Ranking

Gdy liczę jak czas zegar wybija, Patrzę jak w ciemnej nocy dzień tonie; Widzę jak fiołków rozkwit przemija, I czarne dotąd srebrzą się skronie; Gdy z drzew spadają liście zerwane, Które stadom cień dawały latem I zboża z pól już w snopy związane, Fury wiozą od kłosów kosmate, O twą urodę stawiam pytanie, Bo otchłań czasu twym przeznaczeniem, Krótkie słodyczy i piękna trwanie, A ginąc, widzą innych kwitnienie; Przed kosą czasu nic nie ochroni Prócz potomków, których nie dogoni. I William: When I do count the clock that tells the time, And see the brave day sunk in hideous night; When I behold the violet past prime, And sable curls, all silvered o’er with white; When lofty trees I see barren of leaves, Which erst from heat did canopy the herd, And summer’s green all girded up in sheaves, Borne on the bier with white and bristly beard, Then of thy beauty do I question make, That thou among the wastes of time must go, Since sweets and beauties do themselves forsake And die as fast as they see others grow; And nothing ‘gainst Time’s scythe can make defence Save breed, to brave him when he takes thee hence.

Wtedy gdy jestem szczęśliwa cukrową watą owijam złe myśli tarmoszą zwoje blokując ślinę w gardle na ramionach gęsia skórka kiedy nad głową błękity czerwiec ściele się pod plecami koniczyna łapie ostatnie tchnienie dogorywa w kroplach rosy chochliki dotyk i rześkość i drżenie czerwiec, 2023 GrumpyElf.... i Twój "Gdy jestem szczęśliwa" ... dziękuję za inspirację... :)

Usiądź teraz wygodnie. Zachowaj tylko dobre myśli. Uwolnij swoje ciało i duszę. By wiosennym ulotnym motylem. Na chwilę się stały. ---- Oddaj całe serce. Wszystkie najpiękniejsze uczucia. Jakie ma w sobie człowiek. Pozostaw zło i nienawiść. Za drzwiami tego domu. ---- Poczuj się jak w rodzinie. Chwyć kogoś za rękę. Zamknij oczy. Otacza cię krąg przyjaźni. Znajdź miejsce. Na szlachetne słowa. ---- Ceremonia parzenia herbaty. Dobiegła końca. Teraz możemy się jej napić. Najlepszej na świecie. Zapamiętasz ten smak. I znów stęskniony powrócisz. Bo wciąż szukamy. Tego, co jeszcze. Czyste w środku. ---- Autor wiersza Damian Moszek.

odwracasz mnie od zmęczonych szyb i luster w kierunku życia

miecz uważności odcina przeszłość i przyszłość w okamgnieniu serce w odruchu jednego drgnienia scala to wszystko

Zatrzepotałabym chętnie do Ciebie fioletowymi rzęsami W to niedzielne popołudnie Wiesz, ja żyję w świecie fantazji Odkąd pamiętam Na fioletowo maluję całą rzeczywistość I Tobie też w tym fiolecie jest do twarzy Ukradkiem, to mój ulubiony plan działania Podejrzliwa nimfa tańcząca w chaosie Splatam Twoje spojrzenia w całość Z lotu ptaka Szepczę Ci do ucha Fioletowe kłamstewka Czasem tańczysz jak Ci zagram Czasem znikasz Kiedyś wrócisz Gdy zrozumiesz Że fioletowy jest fajniejszy od szarego

Natce cukrowa wata ma smak dzieciństwa złe myśli wyrzuć z cierpiącej jaźni są jak niszczące ciche przekleństwa niweczą spokój stare przyjaźnie najwyższa pora oczyścić ducha wykonać reset który na topie by zacząć widzieć usłyszeć uchem świat kolorowy na końcu dostrzec czerpać optymizm z niebiańskiej tęczy i dostrzec uśmiech w gwiezdnym mruganiu spójrz - promień słońca cudnie się wdzięczy figlarny księżyc kusi nieznanym

Z cyklu Śpiewnik pielgrzyma Na sto dwadzieścia dwa Spotkałem w stolicy Ulicznego grajka Grał pięknie na gitarze Nie potrzebował majka Mówię mu kolego Zagraj coś skocznego Coś od czego Cieszą się Czesi, dlatego Zagrał i zaśpiewał piosenkę O tym jak kocha to miasto Mówię mu dalej Teraz coś o Bogu Zaśpiewał i zagrał Że puka do nieba zza grobu Dawaj coś o miłości On zaśpiewał Że miłość nie zna litości Nie zna zazdrości ani pożądliwości Dajesz coś o przyjaźni On śpiewa na jaźni Że przyjaźń to zjednoczenie Dwóch serc, co ich połączyło istnienie Na koniec śpiewaj i graj O tym co kocha kraj On zaśpiewał Piosenkę powstańczą Aby bronić tego co ważne Aby mieć zawsze serce odważne Klaskam, śmieję się, podskakuje W rytm muzyki, nie pudłuje Wrzucam mu do kubka piątaka Szacunku i uznania jest to oznaka Klaskam, śmieję się, podskakuje W rytm muzyki, nie pudłuje Wrzucam mu do kubka piątaka Szacunku i uznania jest to oznaka //Marcin z Frysztaka

żyła z kobietami wybierała najdelikatniejsze te zbyt miękkie dla mężczyzn nimfy pierwiosnki drżące nieświęconym otworem ciała smakował rozkosze słabo owłosionych chłopców tych zbyt miękkich dla kobiet opuszczamy matczyne schrony ale klasa solistek i sala samobójców to żaden wybór codzienne wrazidło męczy umysł duszę i serce czy istnieje prawda jedyna zgodna z sumieniem każdego

wszystko drętwieje od wewnątrz cisza poza mną - sercu doskwiera odezwiesz się kiedyś na pewno lecz nie wiem czy będę czekać

Rutyna już północ i za nami kolejny dzień nowy do startu się szykuje i ptaków sznur wysoko nad głową - /pamiętny w myśleniu o tobie/ na szlaki trafił poszarpane i nudę w moich oczach usta milczące zdrętwiały a gwiazdy wiekuiste szepczą na niebie: wszystko wiem o nas i nic nie wiem już północ pierzaste istnienia wylatują z gniazd ja wciąż zalegam u ciebie bez skrzydeł bez żadnego marzenia w przyzwyczajenia wrastam wciąż jeszcze letnie

Świat podpaliłem. Najpierw wiersz zapaliłem…

Z cyklu 350 uniesień duszy Zagraniczne rozkosze Słuchałem kiedyś Dźwięków gamelanu Jak pięknie chłopcy grali Choć nie byli z mego klanu Podróże kształcą Podróże uczą Uważaj jednak na słodycze Bo w końcu Cię utuczą //Marcin z Frysztaka

Tytuł.. "rutyna".. ale na końcu dałaś.. :) .... w przyzwyczajenia wrastam.... i bardzo dobrze, to taka niemal rutyna. Nie wierzę, że w Twoich oczach.. jest nuda... w treści chodziło zapewne o znużenie patrzeniem się na ten sznur ptaków, prawda.?. stąd moja sugestia. Ogólnie... klimat przyzwyczajeń jest... ode mnie, plusik. Pozdrawiam.

kiedy patrzę w swe odbicie nie poznaję nieznajomy który obserwuje jakby peszy mnie co jest nie tak myślę sobie czy to zarost może inna jest przyczyna która zmienia krzywe to odbicie czy normalna rzecz więc się golę coraz rzadziej niech ta gęba idzie precz ale broda kłuje trzeba przyciąć aż do skóry i nie zaciąć się nieznajomy golibroda już przystawia brzytwę piana jeszcze bardziej pieni się znieruchomieć na tę chwilę oby oddech nie przeszkadzał nie zakaszleć śliny przełknąć i zaufać że ta ręka pewną jest nieznajomy ściera pianę ciepły ręcznik czuję ulgę oddech zapach to jest piękne ja wciąż żyję jak przyjemnie jest teraz widzę siebie ze zdumieniem patrzę brzytwa dziadka w moim ręku znów udało się

@Sylwester_Lasota Prawdziwy golibroda musi umieć machać brzytwą A zwykły Ty i ja.. kto wie, czy trzeba Świat poszedł dalej, wygodniej i prościej A brzytwa dziadka, pamięta o dziadku Nie jak maszynka, która nie gromadzi wspomnień

@Ewelina Tak poczułem. Że to nie jest język pracownika kopalni, tylko wyrzut emocjonalny Osobisty. I realny To nie powstało, aby napisać wiersz. Ale w innym celu. Aby zrozumieć siebie...

@Dared Myśl prosta, ale wydaje mi się warta odczarowania. Z perspektywy religii abrahamowych do których się odwołujesz wszyscy jesteśmy bardzo istotnymi elementami dzieła Stworzenia i w związku z tym każdy ma w sobie część Stwórcy. Z perspektywy samego chrześcijaństwa od którego zaczynasz wiersz, akt dzielenia się jest wyrazem miłości. W chrześcijaństwie Bóg jest miłością, więc ponownie podmiot się myli. Pozdrawiam

@poezja.tanczy @Antoine W @Ewelina @iwonaroma @Nata_Kruk @jan_komułzykant Jesteście bardzo uprzejmi. Dziękuje za polubienia i komentarze. Pozdrawiam serdecznie

I o te kolory świata w tym życiu chodzi Bardzo miły wiersz w dotyku +++

@Ewelina @violetta @Rafael Marius Dzięki za zatrzymanie W słodyczach też znajdziecie uznanie (niekoniecznie słodkich, Rafaelu)

@violetta Cieszę się. @Czarek Płatak Ale jak to? Skoro peel się wygrzewa nago w słońcu, to daje skorzystać ;) @iwonaroma Oj tak, niczym koty właśnie, z miękkim podbrzuszem na wierzchu. @Antoine W Dojrzałeś warunkowość tej sytuacji. @Waldemar_Talar_Talar Dzięki i pozdrawiam również, Waldku. @Nata_Kruk Podoba mi się Twoja sugestia, Natko, ale wtedy 'wzdłuż' odbiorę kociemu przeciąganiu się, a oddam trawom. A peelka jak kot się pręży. Mnie się 'wzdłuż' podoba, bo jest takie bardzo polskie, ale fakt, średnio poetyckie na końcu cząstki. Ściskam :)

życie życie to przez ciebie siwe włosy mam życie życie przypominasz sen kiedy szczęścia masz na tyle że nie musisz o nic dbać życie życie niespodzianką jest i nie trzeba więcej nic widzieć i mieć mowy dar życie życie ten co kocha i szanuje poświęcenia ma i czar życie życie jedna chwila jeden moment i wypełni cały sens życie życie czy to koniec? co ty dla mnie jeszcze masz? :))))

muza stałem tyłem smakując na zewnątrz spinałaś włosy trytytką - tak mocno dzisiaj wieje - powiedziłaś słowami świecącymi jak lampy samochodów które klaskały drzwiami na nasze pośród bloków zgubienie gdy jak zwykł szedł ryk przez wieczór bo pora była godowa i samce wydawały odgłosy - kurwa - mógłbym tutaj wjechać z wulgaryzmem chciałem w to pobiec ale nie widziałem oddechu jeśli mnie wykopiesz zamieszkam ci w udzie bo jesteś solą którą wcieram w kroki

pewnego letniego dnia pod twoim oknem przemknęła jesień i następnego dnia pod twoim oknem chodziła jesień a kolejnego dnia pod twoim oknem prosiła jesień szeleszcząc suknią żółtą byś wyszedł do niej i tak przez wiele dni pod twoim oknem kusiła jesień szepcząc suknią czerwoną byś ją zdarł z niej aż któregoś dnia pod twoim oknem pobladła jesień wirując suknią bordo spadała jesień wołając suknią krwawą błagała jesień wybiegłeś wtedy wreszcie pod okno na rozstaje że ratowałeś jesień tylko ci się wydaje bo ta którą trzymasz to jest już zima

Hodowla marzy o wolnym świecie z klatki wychyla stęsknione oczy na polu rośnie smaczna swoboda rośliny szumią o czułej diecie Wege kultura rozkwita szczęściem bratnich narodów luzem puszczonych ludzi i zwierząt na zgodnej łące rosnących z wolna w życia szeleście Świeża etyka kiełkuje w cieniu krwawych nawyków smaku mięsnego słońca spojrzenie warzywna wartość szczyt ewolucji miłość zdobywa

Bezkresna przestrzeń Niedająca wytchnienia Wszechstronna zieleń Łagodząca zmartwienia Pokój niesie ludziom (i nie tylko) wszem W środku jakby niepojęta Stoi? Siedzi? Dusza ziemi lekko spięta Czuwa sama uśmiech... znaczy smutna Czemu smutna? Bo CO2, plastik i te sprawy.

Szkoda mi minionych chwil które upiększały noce i dni szkoda właśnie tamtych będących lekiem ciemnych snów Szkoda uśmiechów które łzy umiały przekonać straconych szans mogących zamknąć trudne drzwi Szkoda mi zapomnianej drogi ozdobionej głazem z którym o swym losie rozmawiał nie jeden człek Szkoda to mało powiedziane jest mi po prostu mocno żal że tamte właśnie chwile pokrył kurzem czas

A wkroczyła w spotkanie A jakże we wściekle czerwonej sukience z ach talią i mega do twarzy płonęła biżuteria oczy w słup, myśli w potok myśli, strumień podświadomości, dwanaście planów na wieczór ze szczegółami potem wielki wybuch dodała stos mentosów do Coca - Coli. Słowacja, 16.06.2023r.

Pytanie tylko czy na przedzie A może w ogonie, za nos ciągnięty W ostatecznym rozrachunku.. tonie :)

@dmnkgl @Rafael Marius Myślałem o procesie twórczym, tworzeniu jako dzieleniu się sobą, swoim "wnętrzem", dwa pierwsze wersy nawiązują do tytułu bo chyba mogą być słowem wstępnym do każdego "dzieła", niektórzy uważają że do tworzenia potrzebna jest "iskra boża" ja nie czuję w tym żadnej "boskości".

Przydałby się podkład :)))) Gepert jest umiarkowanie szczęśliwa... :)

@poezja.tanczy Zachęcam do poprzedniej ;) Jest tutaj ogłoszenie na forum ;)

@poezja.tanczy Jest jeszcze jedno powiedzenie kto smaruje ten jedzie :))))

Coraz rzadziej dzieją się rzeczy ulotne i dziwne. Być może dlatego daty barłożą się w głowie, więc wymyślam kamień, całkiem niepotrzebnie, ale zupełnie na nowo. Mimo to, a może właśnie dlatego, perypatetycy z kijkami do nordic walking wypełniają nieustannym stukotem okno, na wskroś przesiąknięte księżycem. Ten wywołuje uciążliwe stany antydepresyjne, ciężko ponarzekać na bezmiar wszechświata i małość wydeptanych do krwi ulic i placów. Na szczęście jest bezpłatny pomiar ostrości krawędzi stołu i bezładnie rozrzuconych rachunków za nagminne szklenie okna wychodzącego na nice. Do tego wszystkiego cholerne przeciążenie ziemskie oraz doskonały, nawet jeśli tylko w założeniu, Konstrukt.

@Leszczym tak:)

@poezja.tanczy dziękuję 💫💫💫

@Ewelina Pewnie jednym łatwiej a drugim trudniej ;)Ale o to właśnie chodzi, co już wiem ;))

@Nata_Kruk Bez ciebie, a jednak z tobą, o tobie i nawet dla ciebie. Inny wymiar pogłębia nasze dołki, ale i istnienie.

@Nata_Kruk Znalazłam tu niespodziankę. Pięknie :)

i tu się w pełni zgadzam nie ma zgadywania Jest tylko tu i teraz To umysł chce żyć w wytworzonym przez siebie świecie Dusza żyje chwilą obecną A wiersz.. przyjemny :)

@iwonaroma Zachęcasz do rozważań Pobudzająca sprawa +++

Cukrowa wata kojarzy mi się z odpustem. I peel w tym obrazie zdaje się odpuszczać sobie to co ciąży. Dla mnie to obraz, który zatrzymuje. Aż chce się być szczęśliwym ;)

@slow ach znam ten ból, gdy otwiera się oczy i człowieka dopada rzeczywistość i tylko czas płynący jak rzeka koi, lecz nigdy od razu, a raczej wydaje się, zwłaszcza na początku, że całą wieczność trzeba czekać.

:) Myślę, myślę, myślę... i nic nie wymyśliłam:( (tytuł) Dzięki! :) :) Dzięki, również pozdrawiam :)) To miło :) Dzięki i również zdrówka @violetta :) dziękuję

@M_arianna_ kiedy kotek spał i śnił OWOCOWO ROTOR TOWOT brał z każdą milą głośniej mrucząc GRRGRRG ale kotek dalej spał kiedy ROTOR się już zgrzał

,, Wykrzykujcie na część Pana wszystkie ziemie ,, Psalm 100 dziękujcie Bogu z radością nie jest on Panem smutku umocnij moje nogi abym niósł ludziom radość pokazywał piękno świata położyłeś go nam u stóp dałeś we władanie podziwiajmy i radujmy się nim bo jest cudowny na miarę Bożą góry morza doliny śliczna przyroda kwiaty drzewa zwierzęta całe to piękno jest nasze tylko nasze kochajmy ten dar Boży wzajemnie się szanując dziękujmy każdego dnia za cud stworzenia 6.2023 andrew Niedziela, dzień Pański

@Adam Zębala dość przewrotne obyczajowo, ale może po prostu prawdziwe. Pozdrawiam

@Leszczym Oj tam, "psy szczekają, karawana idzie dalej", kupi, nie kupi ważne że ktoś przeczyta

Kontrola gdzieś po cichu uciekła I woła, chodź za mną do piekła Poza wachlarzem, tam są morale Nie daj się prosić, powtarza stale Sens tracą lata, miesiące, dni Czy to wszystko mi się śni Kolejna duszyczka odeszła daleko Nie ma co płakać, rozlane mleko Niedokończona próba utworu Autorowi potrzeba spokoju