niechcianą rękę Opartą na moim ramieniu, A teraz brak mi jej ciepła. Pamiętam wino cierpkie, od którego Mieliśmy lepkie dłonie i wiotkie nogi. Pamiętam śmiech wszystkich którzy tu byli Pamiętam wspomnienia które tworzyliśmy Wygłupy i chwilę beztroski Ale teraz wszystko się zmieniło Choć nic się nie zmieniło Wciąż są pobazgrane mury I góry wypłowiałych butelek.

Przyjazna nutka wśród słów wędruje zgodna melodia przyciąga dusze pod jednym dachem gracja i heros symetria spojrzeń odbicie wzruszeń Współbrzmienie więzią dwojga usłane balans uczucie z myśleniem brata na łąkach marzeń pasą się dłonie splecione niebem i pełnią lata Lecz bywa ładem spór zakołysze krzywy uśmieszek proporcje spłoszy zaginie droga złotego środka szalkę na wadze przechyli życie

smutno gdy wieje zimny wiatr gdy pada smutno gdy żal puka do drzwi brak nadziei smutno gdy ktoś płacze trudne ma sny smutno gdy kwiat przekwita gdy horyzont na nie smutno gdy brak chleba gdy człek głodny jest smutno gdy prawda boi się siebie nie wierzy smutno gdy los się nie uśmiecha a noc bez gwiazd wszystkie te smutki są częścią życia nie unikniemy ich

wprowadzają się wydarzenia i zjawiska a potem wyprowadzają się w pole a świadomość pozostaje czysta

a kawa w tym czasie tak intensywnie pachniała jakby jej samej w sobie było więcej niejednokrotnie zwracali się do mnie w liczbie mnogiej co na swój niezbadany sposób mogło tłumaczyć braki w codziennym jadłospisie wiem że chcieli bym zniknął tak nagle i bezpowrotnie jak Majowie myślę że dziś mógłbym im wybaczyć gdyby nie ciągły kaszel co nie pozwala mi zapomnieć dni zwykłych bez filtra i niedziel których nie podpisałem rosołem

Ktoś kiedyś powiedział mi mądrze, że w życiu prawdziwych przyjaciół ma się tylko kilku, a większość ludzi pojawia się po to, by czegoś nas nauczyć.

Słuchając drogowskazów Choć kierunek zmieniają Podziwiam krajobrazów Urodę... Zamknięte mając Oczy, choć dotykiem widzę... Zachwycony dolinami Tam, gdzie podmuch liże Lekkimi muśnięciami Między pięknem a pięknem Kroki swe stawiać drżące Kiedy wreszcie przyklęknę Na łące słodko pachnącej Mały chochlik rozbudzony Wychynie z ciekawością A wysoko śpiewne tony W zmysłach się rozgoszczą By rozkosz rozpalona Na szczyt bez pośpiechu Szła... Wyraźna i słona W spełnienia uśmiechu

on chciał ona nie chciała lub na odwyrtkę konkluzja obce ciała

śniło mi się odwiedził mnie Hamlet był taki… grobowo filozoficzny spytałem co słychać powiedział spotkałem dziewczynkę z zapałkami umierała z zimna tak po prostu bez intryg szaleństw wielkich słów szczękała zębami ciało falowało w rytmie Dead Can Dance spojrzałem w jego zamyślone oczy a on pokręcił głową i wyszedł obudził mnie chłód otwartego okna i przypomniał mi się „Tren Fortynbrasa”

to jest właśnie miłość odkryta zaułkiem na szczęśliwych wyspach błyszczą nasze skrzydła zapomniały drogi w słowach błyskawice nową dróżkę w gestach wyklują poranki

@iwonaroma czy ja wiem , czy to taki optymizm, wiersz raczej o świecie którego już nie ma Kredens pozdrawia @Hiala wiem, ale raczej bazują na zakupionych ziołach z tego co ja wiem Kredens pozdrawia

Nie wszystkie zdarzenia pozostają z nami na zawsze. Według mnie najmocniej siedzą na widoku te, które powstały w sytuacjach emocjonujących. Zresztą zauważ, że spotykając kogoś po latach i rozmawiając z nim, dowiadujesz się, że zrobiłeś to lub tamto... a ty zupełnie czegoś takiego nie pamiętasz i tak samo ty pamiętasz to lub tamto u drugiej osoby, a ona patrzy na ciebie jak na zmyślacza. I to nawet nie, że jakieś straszne rzeczy zepchnięte do niepamięci, ale zwykłe, pozornie nie ważne. Dla jednej strony nie ważne, ale z jakiegoś powodu dla drugiej były ważne. Dlatego tak lubimy te spotkania po latach. Jeśli emocje odejdą, to i niektóre sytuacje w pamięci się spłaszczą. Dziękuję za przedstawienie swojego poglądu na temat. Pozdrawiam :) Mój pogląd na słowo "wszystko" jest powyżej w odpowiedzi. Oczywiście można jeszcze użyć słowa "wyparte", ale po co mielibyśmy wypierać nieszkodliwe wydarzenia? Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :)

@Hiala Obie refleksje bardzo trafne.

Tak bardzo boli, gdy słyszę, widzę i wiem. Rozczarowanie na otwartym sercu. Tylko wątróbka na talerzu: „Jedz będziesz silny”! Wgniotło w łóżko sumienie krainy lodowej Przymknij mi okno Komary lubią to czerwone.. A na kolacje czerstwe między zębami skrzypi Dusza przez okno wypadła Kropla w kropelce przemyka po oku Bąbel źrenicy na środku Słusznie wenflon pod prąd i na ukrzyż Na przekór… Czterdzieści stopni złości nie rozniesie Twoich majtek za trzy złote

Co w tym dziwnego? To był wybór a nie zła decyzja. "Świat się kurwi dla pieniędzy" - poniżej tekst sprzed kilku lat Ksiądz, czy burmistrz stawka jedna Ja każdemu daję szczęści Chudym, grubym czy szczerbatym Byle portfel mieli pełny Młoda, ładna wykształcona Robię to, co naturalne I wyrzutów żadnych nie mam Czasem to jest nawet fajne Alfons jest mi nie potrzebny Chroni mnie lokalna władza Płacę haracz własnym ciałem Dla mnie cena ta jest mała Jeszcze parę zer na koncie Wtedy zmienię mą profesję Szybko wejdę na salony Ale czy to będzie lepiej Większość dziś sprzedaje duszę Ja sprzedaję tylko ciało Tłumy mężczyzn uszczęśliwiam Czy na niebo to za mało? Dzisiaj wielcy tego świata Też się kurwią dla pieniędzy Oni szczęście sobie dają A ja daję szczęście innym Ksiądz, czy burmistrz stawka jedna Ja każdemu daję szczęści Chudym, grubym czy szczerbatym Byle portfel mieli pełny Młoda, ładna wykształcona Robię to, co naturalne I wyrzutów żadnych nie mam Czasem to jest nawet fajne Pozdrawiam

do srebrnych nerwów przenicowane listowie gdy chmur burzowe policzki nadyma złoty wiatr - * po sierpniowej burzy wykąpane drzewa - strumienistym brukiem rwie górska rzeka * wcale nie straszę - lubi mieć lato głupie pomysły bajdurząc o przemijaniu - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - bo już i samych dzionków portki przykrótkie i nocy rozciągnięta koszula o nostalgicznej woni chwastów jak zapach pszczoły utopionej w żywicy * słuchamy: trawa i ja jej porastania - dorastania - po rosie selenitem wybarwił się firmament nie ma księżyca - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - spadł z gwiezdnym pyłem 22.08.2017

Witam - dziękuje ci serdecznie za kolejne czytanie - faktycznie każdy z nas ma swój horyzont - jedni ciemny drudzy jasny - Pzdr. @corival - @Natuskaa - uśmiechem wam dziękuje -

Mówią i chyba co do zasady słusznie, że człowieka sprawdza się dopiero w dużym boju. Właśnie wtedy wychodzi z niego prawda, a przynajmniej ta bliższa rzeczywistości, o ile oczywiście założymy, że prawda i rzeczywistość realnie istnieją, co notabene nie jest wcale oczywiste. Ach, pacyfistki i pacyfiści, no nie idzie was z sprawdzić, bo bojom odmawiacie :// Tylko byście na piwo, muzyka, teatr, kino, zastanowienie, serca, wiersz... Dobrze, świetnie, popieram, ale jakie i jacy jesteście? Tak naprawdę jakie i jacy? Pytanie może być o tyle nie na miejscu, że bardzo możliwe, że same i sami tego nie wiecie, a zatem nigdy nie odpowiecie, bo to jest już niestety niemożliwe. A może to właśnie jest wasza największa specyfika, że jesteście po prostu unikalnymi specjalistami od braku wyczerpującej odpowiedzi wśród wielu zapadłych słów i wyrażeń? Warszawa – Stegny, 12.08.2024r.

uśmiecham się łagodnie na nasz wspólny niedokończony biznes myślisz umrę w ascezie zapomnienia nie zadrży więcej pod stopami ziemia szybka zmiana klimatu spływa makijaż po policzkach ta zwiewna sukienka namokła oplotem ołowianych żołnierzyków a każdy kolejny spazm staje solą w gardle ty znasz tę niezręczność na pamięć czy wypadałoby podziękować przeprosić a może zmilczeć na amen

rzygać mi się chcę na widok polityków którzy o własne dupska się troszczą zapominając o tych którzy im stołki załatwili zawierzając ich obietnicom rzygać mi się chce widząc głupkowate uśmiechy na ich spasionych mordach którzy o głodnych zapominają pomimo że na stołach wiele im żarcia pozostaje rzygać mi się chce słysząc jak oni cwanie bronią się przed wymiarem zwanym prawem konstytucyjnym które ponoć wszystkich na równi ma w tym kraju obowiązywać

Dobrze by bylo. Czasami odnoszę wrażenie, że ludzka historia, to nieprzerwane pasmo zwycięstw większego zła nad mniejszym. Na ich tle rysują się jaśniesze punkty, kiedy zakwita dobro. I to dla nich warto żyć. Również pozdrawiam.

tylko mi jeszcze zostaw miejsce na ścianie Twojej pamięci dni lecą nieubłaganie pchając noc coraz to szybciej nie dbając o rysy na twarzach tylko mi jeszcze zostały wiersze o nas pisane bez daty bo po co wiedzieć kiedy ? ważne z kim i co ewentualnie w jakim celu tylko nam niech słońce jeszcze poświeci niech się nacieszę po zmroku dotykiem odnajdę co trzeba jednak wolę nie wychodzić ze znanej strefy komfortu czy to grzech ? bać się kroku na przód gdy ma się oczy zakryte chustą a wiatr zmienia swój kierunek huśtając świątynią neszamy tylko Tobie powierzę swoje tajemne myśli i słowa niesłyszane przez ściany dłonie choć chłodne płoną kiedy muskasz je swoimi opuszkami nie ważne kiedy Klaudia Gasztold

@Dominika Moon bardzo ładnie dziękuję - cieszę się że smakuje - pozdrawiam ślicznie @Dominika Moon

czasem brnąc przez taki śmietnik można znaleźć zgiętą puszkę czasem wytarte ubrania lub wiatrem niesiony fetor co się rozłączył od grupy czasem wielki szary worek wspomnień złych czyjś rozwiązany leży po środku i prosi o wolność dla uwięzionych swoich tam i nie swoich chwil tych które ktoś w niedbałości rzucił dodając pozory otwartego zakończenia lecz gdziekolwiek by z tym poszedł i wracać nie miał zamiaru nie potrafi go opróżnić

@Rafael Marius Mój mózg lubi wyrzucać, to co uzna za balast. Ok nie podważam. Mam swój pogląd. Jak pomyślę o wydarzeniu z przeszłości, które z jakiegoś powodu puściło, to już nie odczuwam emocji tak mocno. Też mam wspomnienia z przedszkola i nawet wcześniej, co podobno jest niemożliwe... otóż jest możliwe. :) Miłego wieczoru

@Łukasz Jasiński zapraszam do odwiedzin w każdy czas-pozdrawiam

@Hiala i tego właśnie się warto trzymać:) Pozdrawiam:) @Rafael Marius świat się zmienia radykalnie, może i my się zmienimy. Nie da się tego wykluczyć :)

Ja właśnie o tych zdarzeniach, bo zrozumiałem, że to właśnie o nie chodzi. Ja raczej zdecydowanie z tym się spotykam. Mam dużo pojemniejszą pamięć od innych. Jeszcze mi się nie zdarzyło na odwrót. U mnie to raczej nigdy nie odchodzą i co więcej trzymają ten sam poziom, nawet takie z przedszkola. Przydaje się bardzo przy pisaniu wierszy. Jestem bardzo nietypowy pod tym względem i ludzie potrafią to docenić.

@Hiala Dobre pytanie. Jednak w pewnym okresie życia odpowiedź nie jest jednoznaczna.Wiersz prosto oddaje ten aspekt życia co uznaję za plus :) Pozdrowienia

Gdy bieda wchodzi drzwiami przyjaciele uciekają oknem. Niem mam. Przyjaciele są dla tych co się dobrze mają.

@Hiala Już nie mam kaca... Łukasz Jasiński

Super. Pozdrawiam

@Dominika Moon Cztery ściany na straty są zapowiedzią niepokoju. Dobry wiersz. Pozdrawiam.

@befana_di_campi Dziękuję za komentarz, pozdrawiam.

@Dobry, Zły i Brzydki Zabawa w rytm i rym Zawstydziłem się na dobre i na złe słowa, Zawoalowane te frazeologizmy, Przecież w kniej puszczyk się chowa i sowa, Hu hu cha zima zła ł i i neologizmy. Ocalę tylko spuściznę co słowa dały, Tam ta da da ta dam heksametrem pisane, Nawiązując przecież do klasyki tak mały. Wdzięki oraz humoru wyczucie rozdane Tiku tak tiku tak odmierza czas zegarek, Przyjaźń ponad jest czasem i przestrzenią, Tylko usiąść i bajać mam tu taki worek, Opowieści w wizję obrazową zmienią. Zapamiętane i przemyślane tematy, Tymczasem wrona i gawron na gałęzi: kra, Każdy posępny dojrzały stary brodaty, Wszystkie wrony kraczą o Tobie, gleba mokra.

@Marek.zak1 ;) trzeba sobie jakoś radzić:) w niefajnym towarzystwie Również pozdrowienia @Rafael Marius wiesz, jak podzielność uwagi jest potrzebna to ok. Na pewno w niektórych rodzajach pracy. Ale w kontakcie z drugim człowiekiem to jednak myśli zakłócają... Niby jestem w kontakcie, ale tak na pół gwizdka :( To może dobrze, że teraz masz taką a nie inną uwagę :) Dzięki

@Natuskaa Pamięć jest pojemna, a wydarzenia zepchnięte gdzieś na jej dno, czy obrzeża, lubią niekiedy wypływać na wierzch i zaskoczyć nagłym przypomnieniem. Tak już jest... a wiersz ogólnie mi się bardzo spodobał, bo ładnie zostały zebrane doświadczenia. Pozdrawiam :)

@Leszczym Ja autorytetem? Chyba w potknięciach :) Dobrego, M.

Jak tu niefajnie, myślami można odlecieć do lepszego miejsca. Z for: zamykam oczy i myślę o Anglii. Pozdrawiam

@Natuskaa Czasem ludzie coś próbują wyrzucić ze swojego życia, ale tak się nie da. To nie są śmieci tylko zdarzenia, które pozostaną z nami na zawsze. Jedyne co można zrobić to zaakceptować fakt, że się wydarzyły, tak a nie inaczej.

https://www.facebook.com/reel/806091161678629

Każde wsparcie jest mile widziane :) Dziękuję i ślę pozdrowienia.

@Pan Ropuch Z tą weną to bardzo różnie bywa i może się zdarzyć, że nagle pozbawiony jej nadwrażliwiec odwieziony zostanie do psychiatryka... Pozdrawiam.