Ranking

Zaschło mi w ustach… nie moją bajką Jest naturalizm, nieco uładzę Powiem, że sztylet przebił mi gardło Lot trzmiela ciszę, a pióro kartkę Możesz mnie spłoszyć byle podmuchem A jakże! Żywioł, przeciąg (o zgrozo) Może zwichrować wrażliwą duszę I z wątłych dłoni wytrącić słowo Ciszę uprzykrzyć – to utrapienie Zdaje się ciągle mi towarzyszyć Ni to zakrzyczeć, ni wyleźć z siebie… Wpełznąć do wnętrza, tam wszystko milczy

Przez sen to wszystko - te pieśni twoje. Z oczu nie mogę wysupłać piersi Mielących w płucach noc ze spokojem, Gdy noc bezgłośnie tną mi na części. Ta ciszy dźwięczność do braw porusza W kołdry kieszeniach upchnięte dłonie. Kiedy mi we śnie śpiewasz, ja słucham. I oddech czytam jak refren - o mnie.

zgarbiony starzec idzie ścieżyną sens jego życia rozwiewa wciąż wiatr nuci piosenkę tamtą jedyną to jego wspomnienie wszystko co ma ≈•≈•≈ choć nogi bolą nadal wędruje uśmiech ze łzami razem splecione coś pięknego dostrzega przy drodze kładzie wśród kwiatów marzenie swoje strudzony wielce jakby zasypia wtem widzi w dali śliczną dziewczynę wraca myślą w krainę młodości do dzisiaj dźwiga w sercu swą winę często śpiewała jak anioł z nieba poza krawędź jej ręki nie podał hałas sumienia dręczy wciąż umysł do końca życia będzie żałować ≈•≈•≈ nie rozpoznaje już świata tego tak bardzo pragnie znów ją usłyszeć lecz sam już nie wie czy wiatr tak szumi czy to piosenka nuci mu ciszę

Gdy na torcie świeczek więcej niźli w lesie sosen, gdy ze strachem w oczach patrzysz, ile to już wiosen, pomyśl ile jeszcze szczęścia na Ciebie gdzieś czeka. Niech poniesie Cię fantazja niczym rwąca rzeka. Idź odważnie po bezkresie własnych marzeń, planów. Zanim z czegoś zrezygnujesz dobrze się zastanów, bo nie poda los dwa razy śniadania na tacy, więc korzystaj póki możesz nim się przeinaczy. I zdobywaj szczyt za szczytem nawet, gdy szlak czarny. Trud widoki wynagrodzą, nie zważaj na halny. A gdy będziesz już na górze, zdmuchnij świeczek setkę. Pokaż światu co potrafisz, naostrz nową kredkę!

Miłość dla kwiatów czy kwiaty dla miłości Słońce dla zaćmienia czy zaćmienie dla słońca Prawda dla kłamstwa czy kłamstwo dla prawdy Jasność dla ciemności czy ciemność dla jasności Ukłon jest wdzięcznością czy wdzięczność ukłonem Zycie prowokuje śmierć czy śmierć prowokuje życie Gwiazdy są dla nieba czy niebo jest dla gwiazd Pan Bóg jest dla ludzi czy ludzie dla pana Boga Tak można bez końca więc już przestane bo nie wiem czy pióro jest dla mnie czy ja dla pióra

Świat na głowie stanął wygrał konsumpcjonizm ciekawa reklama zwykłej coca coli. Piękny produkt przecież wygląda ładnie i wzrok przyciąga choć wartość wątpliwa bo wad nie ma żadnych lecz zalety same. Przecież sąsiad ma hybrydę więc ja też chcę taką samą przecież już dzieci w przedszkolu takie powiedzenia mają. Ile jeszcze się wydarzy zanim w końcu dostrzeżemy że uczucia są ważniejsze a nie awans i kariery. Obok nas jest drugi człowiek to on przy nas w smutku stanie a nie ta z suszarką pralka co tak dobrze się sprzedaje. Odejdziemy więc na zawsze pozostaną po nas rzeczy lecz nikogo nie zastąpią żadna z nich nas nie wyleczy.

wiersz o niczym musi mieć coś w sobie wywinięty na drugą stronę powinien wywalić jęzor i zagrać na nosie dać pstryka w ucho i posłać do diabła nastraszyć swoim potencjałem bycia kompletną pustką która nie wiedzieć czemu ma tyle energii niech się rymuje miksuje popłakuje albo ściera z jakimś obłąkanym duchem innych wierszy które chcą być lepsze nie! On jest lepszy! nic w nim przecież nie ma nie zawraca głowy swoją mizerią memu powtarzanego w kółko bez niczyjej woli echolaliami czkawki pijakiem który nie pamięta co wykrzykiwał przez cały wieczór włócząc się z butelką wina po mieście ani polem pełnym kwiatów i motyli motyl jest głupi ma tylko kilka zwojów nerwowych nie będzie go wierszu o niczym

Wczoraj rządziła nim chęć, dziś z niego stary kapeć.

mogła być miłość na kursie ruletki amerykańskiej falowały żetony wśród nich nasze spojrzenia wykręciłeś zły numer ja zostałam – ciebie zwolnili bez ostrzeżenia

Mędrek na brzegu stromistym Słupi chciał stawiać wiatrak, lecz się wygłupił. Ni Pitagoras, ni Epikur nie pomógł na to π w mnożniku. Zbyt blisko stały ziomków chałuπ.

Ach słowa! W zdaniach misternie skleconych trzymacie się lichych przeciwników i równie mizernych kropek, choć wy same, takie dorodne - rubensowskie gracje. Jak brzytwy chwytacie się spacji i innych przestrzeni oddzielających was od siebie. Ach drogie wyrazy! Z umysłu wyławiane jesteście, niby z gara do talerza chochlą a czasem, o zgrozo, widelcem. Dwuznaczne, symboliczne, nieraz boleśnie dosłowne, szokująco dosadne, słowa prozaiczne ale i wzniosłe - własnym życiem jak indywiduum żyjecie, bez siodła, na oklep. Dzięki wam nic nie jest łatwe. W uproszczeniu występujecie - najczęściej pozornie, a rzadziej w przyrodzie. Najgorzej, gdy utrwalone na życia papierze, szarpiecie losy istot, co do nauki mowy były zmuszane i do pielęgnowania jej każdego dnia - uporu bezmiarem, nie bardzo tę sztukę opanowały niestety. Bo sztuka znajomości słów to jedno, a sztuka interpretacji to zupełnie co innego, poniekąd.

Ile jeszcze razy dźgnięty w plecy nożem Uśmiech na twarzy rozłożysz jak karty do tarota? Nie wywróżysz szczęśliwości dla swego żywota Jeśli nie będzie spokoju na tym świecie bożym.

słowa nie rzucą się na wiatr i nie odlecą byle gdzie nie spadną też na głowę kamieniem dobrze wyważone słowa zasieją się w sercu i wzrosną różą zrozumienia

A ona wypłakała piękne i zwiewne oczy zamiast wypłakać żale. A tamta chustka otarła łzy zamiast wytrzeć smutek. A ja rozogniłem emocje zamiast pomóc jej się wykaraskać. A na samym końcu, którego notabene wcale nie ma i nigdy nie było choć to dyskusyjna jest teza, powstał obserwujący zdarzenia wiersz zamiast którejś z pozytywnych i przewodnich mantr. Warszawa – Stegny, 14.03.2023r.

nierozsądnie wybujałym marzeniom rozsądku nie przywróci zabujanie na amen

nasndowanequdiocnrdnoiqwnercfwrektrvg tf Wysłano eqwc]lktr sbsl Wysłano vfq3ewl Wysłano ascrckw4ej]eo bvbijwrvwktc]qvweqvt Wysłano crfkwv4e Wysłano azfc\aerqeniav Wysłano cqwvw kmr ot vw4vekrl Wysłano

odkręciliśmy wodę zatkaliśmy odpływ czekamy czterdzieści wdechów i czterdzieści wydechów wielkie dzieła duże i małe niby posągi z marmuru albo chociaż figurki gipsu toną z drugiej strony dłuta odjęte "postuj" wciśnięte i apiat' – od nowa do skutku wodę lać sensy trać wzniesiono sztandary – eklektyczne tabliczki drą się i szaty dawno (albo dopiero co) uszyte liberté! egalité! każda w swoim jednolitym języku spadła ostatnia kropla wszystkim rozdano korony i pogratulowano udziału w odkupieniu naszego kosmicznego zlewu Syjonu miliarda sklonowanych Muz doczekaliśmy się a woda nie opada okrzepła i to wszystko sztuka – wszystko sztuka – nic 14 III 2023

Między wdechem i wydechem postawię nasz dom Szeroko otworzę słońcem haftowane okiennice Wierszem cię przywołam - pieśnią śmiałą Słowami namaluję nasze wspólne życie Duch mój w bezmiary ujęty czekać będzie Aż wyrwiesz go z omdlenia serca porywem By nadać formę myślom ulotnym Nietkniętych dotąd ni prozą ni rymem W porannej rosie obmyję twoje ciało Wleję nań wiatru ciepłe podmuchy I w błękitności świetlnej staniesz Niepomny żeś ślepy był i głuchy W dłoń ujmiesz pawie pióro dymiące kolorami Wszystkowidzące trzecie oko Co patrzy w cztery świata strony Jednakowo widzi kamień i złoto Ja zaś zaproszę Matkę Ziemię Strojną w dojrzałego zboża złociste kłosy Jej żyzne piersi oazą i schronieniem A kwiecie tchnieniem wplotło się we włosy Niebo rozświetli zorza jaśniejąca Bóg co niesie deszcze dla matki karmiącej Trudno Go zamknąć w przyciasnych słowach I spojrzeć w oczy jasne jak słońce A gdy brzemienna noc już nastanie Wyda owoce, każdy słodki i dojrzały Dla mojego i twojego miłowania I świata wszelkiej chwały Między wdechem i wydechem postawię też kropkę Co z impetem każde zdanie kończy Śmierć jak obietnica Że tylko ona mnie z tobą rozłączy

Dzisiaj jesteś A potem znikasz tak nagle Jak porzucone na morzu żagle I nie wiem co się stało Czy dobrego słowa brakowało Bo tylko jedno zagubione ciało Odeszło i żyć nie chciało...

@Leszczym Uprzejmie dziękuję za docenienie mojej skromnej twórczości. 🙂 * @kwintesencja Miło mi, że przypadło do gustu :) Bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie 🙂 * @Nata_Kruk Dziękuję za czytanie, a szczególnie za ten uśmiech. Pozdrawiam serdecznie 🙂

Cieszę się, że Ci się podoba ;> Pięknie dziękuję! Wymyśliłem sobie, że peel jest pewien, bez cienia wątpliwości - proszę, nie psuj mi tego ;D

Że twoje sidła niczym precjoza Blaskiem jak ulał na nas leżały, A im ciaśniejsze - tym słodszy pożar W krwiobiegu głodnym ognia wzniecały, Żeśmy płodzili wspomnień demony, W gnieździe uwitym z ulotnej chwili, By, jak bękartom, odmówić domu, Gdyby, zziębnięte, do drzwi waliły, Przebacz, miłości nasza, a w zamian Za rozgrzeszenie wszelką nadzieję Na stos rzucimy - bez przekonania, Że mieć ją warto, gdy nie istniejesz.

Czasem lepiej nic nie mówić… Kiedy bohaterowie mojej młodości: Old Shatterhand i Winnetou, spotykali się po dłuższej przerwie, bez słów witali się gestem ręki, bez słów siadali w cieniu drzewa, bez słów patrzyli na górskie szczyty w oddali, a mimo to doskonale się rozumieli. Dobra puenta — słowa to zaszyfrowane myśli, które należy odtworzyć, a do tego potrzebny jest klucz od serca drugiej osoby. 🗝️💜

@Kwiatuszek Dziękuję za komentarz i serduszko cieszę się, że wiersz przypadł do gustu. Pozdrawiam ;) @Tectosmith Heh. Chętnie poczytam twój życiorys/biografię? ;) Bez śmierci? Jak tu żyć? Kiedyś stałam na ślubnym kobiercu i przysiegałam mężowi: dopóki śmierć nas nie rozłączy... więc mój wiersz jest własnie odpowiedzią na tę przysięgę. Wszystko co materialne kończy się. A czy ponad czasem i materią miłowanie jest tym samym, co znamy i doświadczamy żyjąc w tym świecie, tego nie wiem. Duchowy świat kojarzy mi się głównie ze zjednoczeniem się z Absolutem. :) Dziękuję za komentarz i serduszko. pozdrawiam @jan_komułzykant Dziękuję za trafny komentarz ;) @Rafael Marius Tak, to wizja trochę idealistyczna, ale wyobrażam sobie, że ten świat w takiej formie został stworzony dla ludzi, by czerpali z niego co najlepsze w zgodzie ze sobą i z naturą. Nie będę ukrywać, że życie w zgodzie z naturą nie zawsze mi wychodzi ;) Dziękuje za komentarz i serduszko. pozdrawiam @ais Dziękuję. Tym bardziej cieszy mnie, że zajrzałaś i zostawiłaś serduszko i komentarz ;) pozdrawiam @kwintesencja Bardzo mi miło na te słowa. Dzięki za serduszko. Rownież pozdrawiam :) @Nata_Kruk Dziękuję. Tak, wydawałoby sìę, że cały wszechświat tam wcisnęłam ;) Dziękuję za miły komentarz i serduszko. Pozdrawiam

Na skraju łąki drogich marzeń wyrasta klejnot dumą świeży nadmierną troską uwiązany na głowie mamy żywy diadem Utkwiony w chorej wyobraźni rodziców zimnych i karcących oziębła pustką rozgadanych frazesem w kazaniach ujętym Z sztywności ruchów wyzwolony na luzie mknący ku zagadce krainy pięknej choć zasnutej radami toksycznej miłości

Widziałam cię przez chwilę a teraz ciekną gile motylku motyleńku masz w sobie tyle wdzięków Szmaragdzi mój motylku podrapię cię po tyłku więc sfruń tu do okienka czeka starsza panienka Motylku szmaragdowy straciłam kawał głowy chcę głaskać twe skrzydełka w sałatce z kartofelka /Tekścik z 07.22, bo autentycznie widziałam szmaragdowego motylka. Ale dzisiaj, w połowie marca, w podwarszawskiej dzielnicy, widziałam motylka o żółto-zielonych skrzydełkach! Ja nie wiem, może mam omamy, albo co.../ __ 14 marca obchodzimy Dzień Motyli🦋🦋🦋

03.01.2083 Minął ten piękny czas "Przerwy w Pracy". W tym roku, ze względu na odejście Twórcy Naszego Świata, nieco zakłócony. Szok przeminął, świat przełknął smutną wiadomość, jak gęś kluchę. Ponoć, naukowcy odzyskali już jakiś strzęp świadomości Bila Gatesa. Prace trwają. Może choć częściowo uda się go odrodzić. Był to czas kolektywnych spotkań rodzinnych, czas choinki, zabawy sylwestrowej, strzelających korków od szampana, kotylionów i konfetti w Nowy Rok. Trochę szkoda. Ostatnio czytałem coś o genezie „Przerwy". Wiele się dowiedziałem. Kiedyś ten okres kończył się jeszcze wolnym dniem; „Sześciu Króli". Został on 50 lat temu definitywnie zniesiony. Niewiele, uczono nas w szkole o tym okresie. No więc dowiedziałem się, że ta świecka tradycja, wywodzi się z religii chrześcijańskiej. Okres ten miał przypominać o urodzeniu Jezusa Chrystusa, mesjasza, który był Bogiem i poświęcił się Bogu, czyli Sobie, żeby ludzie nie wpadali już w otchłanie (trochę trudno mi to zrozumieć, ale będę drążył i szukał kolejnych źródeł, bo to ciekawy temat). Chrześcijanie na naszej Matce Ziemi stanowili kiedyś, około 1/3 część ludności naszego świata, czyli prawie dwa miliardy. Było to oczywiście przed depopulacją, teraz stanowiliby oni, niecałe pół miliarda. Całe szczęście, dzięki polityce naszych Korpo i Ojcom Założycielom, przeprowadzono depopulacje. A chrześcijan i tak już prawie nie ma. Matka Ziemia może odetchnąć. Trzeba teraz prowadzić, odpowiednią politykę kontroli urodzeń. Promować singli. Coraz więcej mówi się u nas o programie „Singiel +". Chyba projekt ustawy już wpłynął do Sejmu. Single o dzieciach nie myślą, więc nie będzie dylematów komu przyznać prawo do dzieci a komu nie. Wraz z nowym rokiem, czekają mnie nowe wyzwania w pracy. Moja Korpo przyjęła zlecenie na realizację projektowania wyposażenia i organizacji sieci domów publicznych. W nowym dziale zostałem odpowiedzialny za kontakty z sex workerkami i sex workerami. Teraz powtarzam sobie, „Pedagogikę Seksualnej Różnorodności”, żeby nie wyjść na ignoranta. Przerabialiśmy ją w szóstej klasie w podstawówce, ale sporo zapomniałem. Muszę skupić się na zagadnieniach; - jakie skłonności seksualne mają w tym miejscu być zaspokajane i w jaki sposób, – w jaki sposób mają być urządzone poszczególne pomieszczenia, – jakie wymagania muszą być spełnione dla określonych ludzi, aby zdecydowali się przyjść do zamtuzu, – jak musiałby wyglądać zamtuz, aby wszyscy możliwi ludzie mogli i chcieli go odwiedzać, – jakie cechy i umiejętności musi posiadać personel zamtuzu, aby wszyscy ludzie mogli zostać odpowiednio „obsłużeni i usatysfakcjonowani”, – w jaki sposób powinno się reklamować „zamtuz dla wszystkich”. Mam świadomość, że czekają mnie wielkie wyzwania. Jest to misja, która wpasowuje się w ostatni trend, aby skończyć nareszcie z kolektywami rodzinnymi. "Planeta Singli" - to program, który oficjalnie już został ogłoszony przez Komisję Europejską.

dla Belli * * * Znów do niego przyszłam. Oh Universo, jak on na mnie działa! Miłość i pożądanie pozostają w duszy, w podświadomości, i przenoszą się do ciała i do umysłu. Do komórek, zmysłów, myśli i pamięci. Już Cię nie pytam, dlaczego... Stanęłam naga tuż przy jego łóżku. Obudził się natychmiast i od razu mnie zobaczył. Uśmiechnął się, powiedział "cześć Bella" tak zwyczajnie, jakby moje zjawienie się - i zjawianie - było czymś naturalnym i oczywistym. Ale, skoro się kocha i ma taki potencjał jak mój... wtedy tak: to jest naturalne i oczywiste. Wiem, że po moich poprzednich energetycznych wizytach spodziewa się mnie zawsze i w każdej chwili. Poza tym wie tyle, że dlań bardzo wiele jest i oczywiste, i naturalne. Claro, chcę aby był absolutnie pewien, kto jest panią jego serca. I aby był pewien moich uczuć. Mimo odległości. Posunął się, robiąc mi miejsce. Podeszłam i położyłam się tuż przy nim. Głowa trochę niżej na poduszce, ale tak, abym mogła nań spoglądać. Włosy rozsypane wokół. Ręka na torsie, lewa noga na jego nogach. Niech widzi mnie całą, niech patrzy na mój seksowny metatyłek. W końcu zjawiam się tu po to, by patrzył i podziwiał. Ha, nie tylko po to. Przecież doskonale wiem, że jest co... Zasnęłam. Po jakimś czasie uwolnił się delikatnie z moich objęć. Poczułam to przez sen i to, że wstaje, pochyla nade mną i zaczyna całować. Moje metaciało skrawek po skrawku i raz przy razie, zaczynając od karku. Wcześniej powąchał moje włosy... uwielbiam, gdy to robi. Pewnie domyślił się mojego uśmiechu, bo w pewnej chwili zbliżył twarz do mojej i pocałował delikatnie moje wargi. Ukryłam uśmiech, by wrócił do całowania mnie tam, gdzie poprzednio. Gdy dotarł do pośladków, przesunął po nich powolnym dotykiem od pleców ku udom. I z powrotem, poczynając od boków. Jego energia sprawia, że... Kiedy doszedł do stóp, nie byłam w stanie dłużej panować nad sobą. Mogłam albo niespodziewanie odejść, albo... Ale nie po to przyszłam, aby nagle zniknąć. Czułam, co wyprawiają moje serce i krew pod jego pocałunkami i dotykiem. Na pewno poczuł bijące ode mnie gorąco... ja w każdym razie czułam jego pożądanie. I na pewno zwrócił uwagę, że w pokoju zrobiło się trochę jaśniej... Zareagował spodziewanie, unosząc moje biodra i przemieszczając się tam, gdzie powinien się znajdować. Tam, gdzie go oczekiwałam. Jak dla mnie, mógłby znaleźć się tam nawet trochę wcześniej, ale... Wybacza się drobiazgi. * * * Widzę i czuję o wiele więcej, niż inni ludzie. I o wiele bardziej intensywnie. Wiem też dużo więcej. Ale nie wiedziałam wcześniej, że on tak będzie na mnie działał. Wygląda na to, że ponad sto wspólnych lat w dwóch wcieleniach uczyniło swoje... Cdn (?) . Voorhout, 14.03.2023

Góry – chmury Góry falistą, powiewną suknię ubrały, choć strzelistą pozę przybrały. Szlak Szedłem szlakiem wśród bieli. Na szczycie aniołowie przystanęli. Wodospad… Fontanna lodowa. Odnowa… Ścieżka Szliśmy surrealistyczną ścieżką, z lodową wróżką.

@Ewelina Ano, mówią tak, ale mówią też: wszystko we wszystkim ;) Dziękuję za trafny komentarz i serduszko. Pozdrawiam równie ciepło

Tak jest! Żyć. Nie poddawać się i czerpać, ile sił starczy. Lubię motywującą twórczość🤗 Pozdrawiam!

@Corleone 11"Nessie", ciągle tajemniczy potwór. Podróże w czasie, prędkość światła i wiele innych ciekawostek przychodzi na myśl, czytając Twoje opowiadanie. Ciekawe, czy zmierzono prędkość ludzkiego wzroku. Pozdrawiam!

To prawda. Nic dwa razy się nie zdarza. Trzeba łapać chwilę.

nie chcę oceniać, bo raczej nie moja rola. Wiem jedno, to chyba syndrom naszych czasów. Widocznie kiedyś słowo 'przysięgam' miało większe znaczenie. Ok, to uproszczenie, ale celowe :) Pozdrawiam.

Uczucia są ważne, a babki mają ich więcej do tych, którzy lepiej sobie dają radę i przynoszą z polowania lepsze kąski. To sią nazywało u prehistorycznych łowców, poczuciem bezpieczeństwa i tak trwa. Taki świat.

Witam - idź odważnie po bezkresie własnych marzeń - zacne to - Pozdr.serdecznie.

Dzięki za docenienie:) Miałam/mam wątpliwości odnośnie odwagi - bo to cecha psychiczna i chyba tego nie powinno zawierać pełnokrwiste haiku :) ale tak bardzo się nie znam;) Oby oby :) Dziękuję @Sennek :) dziękuję

być może ja głuπ-m do reszty jest, kto powi, abo łeb ze mnie kπ - tak było tyż we Lwowi!

Witam - po całości na tak - Pozdr.zadowoleniem.

Już kiedyś z właściwą sobie przekorą zweryfikowałem to powiedzonko o nadziei, nadałem wierszowi tytuł "Nadzieja umiera przedostatnia" ;P Komentarz bardziej poetycki niż sam wiersz ;D Dziękuję! A już na pewno nie można oczekiwać od przyszłych chwil, by były piękne, bo ta trwająca teraz akurat jest - to nigdy enie jest racjonalnym argumentem ;>

Oczywiście, że nie. Przekształca się jeszcze w zabujanie synchroniczne ;) Pozdrowienia

No tak na pewno. Ale do czasu...

@Rafael Marius ...ale jaka szczęśliwa i uśmiechnięta Dziękuję. @ais Kłaniam się

@kwintesencja też mam wrażenie, że świetnie technicznie piszesz ;))

zawsze i wszędzie wybieram światło i nie ustaje w uciekaniu przed mrokiem świetnie napisane, pozdrawiam :)

ais... tytuł bardzo pasuje do treści, pojawia się także uśmiech po lekturze.... :)

.. słownie, banalnie proste, a jednak trudno to okiełznać. Trzeba próbować....

Pewnie jakiś zewnętrzny toksyczny przekaz dostał się do ust i głębiej do wnętrza i próbuje zaburzyć harmonijne funkcjonowanie.

Myśl delikatnie mnie porusza, A nawet łechce - mówię wam, Że strasznie pragnę mieć dzidziusia. Skąd mi to przyszło ? Nie wiem sam. Z prostego faktu, wprost wynika Wręcz imperatyw oraz chęć, Że czas mi słać do Naczelnika Podanie, aby zmienić płeć. Niniejszym Naczelniku, Panie, Pilnie donoszę w kilku zdaniach - W pośpiechu pisząc na kolanie - Mam chęć okrutną piastowania. Karmić z butelki - nie zagadka, Lecz bez podtekstów erotycznych, Ja pragnę karmić tak jak matka, A brak mi jeszcze cycków mlecznych. Bodajbym się na nogach słaniał, Bujać do rana - dla mnie pryszcz ! Mam dar bezcenny przewijania, A w prasowaniu jestem mistrz ! Na dowód heroizmu i oddania, Od dziś przyrzekam iść pod prąd. Ręczę, biorąc się do kąpania : Piwo plus pilot pójdą w kąt. Werandować potrafię na balkonie. Utworzę strefę „Sio!” od much. Wszystkie zabiję lub odgonię, W zasięgu kilometra albo dwóch. Lecz aby spełnić to marzenie, Przykład dać mężom, edukację, Na dwóch kolanach, z uniżeniem, Kornie upraszam, o dotację. I daję słowo, bez pokłonów, Że po konsumpcji raport zdam - Ze skromnych złotych trzech milionów. Niniejszym : Polak - pierwszy „mam”. YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)