Ranking

Przygasa dzień przed kominkiem tygrysie ciepło cień podąża za cieniem pobudza języki w zatraceniu kukułka ośmiela północ a źrenice cumują na wahadle czasu krople w dłoniach kieliszki z winem styczeń, 2024

Szczerym w miarę możliwości własnych spojrzeniem zaglądnąłem do okna lustra ujrzałem tam gościa który bardzo dużo robi żeby wielu różnych rzeczy już nie robić Przyjrzałem się dokładniej uszom tego typka widać że bacznie nadstawia ucha niejednemu żeby w gruncie rzeczy nigdy już nie usłyszeć wszystkiego co inni ochoczo każą mu czynić W lustrze dojrzałem trud twardych dłoni proszących w istocie o słodką bezczynność przeczytałem sumiennie jego cichy apel w stylu - obym się tutaj głupio nie narobił W wyobraźniach kiełkują funkcje i funkcjonalności... Warszawa – Stegny, 25.01.2024r. Inspiracja – Poetka TylkoJestemOna.

rozbite szkło nie przyniosło szczęścia a jedynie pokaleczyło duszę ze słoików ulotniły się wspomnienia zakażając powietrze wokół wszystko pachnie przeszłością i wrześniowymi wieczorami czar tamtych chwil nie osłabł i wyjątkowo agresywnie wnikał w serce znów zegar stanął niepotrzebnie odkurzałam te stare półki gdzie byliśmy tylko fotografią kawałkiem papieru i pluszowym misiem życzyłabym sobie innego zakończenia kiedy to nie musiałabym omijać pamiątek i miejsc w obawie przed niechcianymi powrotami nie potrzebowałabym ich gdybyś był dziś mam tylko kilka przedmiotów i bolące tęsknoty

wywołam starosny i przejdę do twojego czasu na zawsze w niekończącym się obowiązku cierpienia bywam martwa energia mnie opuszcza w matowym świetle odmieńczy zmysł na wielodroża obosiecznych słów wiodą w cyklu śmierci i przemijania warkocze życia bagno to nie miejsce na bitwę niczyja zwykle pijana nocnica zrywam się za rozkosz w tobie

dorodne pole kukurydzy czy jednak łąka? nie chciej być kolbą obok mnóstwa takich samych kolb naprawdę, lepiej być stokrotką wśród maków i chabrów nawet królowa róża w zaaranżowanym ogrodzie ciepło spogląda na drobne nagietki a wielka piwonia kłania się malutkim fiołkom

Pewien organista z Oliwy gdy grał, padł zupełnie nieżywy. Szybko został zbadany, lecz zostawiono organy. Za dużo w nich było oliwy.

Ballada brukowa Dostojnym słowem płynie pieśń, Ballady dźwięczą nuty. Jak światła łut na kismet wnieść, W spuścizny treść zakuty? Dzielnica marna, szczekał pies, Śnieg, buty z cholewami, Przyciemna klatka, schodów brud, Balangi z kolegami. Kto mocny w gębie alfa jest, Gest, bajer, brachu polej. Zahaczył wzrokiem, ona też, Tak jakoś imponował. Oddali sobie, strychu kurz, A później jeszcze często, Los, ślepy traf, okrągły brzuch, Druh, ołtarz, welon, szczęście. Wybijał zegar różny czas Na promilowym progu. Nie zawsze było my i nas, Nie zawsze szlak ku bogu. Sahara w krtani, pęka łeb, W kołysce bachor skrzeczy. Rzygała jadem, w mordę bił, Się rozstać – nie do rzeczy. Funduszy brak, robili skok, Dorabiał wytrychami. Gość nakrył ich, rozpoznał wzrok, Ostrzami zaciachali. Ach jaki piękny jest ten świat Na zewnątrz przed kratami, W zastępstwie inny brynol wziął, Nie chciała bywać sama. Szalona ziemia kręci się, Sen niesie błogi spokój. Ze szklanic resztki spijał brzdąc, Leżeli tuż przy boku. Marek Thomanek 22.01.2024

Czym jest poezja łąką lasem kwiatem a może to horyzont nadzieją pachnący Czy to marzenia smutek i łzy lub drzwi prawdy które nie bolą A może poezja to spełnienie które nie boi się cieni jest lekiem na zło Czym jest poezja czy to wspomnienie o tym co było które porwał wiatr Tak moi drodzy to ona umie upiększać świat jest zawsze na tak Ja wiem poezja to coś wzniosłego umie cieszyć nawet gdy puka żal

tacy z krwi i kości dotykają świata tkliwiej prościej patrzą w oczy ciszej się wsłuchują w jego dźwięk i ciszę z pól zbierają prawdę i rozdają głodnym

Raz pewien Szczepan ze Wrzeszcza spotkał na drzewie potrzeszcza. - Przestańże trzeszczeć potrzeszczu, bo nic nie słychać we Wrzeszczu. - Och! Ja nie trzeszczę, lecz śpiewam, a ty, Szczepanie, zejdź z drzewa.

Struś Pędziwiatr. Jeśli spękana natrętna myśl, żalem nadmiernie splątana, wróci do Ciebie o świcie – - cichutko pukać zacznie szepcząc: to Twoje życie, nie bądź zbyt oschły, nazbyt surowy. Może depeszę ma! Rozum przybywa. Bądź dziś gotowy. Spróbujmy jeszcze raz. Nic to jest przecież, że wszystko było. Julia, Romeo, Gala i Dali, melodie różne, niejedna miłość, wizje skrywane w dali. Dlaczego chcesz, zapyta myśl głosem zbyt nostalgicznym, przekreślić wszystko jednym skreśleniem szybkim? Chwile dostrzegaj, zaufaj sobie. Miłość powróci do łask w innych kolorach, nie tych świątecznych, ale zostawi swój blask.

Drodzy neurotypowi Jak to jest być tak jak wy? Lubić imprezy, podróże… Być z niestałością na ty, Nigdzie nie zostać na dłużej? Nie chcę być taki jak wy, Wszystko rozmyte, niejasne… Z kwantów układam wciąż sny, By ze mną były już zawsze. Muszę być taki jak wy, Nie ma znaczenia, że nie chcę. Dla was otwarte są drzwi, Tam gdzie zamyka się przestrzeń. Nigdy nie będę jak wy, Chociaż próbuję zrozumieć. Idzie huragan, już grzmi, Schować się przed nim nie umiem. ---

Jedno serce Jedno światło Jedno przytulenie Jeden czas To wszystko co mam dla ciebie I pocałunki utkane z wilgotnej rosy Więc niech ten czas spędzony z tobą trwa I nie zakłócą go mroki ani chłody mroźnej nocy

najważniejsze to być sobą czy stokrotką makiem chabrem nieistotne kto jest obok samą siebie w sobie znaleźć

Już nieważne to, że kocham, w niepamięci wspólne zdjęcia. Czyjś głos mówił, że tak będzie - czy pamiętasz? Nie odbierasz telefonów, nie tak ważna treść emajli... * Milość się w tęsknotę zmienia - jest niefajnie. Wciąż przed klęską pełna obaw, nie potrafisz mi zaufać. Brudną bielą błysnął koszmar... rankiem spytasz, czy posłucham. Odległość, której nie było, wsród fal tworzy trzech mórz głębia. Właśnie to stać się nie miało, nie pamiętasz? * Dla zasady zachowałem oryginalny zapis z tamtego czasu. 14 - 18.05.'12 Scotland

byłem dla ciebie snem dziś zamknięty wczorajszy raj na kłódkę nie na mostku miłości ❤️ 1. 2024 andrew

lubię umawiać się ze sobą na słowa przemyślane z nutą akceptacji na spojrzenie pełne zrozumienia i spokojną kawę ze smakiem melancholii ale jeszcze często się spóźniam

Jest już po zmroku, gdy wychodzę z domu Robię tak by nie dać się zobaczyć nikomu Dotrzymuję kroku powoli dążąc do zgonu Nie wiem czy w stanie jestem sam sobie pomóc Łatwiej jest polegnąć niż na kimś polegać Dlatego znów wybiegam, daleko, między drzewa Tam odnajduje spokój bo nic mi go innego nie da A za odrobinę szczęścia nie dam własnej duszy sprzedać Choćbym oddał chyba wszystko żeby poczuć w końcu szczęście Poczuć miłość, satysfakcję, nie tkwić ciągle w tej udręce Oddać serce, złączyć ręce i pisać szczęśliwsze wiersze Ale jestem tu gdzie jestem, tylko ja i pusta przestrzeń Nie wiem czy żyć jeszcze z nadzieją na lepsze jutro Moje myśli wciąż się chwieją czy się nie poddać mym smutkom Czy wątpliwości rozwieją chwile zakraplane wódką? A me demony się śmieją, wiedzą że życie jest trutką

ładne a przed kominkiem tygrysie ciepło i cień za cieniem pobudza zmysły języki pieszczą się w zatraceniu aż sensy zdań w nieznane prysły jedyne słowo się przewija w tonacjach różnych i westchnieniach wstyd się sczerwienił ma się nijak już lądujemy: wino ziemia :))

serce to coś więcej niż wydajny mięsień z dwoma przedsionkami i dwoma komorami szukając dowodu wystarczy spojrzeć w oczy zakochanym

Jest w poezji czar ukryty a gdy urok z serca płynie niepotrzebne są skowyty ani żadne uniesienie Warto pisać by zobaczyć co się kryje za zasłoną bo pisanie jest jak spowiedź by móc pójść już inną drogą

właściwie nie ma znaczenia o czym mówi jego tembr jak miód jego fala jak jedwab nie muszę uruchamiać głowy tylko słucham słucham sercem

Zawsze wiedział gdzie i kiedy miał iść dzisiaj nie daje rady jest bezradny Myli drogi złe wybiera zakręty - czuje że coś jest nie tak coś się zacięło A to tylko dlatego że zgubił przeznaczenie któremu zaufał był mu wierny Teraz ma problem nie wie co robić by było jak było czyli nie gorzej

nakreśliłem plany skreśliłem to i owo odrzuciłem zmiany zostało tylko Słowo

Pierwsze dwa wersy mówią same za siebie... weź tu człowieku uśpij umysł. Dobrze, że ostatni wers.. w cudzysłowiu... :) @jan_komułzykant .. dziękuję za dobre słowo. @FaLCorneL ... maleńki pościk, a i przychylny dla treści, dziękuję... :) @Konrad Koper ... jak miło, że do mnie zaszedłeś.. i spodobał się klimacik... :) Dzięki. @violetta... rozbawiłaś mnie... :) ale dobrze, Ty wypijesz kubek kakao, ja lampkę winka.. :) Pozdrawiam Was. gdy półmrok wokół wstyd pąsowieje aż pająk z kątka wyruszył w knieje .... ;) @Jacek_Suchowicz ... Jacku... dziękuję za rymowany komentarz.

dziś przyśniła mi się wielka rola nie miałem atrybutów by w nią wejść skusił mnie jednak tytuł doktor serc

Powiedz mi proszę, gdy dostrzeżesz pustkę. Powiedz mi proszę, gdy zobaczysz żal. Żalu uśmiechem zamknę usta Twoje, odwrócę się na chwilę, spojrzę w Twe oczy głęboko i jeśli nas odnajdę - zwyczajnie zatrzymam się. W myśli rzuconej naprędce, co moją odsieczą bywa, rozpalę Twą wyobraźnię, a Ty odszukaj mnie, jeśli się oddaliłam…

Nikt nikogo nie przymusza, krwawi serce, krwawi dusza A anarchia ma się dobrze, zobaczymy jeszcze trochę... Choć zapobiec można było, białą flagę wywieszając, Nikt nie słucha Polska głucha - tylko głośny lament. Fobię wojny Polsko-Polskiej zapamiętasz, Nim pomyślisz już po wszystkim będzie graczu, Wyrok zapadł tylko nie wiesz, że sumienia nie naprawisz I sumienie będzie, aż do końca ścigać - nie przestanie. Choć się mówi bez sumienia i sumienia już nie mają, Że bez duszy i bezduszni, to dlaczego serce też im staje? Choć udają twardych, mocnych i ze stali, To są ludźmi - ty zdecyduj czy są duzi, czy tez mali.

@Sennek mój kochany senniczku:)

Kasia, ekspedientka z Lublina, chciała mieć kochanka Murzyna O nich wiele słyszała, choć żadnego nie znała. Póki co, kupiła pingwina*. Masażer pingwinek, stymulator nowej generacji dla pań.

wieczorem tryskają sokiem - widnokrąg zalewając ciepłem z poszarpanych skórek okręgi a dalej palta ciemne... starszych kobiet pochmurne szeregi dojrzewają uparcie - młodości nie pierwszej zamykam w porysowanym szkle zachwyt i niepewność jutra ściskam serce pamięcią lat dziecięcych z dziwnym wyrazem zasypiam... twarz zastyga, tężeje uśmiech a dalej pierwsza zmarszczka i siwe włosy na horyzoncie rozwidlenie nie całkiem łagodne zagarniam spojrzeniem wszechświat bezczelnie, niemodnie egoistycznie i łapczywie... bez końca do siebie do siebie

@sisy89 Tak, do niektórych wspomnień nie powinnismy chyba wracać, lecz je zdecydowanie pożegnać - jeśli konieczne, to powtarzając to pożegnanie za każdym razem, gdy się pojawią... Twój wiersz to subtelna, wzruszająca mowa uczuć. Serdecznie pozdrawiam :)

kikuty roślin na zamarzniętej łące para sarenek

Kropla iskierkę zgasić może, gdy rozpali się ogień, dzban wody nie pomoże.

Może: Kościsty maestro z Oliwy gdy zmarł, był zupełnie nieżywy

(proszę o w_PiS)

-Mistrzu, co Copernicus objawił ważnego? -Że to, co mniejsze, krąży dokoła większego, u ludzi też to działa, czy nie widzisz tego, jak podrzędni się kręcą wokół ważniejszego.

nocą w twoich dłoniach będę świtem się rozpłynę... bez ciebie choć oddycham ciężko mi czas tak wolno płynie bez ciebie moje ciało ospale z tobą takie pięknie zwinne

To im Baran i Burcu, kuc, rubin, arab, miot.

Fajny i warto o nie dbać :)

stokrotka? Mówisz, masz :) późnojesienna. Fajny wiersz.

wdzięczność liczy sumiennie dostrzegając nawet ziarnko maku na pachnącej bułce zapewnia o bogactwie

De_presja Gromadka Kruków w domku na Żuławach, recepty szuka, znikła po opadach. Poniżej zejść już nie można, choć ziemia tu wielodrożna. Wiośni się w głębiach nowiutki almanach. styczeń, 2024

@Leszczym Tym lepiej? Kontrowersje w ramach "świętego spokoju"? ;)

@Sylwester_Lasota Też nie uważam, że się czepiasz. Twoja uwaga jest konstruktywna i na poziomie. Bardzo lubię takie dyskusje, bo tutaj można się czegoś nauczyć. Pozdrawiam i proszę w przyszłości częściej o takie wkłady. Na pewno nie zawsze będę tego samego zdania, ale nie o to chodzi. Dzisiaj dałeś mi temat do przemyślenia i bardzo Ci za to dziękuję.

Uratował wiele dusz Oddał wszystko to co miał Dla tych niezliczonych uśmiechów Gromkich braw i podziękowań Mimo to coś trapiło go... Dzieci biedne odział Nakarmił i napoił Dom swój oddał By uszczęśliwić je I schronienia odrobinę dać Ale wciąż coś niepokoiło go... Smutnym nadzieję dał Na lepsze jutro Sukces zaczęli osiągać I są wreszcie szczęśliwi A on dalej cierpiał... O pomoc bał się prosić Nie wiedział już co zrobić Od lat to samo uczucie Mrok ten daje o sobie znać Skąd się to wzięło Nie ma pojęcia Jedyne co czuje to ból Samotność i przygnębienie Niby jedna rzecz mu pozostała... Ale tego nie zrobi Nie podda się Nie przegra walki tej Zrobi wszystko by pomagać dalej Bo tylko to jest w stanie Zapewnić lekki uśmiech na jego twarzy...

@Ewelina tak miało być inaczej nie chcę, nie potrafię nie zamierzam z tego to wynika: dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie

puste słowa smakują jak ciepłe bułeczki kaleczą jednak rzeczywistość wypowiadane bez zastanowienia sieją niepokój prawda jak diament … jest unikatem 1.2024 andrew

@milewa Toń tylko po to, by się mocniej odbić... Pozdrawiam A.

śnieży to normalne że w grudniu ludzie nie mają ochoty na zadymę chapeau bas panie Wojtku sąd Moskiewski odroczył wykonanie wyroku żadna gwiazdka na tym świecie z pagonów panu nie spadnie