Ranking

serce nabrzmiało ciszą gdy wokół hałas miejskich ulic zagłuszał wczorajsze myśli na obrzeżach łatwo się zgubić już nie czuć pod palcami ścieżki twoich warg brakowało słów i drogowskazów a może to od początku była droga donikąd ślady stóp już znikają nie wrócę do tego co było

Za dom ostatni, w samotności Czerwone słońce idzie już spać I smutną oktawą daje znać Że pora kończyć dnia radości. Wciąż blaski spóźnionych promieni Rozjaśniają dachu krawędzie, Kiedy noc już diamenty wszędzie Rozsiewa w błękitnej przestrzeni. I Rainer: Einsam hinterm letzten Haus geht die rote Sonne schlafen, und in ernste Schlußoktaven klingt des Tages Jubel aus. Lose Lichter haschen spät noch sich auf den Dächerkanten, wenn die Nacht schon Diamanten in die blauen Fernen sät.

Dzisiaj dzieci wciąż pytały, -Dokąd poszedł miś, nasz biały? Czy nie poszedł miś do lasu do swojego tam szałasu, gdzie zaprasza inne misie takie bardziej niegrzecznisie. Co tam robią, miś nie mówi, w wyjaśnieniach sam się gubi. Nagle dzieci widzą misia, - Co robiłeś bez nas dzisiaj? -Drogie dzieci, przecież wiecie, byłem z wami w Internecie.

Kamień z serca Cóż za piękne powiedzenie A jeszcze piękniejsze uczucie jakiego się doznaje gdy kamień z serca spadnie Znowu wolne Coś ulotnego zaczyna krążyć A potem rośnie z nadzieją doświadczeń zgoła innych na pewno dobrych Lecz to tylko jeden kamień A nie wszystkie Leżą przygniatają Można by z nich usypać Olympus Mons A może jeszcze coś większego Wszystkie serca z wszystkimi kamieniami A jeszcze w pęcherzykach żółciowych Na nerkach w przewodach Cholera Życie to z kamieniami przygoda

ufne spojrzenie którym mnie darzysz porywa serce duszę i wszystko to na co patrzysz i zrywa miłość więzy mądrości rozsądek depcze unosi duszę na cześć młodości naszej młodości po zachód słońca i ranek wczesny tej nieskończonej naszej do końca

moja droga do twoich rzęs była krótka - na długość kociego spojrzenia... jak opłatkiem przełamywałam się tobą i czynami soczyście grzeszyłam nie będziesz mnie za rok pamiętać za dwa lata będzie już inna... a ja smutna i wciąż sobą zajęta zacznę co rano niechętnie się budzić ta droga do ciebie wyraźnie kręta... scenariusz bez happy endu nie ma co za kołnierz wylewać - gdy łzy się leją jak strumień... a w sercu wciąż echa lęku

nie było to zjawisko kwantowe na poziomie subatomowym źle osadzony trzpień skierował ostrzę w stronę generała* nie chodzi czy prawi i sprawiedliwi ważne czy realizują politykę partii ,,spieprzaj dziadu" rodzi autokrację sędziów politycznych i żyletkowe druty jesteś przystojny jako kochanek królowej zostaniesz ministerem ludzkie prawo z bożej łaski nie ma dobra ani zła tylko władza * Jarosław Kaczyński

Korale łez. Swe żalu łzy na sznur nawleka i robi z nich korale. Pierwsze paciorki z bólu dzieciństwa, choć nie pamięta go wcale. Siedzi pod oknem w tym samym miejscu. Nawleka korale od lat. W ciszy skupiona, czas płynnie płynie, brama zamknięta, wszystko jest białe… Pamięta jeszcze dojrzały bal. Martwa jak Anioł, co skrzydła stracił, a myśli, że wciąż je ma. Liczy od nowa, swe łzy nawleka, ale korali brak. Spogląda w okno, supły rozrywa. Unieść się chciałaby. Nazbyt wysoko…cisza i ludzki żal.

Otworzyłem drzwi i okna świat się uśmiechnął zobaczyłem to co chciałem czyli życia sens Nie bałem się prawdy to dzięki niej jestem tym kim jestem Przytuliłem się do ciszy obok była nadzieja nie dokuczał żal Otworzyłem drzwi i okna poczułem się jak Bóg który widzi dobro nie ma trudnych snów

no przecież nie dane było zaistnieć! nasz hipolibidemiurg, chłopina w waciaku i małachajce (zawód wyuczony: zamiatacz rzek, mórz i oceanów) nie był w stanie niczego dokonać. ani chęci, ani możliwości. zrozum: wmówiono nam całą tę egzystencjuchę! to kuriozalne bałamuctwo, mit przekraczający granice absurdu, niczym silnik o napędzie kwirynalskim, taki, którego paliwem jest pewne wzgórze w Rzymie, równie absurdalny, co wirtuoz igły i tuszu robiący dziary jedynie na czasownikach (mówisz mu prosto w twarz: piłowanie, zagryzać, zmotałeś — a on tatuuje każdy wyraz!). wszechrzecz to tylko takie droczki, skoda favorit, która ruszy do przodu, jeśli do baku wkruszysz Kwirynał (postaraj się. będziesz w stanie?) . to zdjęcie, które nie wyblaknie, choćbyś wyślepiła na nie wszystkie batarejki, jakie znajdziesz w szufladach. nie było nas, ani, tym bardziej, Projektodawcy. samochód, o ile można tak nazwać czechosłowackiego rzęcha, powoli wrasta w ziemię. na powierzchni wyrazów tupnij, buzowała, kaszlnął, nie pojawiają się nawet niemodne tribale.

-1- Pewien kolarz na Bałtyku nie rowerem oko przykuł, nie kolorem, tłem. Z wigorem imigrantów wiózł... bez liku. -2- Pewien kolarz na Bałtyku nie rowerem oko przykuł, nie kolorem, tłem. Z wigorem wiózł (na ramie) tłum... ludzi tu.

kara za grzechy = pobądź sam ze sobą _________________________________________ przez 500 stron zapisanych przeszłością

kolcami odstraszam minuty do końca świata zakładam najlepszą sukienkę i przesadzam sukulenty kiedy stawiasz pasjansa walisz w drzewo albo kupujesz zapałki nie chcę sczeznąć wśród panteonu niemoralnie odmówionych propozycji zestarzeć się sama przez twoje wszystkie za i przeciw nie chcę już czekać aż wyszukasz z demobilu jakiś szczególnie zakurzony powód przyjedź teraz mnie zabić

Z cyklu wyciągnięte "z szuflady" cz.XXVI po drugiej stronie ciszy rzeka w lustrze odbicie twarz czysta udręki brak ból odszedł daleko wędrówka w głowie pocięta klisza wzniesione ręce tak blisko gwiazd

Wyszła brać poetycka na miasto gdzie rosną gdzieniegdzie rosłe drzewa są zatem kasztany pod kasztanami tratujący, tratowani i traktujący czasem o czymś czego nikt nie rozumie często o kimś kto podoba się najbardziej niekiedy wzniośli o sobie w samotności o tym że poniosło, o tym że wynieśli i że niosą na barkach niezniosłość oraz że zapominają chwilami tę wyniosłość. Warszawa – Stegny, 01.02.2024r.

Brakło soli! - woła żonka do swojego męża Bronka. Na to Bronek; tu jest, żono - i podał jej sól święconą.

@violetta U mnie rosół a na drugie tortilla, pomidor, czerwona cebula, por, sałata lodowa, sos czosnkowy i pierś z kurczaka na półostro, bo syn nie lubi ostro...

Dachy wirowały pijane i chciało się wrzeszczeć na śmierć spoglądającą pożądliwie nadszedł Utrillo i poszliśmy uczcić sprzedaż obrazów Gruźlica nasili się za kilka miesięcy wiem bo za wszystko trzeba zapłacić za wzloty co wzbudzają zawiść za upadki z opium za potknięcia o zieloną czarodziejkę Amerykanin co odkrył Malarstwo Cézanne'a chciał mi dać kilka dolarów bym się leczył na głowę

Rzeczywistość mojego snu jest pryzmatem odwróconym: Mam bezpotomne okresy, 'wzdycham z boleścią "do niego,'' a on bez - do swej żony W zasadzie wszystkie trolejbusy odjeżdżają mi - tuż sprzed wtykanego nosa Postrzegam świat globalnie: ma tylko jedną szosę. W kolorze kapuśniaku - zaciągam ciężkie story Nikt mnie nie prosi do tanga Nikt nie chce znosić humorów I zawsze na pojutrze odkładam cele z przedwczoraj Po prostu wiem, że ''nigdy'' - to jest najlepsza pora A w sklepie z gadżetami - spędzam godzinę piętnaście, szukając z zapamiętaniem - na zranienia maści To przecież nie apteka! Nie zrozumieją tu ludzi, podgrzanych atmosferą - co teraz muszą się studzić: za bardzo uwierzyli, chcieli i całowali, tańczyli, robili przysiady, tracili nerwy ze stali Dziś włóczą się przygaszeni - po ciasnych ulicach miasta - szukają tego, co chcieli - za jedną minutę dwunasta W wigilię nowego roku - szukając ciepłej przystani 365 pięć szans i cuma - w porcie "bez końca" Impreza wcale nietania ...

brakuje mi ciebie jesteś ze słońca za chmurą za zakrętem ja cieniem kładę się na rozdrożu brakuje mi ciebie czuję jak przez palce z zaciśniętej dłoni swobodnie opadasz pozwalasz nieść się w ramionach wiatru nie sięgam tam tak blisko jesteś delikatny jak aksamit nieuchwytny częściej brakuje mi ciebie lekkość twoja ciąży na powiekach ty płyniesz kiedy ja w znoszonych stopach przeskakuję spękaną ziemię mam nadzieję że myślisz o mnie czasem

,, Panie,Ty leczysz złamanych na duchu,, Ps. 147A słońce zaszło nagle ja taki... wszystko było u moich stóp z łatwością zdobywałem nie tylko góry zbyteczne było ŚWIATŁO bawiłem się codziennością bez hamulców aż pewnego dnia świat się odwrócił zostałem sam wszystko stracilo urok życie jak podeptane kartony pochłonęła nicość i nagle... pojawiło się ŚWIATŁO nigdy go nie potrzebowałem a dziś dziś było zbawieniem Panie jesteś ŚWIATŁEM przejrzałem 1.2024 andrew Niedziela, dzień Pański

dedykuję Staremu Kredensowi Życie przygodą z kamieniami, nie tylko tych w sercu skrytych, także i w nerkach cichych drani zadadzą ból - niesamowity. Jest jeszcze tysiąc naturalnych, wieszczących przyszłość w horoskopach, podkreślą urok każdej pani przyozdobione gramem złota. Ale pomińmy te ostatnie, chociaż dodają nam uroku. Nerkowe rozbić - to nie łatwe lub operować i jest spokój. Sercowe - one najważniejsze do chwil ostatnich mogą boleć. Przyczyną chorób duszy pierwsze, są jak wbijany w serce kolec. Więc trzeba duszę pozamiatać; Dokładnie każdy kąt wyczyścić, zanosząc Jemu - trudna rada, przełamać się, a On je zniszczy. I najważniejsze - nie zapomnieć wybaczyć sobie, w szczerej skrusze, by tu na ziemi móc spokojnie zostawić ciało - w niebo uciec.

Zmierzcha w głowie potyczki myśli przed kominkiem fotel buja się z własnym cieniem w szarościach futryn kot przemyka cichcem kaprys na kawę tymczasem sowy nawołują północ znużony sekundnik tka między godzinami podwórko i... dorastanie gdy rozgarniam cukier do filiżanki wpadają słowa styczeń, 2024

@Ewelina bo to jest tekst liryczny

@any woll @any woll @any woll znów pięknie! Melodyjnie, lekko. Przyznam, że czytałam jak wiersz.

@Ewelina możesz mnie przywoływać ile razy chcesz, pozwalam. :D

@any woll @any woll @any woll @any woll nie ma potrzeby dziękować. Podoba mi się sposób w jaki piszesz o uczuciach. Prostota, szczerość są tym co zawsze chwyta mnie za serce. Prawdy nie da się podrobić, nie da się nagiąć tak by pozostała tak samo piękna. @any woll przepraszam za te cztery przywołania. Telefon mi fiksuje trochę;)

tłum ludzików. Pozdrawiam.

@Marek.zak1 A teraz wszystkie dzieci mogą pocałować Misia w dupę, Miś idzie na wódkie! :)

@any woll piękne i takie ujmujące, subtelne i proste. Niczego więcej nie trzeba jak takiej miłości. Pozdrawiam :)

@chlopiec bardzo przyjemnie się czyta! Pozdrawiam :)

@any woll bardzo dziękuję. Historia niełatwa ale i takie się zdarzają... Pozdrawiam:) @Tectosmith dziękuję. Czasem coś jeszcze uda mi się napisać. Pozdrawiam ciepło:)

jesiennej, ale ciągle młodej. ciągle tej samej! pozdrawiam

Dziękuję. Pozdrawiam

@Leszczym no właśnie chcę zobaczyć Prowansję, a ty masz to za darmo:) dobrze ci:)

@Bożena De-Tre Tak, to prawda. Ale czasem w żart też trzeba obracać, bo niekiedy niektóre poziomy albo ich braki są niemalże nie do wytrzymania...

@violetta Tak, mi też. No i jeszcze plaże, zieleń, butik jubilerski o nazwie "Żebrak" w centrum Monte Carlo i troszkę jednak więcej luzu i jakby więcej dobrego nastroju. I jeszcze jedną rzecz zauważyłem, że Francuzki, choć przecież wcale generalnie nie piękniejsze od Polek, są jakby bardziej pewne swojej kobiecości i ogólnie możności. Faktycznie nawet z perspektywy francuskiej wsi prowansalskiej, na której przecież wakacyjnie urzęduję, widać tę właśnie okoliczność. Ale i tam u nich pełno prozy życia, o czym chociaż z chirurgiczną -precyzją raportuje chociażby Annie Ernaux...

@Arsis Nie denerwuj się. Nie mieli wczoraj tęgich min, raczej robią w gacie... Źle wyglądali, Kamiński się zmarszczył a Wąsik był blady, to puste gesty. Oczywiście, że hak za hak... Rosół był bardzo dobry... Ja teraz mam półgłodówkę, bo się odchudzam i przebudowuję ciało... głównie ramiona, szyja i brzuch... Ćwiczę i czekam na rower... Obrałam stare jabłka i zrobiłam mus na drugie śniadanie... jestem gospodyni, bo muszę, dzieci nie mogę zaniedbać...

@Leszczym ile nam tego życia pozostało, jadę tam, znam francuski, jak coś czytam czy słucham to rozumiem:) brakuje mi tego na co dzień, francuskiego słońca:)

Tylko to drzewo i cień ochłody, Tyle czasami potrzeba nadziei, Każdy krok dnia zanosi swe modły, Ku górze zanosi je po kolei. Starszy Pan pod drzewem tym siedzi, A może ja jestem tak stary, Co widzi, co czuje? gdy myśli przywodzi, Głową tylko skina, blask odbija biały. W złotych promieniach liście pożółkły, Mienią się z dala w świetlistych cieniach, Rany młodości jakby zanikły, Chcąc ulotnić się w dawnych marzeniach. I gdy zostaje z tamtymi dniami, Słońce nie może się schować, Pod drzewem tym szukam cienia, I czekam czasu by znów pokochać.

@Leszczym ja tęsknię za wiosną w sumie, zmienię trochę rewiry, marzy mi się Monako, Monte Carlo:)

@violetta Jedna wielka prowokacja - tak to odbieram ;)))))

. kwiat przebiśniegu lśniący w słońcu przedwiośnia zielony akcent . PS - osobiście mnie to *kręci*, jeśli środkowy wers można bezpośrednio powiązać osobno z obydwoma skrajnymi, jak i całością miniaturki ..

Witam - przystosował się nie miał wyjścia - dziękuje za czytanie - Pzdr.niedzielnie. Witaj - dziękuje serdecznie za ową ciekawość - Pzdr. @Lidia Maria Concertina - @Omagamoga - @Tectosmith - dziękuje -

Jesteś światem odległym I nie ma nic więcej Poza zmysłem smaku i dotyku Gdy wciąż wracam do twoich ramion To nic nie cieszy tak bardzo Jak twój uśmiech anioła

@Tectosmith .. tak, różnica w odbiorze słowa pisanego może być diametralnie różna... Wplotłam w wiersz dwa słowa.. podwórko ..i.. dorastanie.. pierwsze jest wyraźnym odniesieniem do dzieciństwa i nie jest napisane, jakie ono było, ale było, przecież każdy ma jakieś... Słowo.. dorastanie... to nawet nie "coś" o dorastaniu, to tylko nazwa etapu życia, odmienny dla wielu i tu wola Czytelnika, chce, to coś sobie dopowie... ja, lubię cofanie się 'w czasie', mam do czego. Jasne, każde życie, to inna historia. Dzięki za powrót i słowa.. @poezja.tanczy .. przed kawą nigdy nie uciekam, nawet rzekną, to ona za mną "gania". Za... "przyjemny".. dziękuję... :) @Bożena De-Tre ... bo cisza i spokój, są naszymi sprzymierzeńcami w 'bałaganiku' mijającego czasu. Dzięki za miłe słowa. @ja_wochen ... @MIROSŁAW C. ... @Sylwester_Lasota ... @Monia ... dziękuję bardzo za ślady czytania... :) Pozdrawiam Was drodzy Goście.

... czytam raz jeszcze i.. to.. spontanicznie.. może usprawiedliwić taki, a nie inny zapis. Czytam.. zaczepiaj mi .. itd.

@poezja.tanczy Bo, to o rodzinie... Dziękuję Ci 😊

@poezja.tanczy @Konrad Koper Gdy czasem pobudzi mnie rano kawa, Limeryki się sypią jak z rękawa. Podziękowania

nie.