Ranking

Wszystko przychodzi w swoim czasie, jak słowo nagle zrozumiane, które błąkało się bezdomne, a teraz budzi tuż nad ranem. I nic nie dzieje się przypadkiem, choć różnie bywa odbierane, lubi zaskoczyć i zatrwożyć, a czasem tylko szepnąć – amen. Kiedy rozdzielam myśl na czworo i gubię sny świetlistą nocą, nie dopytuję się - dlaczego? ale pytanie stawiam - po co?

ogłusza mnie ta cisza pachnąca kwiecistą wiosną zapala się w sercu iskra a ja wreszcie radosna do drzew szumiących płynę zaplatam oczami tabuny ptaków wirujacych nad głową suknię ze złocistego nektaru jak jedwab dumnie noszę zewsząd powietrze duszne przytłacza mnie swoją słodkością w nocy sama nie usnę powieki zamknę na poduszce miękkiej z tobą mój wiosenny śnie o pięknym jutrze

za Istotą Wyższą splendorem i chwałą mocą i sprawiedliwością miłością i pokojem i prawdą chociaż wiemy że to iluzja karmimy się koroną króla karola

Na granicy frontu I obłąkanych i opętanych i obłędnych wędrowców świętej iluminacji - widzisz, idą ścieżką zła po złote runo twojego serca i jak żywe trupy wysysają żywą energię, umierasz, zabij, mamo, zabij: moje - ciało obolałe przez wszystkie grzechy piekła i cisza drąży świat... Łukasz Jasiński (kwiecień 2021)

Zatruję Twój umysł mym sercem z hebanu. Zatruję mój umysł Twym sercem ze smoły. A Zaimkoza Cię zeżre! 01.05.2023

przeszłość zamknięta czwartym wymiarem nie da się zmienić albo powtórzyć jest jak ten domek hen za górami istnieje żyje lecz w świecie złudzeń gdy czas przecieka między palcami wraca obrazem w przymglonych oczach przylgnie do myśli niczym aksamit nim się spostrzeżesz już cię omota zaraz świadomość rozkłada ręce pozornie bierna niczym niemowlę lecz we wspomnieniach kolorów więcej usprawiedliwia sam siebie człowiek już wytłumaczy wszystkie świństewka w sensach dialogów myśl przeinaczy bo funkcjonuje sentencja ekstra samemu sobie trzeba wybaczyć przeszłość na stałe się zapisała korektor nie chce bielić pamięci idzie za nami przez życie całe by ją odkupić - zbraknie pieniędzy

Czy można być snem rzeką tęczą wiatrem sercem nieba które coś jest warte Czy można być kimś kto to wszystko wszystko ogarnie sensem nazwie Który z góry się nie stoczy - nie zostanie po nim tylko kamień

ja ze swoim płochym nie-bytem czekam na gwiazdy spadające - te jaskrawe z zamszowym złotem nawiedzają ziemię w chwili ulotnej

kwitnące słowa za zachłyśnięcie balustrada triumfu gładzi uporczywie obok uśmiechy zbyteczne migocą

Nasze głosy wewnętrzne drą się wniebogłosy. Znów za coś skrzyczał nas świat zewnętrzny. Seranon, 05.05.2023r.

nie obiecuj sobie zbyt wiele nadzieje takie w obietnicach mizerne nie obfite nie bogate blednące pod ciepłym spojrzeniem nie obiecuj sobie zbyt wiele po tych co ślady twoje depczą i myśli kopiują nagannie dla nich nic nie jest świętością nawet duch święty wywołany w emfazie nie wołaj o pomstę błękitną ani czasu nie marnuj zbyt wiele nie bądź jak ja naiwna zachowaj umiaru resztkę oni kiedyś przeminą ty pójdziesz dalej... gdy zechcesz

Pozwól mnie tylko kochać, wyhuśtanym uwierz słowom daj bujnąć nadzieją niech wskoczy w nasz tor lotu. Tunelem okryci przez wiatr przytuleni pędzimy do stacji. wierząc w rozkład kolei i przelotowy bilet Zbieramy cały bagaż konduktor nagwizdał w szczerym polu lądujemy peron był naszą nadzieją Bolą mnie ręce od tego pchania zbyt ciężkie na pieszej drodze dmucha nam prosto w twarz złapmy się przy podłodze Wkopujemy się w nią „na raz”! zawstydzamy kreta mnogością wydzielin z pełnymi ustami słyszymy jak ktoś właśnie podnosi kielich.

Król Karol niedawno oznajmił, że ożenił się z Dianą, bo mu tatuś kazał. Na każdym podwórku ktoś taki miałby przechlapane do końca życia. Pozdrawiam.

dobrzy ludzie robią dobre uczynki Mam dobre serce dla każdego Za dobre serce odwzajemniam życzliwość Otwieram serce z napisem dobro dla dobra Dobro jest jak czerwona róża, od razu się w niej zakochasz Jestem różą i jednocześnie miłością. . Ogrzewam twoje serce moją miłością, bo stałeś się moją różą Róże i piękno zawsze będą z nami każdego dnia Lovej. 2023-05-06

"Drzwi do siebie"? Wertepy w labiryncie, który sam się nie może odnaleźć. Trafisz? Sztuka? Ludzkie twarze: wyryte w niechęci, muśnięte bladą akwarelą zmysłów ... Nie, jednak wolę teatr. Porośnięta mchem, wywieszam białą flagę. "Przyjdź, Boże, przyjdź!" Nie otwieram. Serce skamieniało, wyrzucam je u miłości - w pokoju. Muszę już iść! Wierzchołek góry lodowej często ma poziom przyziemności ... Upada na mnie. Gleba! W akwarium żółwie, gramy w chińczyka. Pytam, czy do jutra zostało jeszcze trochę życia. Niebo nie zasłania firanek, do pokonania dystansu potrzeba czystej duszy ... Bezsenność - pokuta hedonistów. A w "międzyczasie" trzeba popłacić gaz i elektryczność, sen z powiek i ciepłą wodę ... Dorabiam jako strażnik moralności. Graniem. Fałsz? Ale za to w bardzo dobrym tonie ...

upiłam się ale tylko z grubsza polubownie dla ciała i ducha upiłam się - będąc spokojna teraz jestem jak burza ... z tobą i z tym trunkiem... karafka już pusta w ustach niedosyt żalu zawzięta nuta że to koniec choć noc cała przed nami... z grubsza

Na pięciolinii mojego życia wciąż zapisuję nowe nutki każde przeżycie i smutku łza opisane są w wersach krótkich. Poezja przecież to serca muzyka co brzmiąc rytmicznie czysto gra bez fałszu jak zegar miarowo tyka ukryta w niespełnionych snach. Ona jest serca ukojeniem gdy słuchasz spokojnych tonów jej choć nieświadomie do niej lgniemy to działa jak najlepszy lek. Z wiersza rodzi się piosenka w nim jest ukryty cichy sens skacząc powoli po różnych dźwiękach wyrusza w swój spokojny rejs. Więc ciągle piszę nowe strofy by a capella zaśpiewać je jak rzeka płyną nowe słowa a każde z wiatrem szybko mknie.

,,Już moja praprababka sypiała z Twoim prapradziadkiem. Co Ty na to?..." C.P.-B. mam pałac karety zaprzęgane jednak mieszkać pragnę w twoich spodniach w grze o tron bajkowy ślub przypada pannie Spencer ale nie ciało nie myśli ja tampon czuję poślizg twojej cipki ocean miłości w ratach przez całe życie czy pułap wyrachowania sięgający nieba pod rozpostartymi ramionami Jezusa religii siostrzanej zbutwiała baśń rozkwita nie całuj byle kogo możesz zostać królową

Wieczór pod apteką: - Ciociu, jak ta gwiazdka spadnie, to nie wybuchnie? Wtrącam się: - To z Tuwima? - Nie, z Charkowa.

szelest wplątany w ciszę piołun oddechu zakłóca biel napędu kryształki skrzepłej krwi stukają o przyszłość napraw nuty zanim je wchłonie muzyka po co słyszeć fałszywe dźwięki spragnione fale unoszą samotne złudzenia nie wszystkie utoną w spełnieniu poza spojrzeniem patrzysz sercem jeszcze możesz mimo utraty słodkiego owocu lecz proszę odklej spojrzenie od horyzontu póki ono jest wysoko bierz wiosła płyń dalej chyba że chcesz nie wątpisz pragniesz spłonąć gdy szczyt góry owiewa wiatr z podnóża pierwszych śladów

Fajnie jest się obudzić ujrzeć znajomy krajobraz udekorowany bliskim którego od nowa kochasz Fajnie jest też zasypiać mając przed oczami wszystko co było miłe co się dziś wydarzyło Fajne jest takie życie które się nie ukrywa ozdobione tylko tymi co łzy i śmiech cenią

Ma tę Kutz sztukę Tam.

bo nie pozostało im nic innego od kiedy na miedź przyszedł kres

Egoizm wykonuje taniec brzucha. Poplątane sumienie brnie przez błotnistą duszę. Zapadam się ... w bagno ... Słońca!!! Nagle: kosmos. Wstawię do wazonu, a później - zasuszę ...

@Coretanima z wiekiem człowiek zaczyna sobie zdawać sprawę, że lepiej nie tracić energii na niepotrzebnie szarpanie się z kimś, kto jest jaki jest i nic ani nikt tego nie zmieni ;) @Rafael Marius jak piszesz, że Ci się nigdy ta wiedza nie przydała to kamień z mojego serca, bo myślę, że w takim wypadku niewiele straciłam :)

Studiuję księgę do której chochlik dodał zdjęcia, nazwiska i szczegóły.

Księżyc przejmuje na ziemi władanie Mrok z dolin w górę unosi zasłony Dopóki całej nie ogarnie fantazji Pasemka drogi w sadzy czarnej nocy Wciąż niepojęta potęgą tworzenia Upiększa ziemię, skarbami otacza Jest nieskończona na miarę geniuszu Myśl możliwości - co sobą oznacza?

Mamy nowoczesne czasy, a tu takie wywyższanie się. Każdy powinie mieć przytulny domek i spełniać się w życiu. .

Piękno w ciemności Widziałem, jak pławiłaś się w mroku, Tak uparcie szukałaś cienia, Gdy spojrzałem w twe oczy głęboko, Nie dostrzegłem przerażenia. Widziałem cię samą na cmentarzu, Jak szukałaś mojego istnienia, Kopałaś zatopiona w pragnieniu, Tak bliska ci była ziemia. Widziałem, jak mierzi cię świętość, Ubranych w purpurę krów, Nie zaprzeczysz, że pachnie ci słodko, Lucyfera bluźnierczy kult. Widziałem, jak drżysz przerażona, Od zesłanych przeze mnie snów, W końcu znalazłaś mnie piękna, Na zawsze będę twój. PS: Tak mnie naszło na mroczne klimaty, pociągające oblicze zła, ale też niebezpieczeństwa z tym związane.

Siedzieć w ciemnościach chwalić wszystkie rany pozszywany przy lampach nicią się pobawić i ostrzem skalpu taka była warta dopadła do gardła by język uszkodzić rzężę od narodzin nie jestem godzien tego bloku w startach.

@jan_komułzykant Lepiej bym tego nie ujął.:-) Są jak dodatkowe pingi, opóźniają przesył, zabierają czas dokładają drogi niewinnym, :-)))

pies na kobiety i na kotlety (schabowe) :) ps nie wnikajmy jaka jest prawdziwa kolejność

Pełen pomysłów ruszasz w drogę. Na pewno sie uda, pięć minut będzie Twoje. Ktoś scenariusz przygotował ktoś decyduje za Ciebie, byś utonął po szyję. Lawiną łez skruszysz skały, lawina krwi wszystko zmyje. Ślepy i głuchy zastanawiasz się ile czasu zostało. Po lawinie puste pole. Może powstaną nowe skały, ostatnia jest Twoja. Jeszcze stoisz, jeszcze jesteś twardy, jeszcze masz dużo sił. Kiedyś polegniesz samotny wśród swoich.

@Jacek_Suchowicz dziękuję za wierszowany koment. @Rafael Marius dziękuję, lubię łunę świateł nad miastem ale pisałam o nocy na pustkowiu. @Waldemar_Talar_Talar @Dared @Nata_Kruk dziękuję za spojrzenie, pozdrawiam

Zerkam przez okna brudną lunetę Jak bez udziału mych rąk zakwita Wiśniowe drzewo - po co więc jestem? Nikogo nie ma tu, jednak pytam. Świat sam się trawi bez mojej żółci, Po cóż więc toczyć mam ją na zewnątrz, Sam się jesiennym deszczem zasmuci, Łzy czy chmur ciężar - wszystko mu jedno. Jestem tu cegłą, co ciszy łono Pragnienioszczelną zapładnia ścianą. Ja - nieciekawy nieba astronom Z bielmem sufitu stworzyłem całość.

Noc pachnąca rozgwieżdżoną skórą i cukrem pudrem Świst motocykli I prawie że jesteśmy wieczni Gdybyśmy tylko nie umierali razem ... w swoich osobnych ramionach ...

straciłem miłość i sen zawiedli mnie ludzie wpajali mi fałsz i ułudę ile razy mogę próbować ile nowych początków mam znieść to boli, wypala uśmierca wszystko, co we mnie dobre pośrodku sali zostałem sam i krzyczę z bólu zdycham nie taki sam jak dawniej osłabiony na zawsze chciałem tylko szczerości trochę prawdy miłości miłość dostałem może prawdziwą, może fałszywą to chwila mojego szczęścia, nie będę żałował żałować będę tylko tych ludzi, których miłość jest warta mniej niż śmierć zniszczony tym, co ludzkie zniszczony tym, co kruche zniszczony tym, co niedojrzałe zniszczony tym, co niszczone było zanim z prochu bladego powstało i tracę siły serce umiera już się nie pali już nie oddycha nie umiem obudzić w sobie życia zawiedzione miłości zabrały to, co ceniłem ja kocham życie, czy ono mnie też? wkładam w nie całego siebie otrzymuje znacznie mniej nawet, jeśli zbliżę się do nowych szans już nie umiem po nie sięgnąć już nie umiem im zaufać już nie umiem siebie dać

... jak Ty żeś 'tu kobitę' wymyślił..:))

Rosną mlecze. Poprzez oczy duszę leczę.

@Rafael Marius tak, to prawda :) A odmienność poglądów i możliwość podzielenia się nimi wzbogaca obie strony :)

Pozostaje przyjąć z dobrodziejstwem inwentarza, także oczekiwania, ale gdy się powyższą stoicką sentencje zna, jest łatwiej. Reguły gry są znane.

Płynęliśmy przez ocean, brakowało nam odżywczej wody. Chorowaliśmy na szkorbut. Wreszcie zobaczyliśmy ląd, choć mapa go nie przewidywała . Przez moment cieszyliśmy się. Niestety „ziemią” okazały się rafy. Na szczęście utknął jeszcze drugi statek, który miał nawigację. Gdy wróciliśmy do rodzimego portu, łodzi nadaliśmy nazwę Fortuna. Niejedno naprawiliśmy.

Powinno, dziękuję. Pozdrawiam.

Falujący eter ? Kanały psychiczne ? Zapisane wizje w murach zamkowych ? Dotyk opaczności ? Potępione dusze ? Kosmiczny hologram ? Wymysł żartownisiów ?

@iwonaroma Archetypowy mit dobrego władcy jest w każdym z nas, czy mu się podoba, czy nie. Jednak karmi się różnymi obrazami. Dla niektórych może to być rodzina królewska. Dla innych...

@Ewelina @Elephant Dziękuję

Wierzę w to :) podoba mi się Twój wiersz, zwłaszcza puenta, pozdrawiam

@Ewelina piękny wiersz wiosenny, można się rozmarzyć :)

@error_erros Chyba bardzo upraszczasz @Nata_Kruk Zawsze byłem małomówny;-)) dzięki za wizytę, miłych snów