Ranking

Raz młody człowiek rzekł do mistrza po kryjomu, - Bardzo mi to wadzi, że żona rządzi w domu. - Zmienić tego nie możesz, a teraz się zdziwisz, gdy ci powiem, co zrobić. Udaj, że nie widzisz.

Ratowanie księżniczek rutynowe.Morduje się smoka, wyważa drzwi.Po wejściu na wieżębonus nalicza się automatycznie.Adrenalina dożylnie nieskuteczna.Na odwagę placebo. Garściami.Możliwe mutacje są odwracalne.Pęd w popęd, woda w krew.Grawitacja dla mas.Rycerze zawsze spadają na tarczę.Scenę powtarza siędo znudzenia konia.

Minęło nas kilka świetlików,A te, co dotknęły nieba,Wierzę, są gdzieś ponad chmurami...Tu jest pochmurna noc.Odleciały ptaki...Gdzieś tam wzniosło się kilka rakiet,A ci, co zaspali, kartkują atlasCo jaśniejszych gwiazd....Dzieci skaczą na trampolinie,Ktoś uleciał w modlitwie...Ktoś nie umie latać.Ja, niewierzący, poszedłem spać i niechPrzyśnią mi się gwieździste nieboI długa, bezchmurna noc...

że w zmęczeniu nic się nie może w chorobie nawet w godzinie czarnej rozpaczy jest tylko trochę inaczej - pokorniej

Plecak z marzeniami Wcisnąłem głęboko do szafy Plecak wypchany marzeniami Przykryłem dla niepoznaki Kilkoma znoszonymi snami Leżą w nim teraz schowane Dźwięki słuchanej muzyki Książki dzieciństwa sczytane Wesołej zabawy okrzyki Wiersze te nienapisane Babcine recepty na życie Modele pracowicie sklejane Chmury na nieba błękicie Skradziony gdzieś pocałunek Który się słodki wydaje Marzenie że kiedyś pofrunę Dalekie zobaczę kraje Kąpiel w ciepłym jeziorze Zabawa w baśnie czytane Pierwsze wakacje nad morzem Zamki z piasku budowane I kiedy czasem nachodzi Mnie szara chwila zwątpienia To chcę ten plecak założyć I iść gdzie się spełniają marzenia D.G.

Szafarz bólu Akolita cierpienia Codzienny flagelant twe życie docenia Nieświadomy wyznawco Swoim będąc oprawcą Popatrz Największa sekta świata Wszyscy doń należymy I się gwałcimy

w łagodnej błękitnej poświacie zmierzchu kontempluję twoje rysy aż oczy zachodzą mgłą chmury w nieśpiesznej atmosferze płyną tam gdzie jasnozłote niebo żarzy się nad horyzontem czuję wibrację drzew wprawianych w drżenie przez bezgraniczne dobro przeznaczeniem duszy jest życie w powietrzu

nawet nie zasiadłem do stołu pamiętam krupiera szemrany gość zupełnie nie miało to znaczenia all in tak zgrał się świat u twoich stóp z pańskiego stołu okruchy zaczęły spadać w ołowianą noc ogłuszył i wywiózł mnie mój brat pod stołem sprzedano nas nie byłaś moja miła dziś zasiadam do stołu w negocjacjach niezłomny krwią spisujemy umowę dopisek moc wszystko jedno byle mieć głowę i tylko czasem wspominam dzień kiedy nie stroniąc od stołu przestałem wierzyć w bezkompromisową miłość

Niedopałek pamięci stwarza niemo na dnie zamszowej popielniczki jej spierzchłe wspomnienie, wtulone w kaszmirowy tors bujnej udręki rubinami paznokci do granicy bólu. Wódczany posmak nocy pali się bezsennym pocałunkiem szklanych warg. Skowyt ciał przekwita pękniętym okiem, plamami krwi, dzikim skurczem podskórnych ukłuć głogu wiszącego w oknie. Niech ta chwila dogasa. Inna w nas nie spłonie. Wokół opuszek palców ćmi żółte powietrze rwane pazernie, jego dotyk jak cień dłoni zostawia w rozpadlinie lustra wilgotny ślad. Oddechem rozchylonych ust uśpiona nagość nabiera kształtu piersi spowitych ażurem przezroczystego światła, mruczysz i ocierasz stopą o łydkę jak świerszcz w łanach pościeli. Biel i czerń kotłują się, wraz z nami, jak chwile co pąsem krzyczą, kiedy zaciskając zęby przebijam czeluść nocy sinym frezem orząc przekrwione brzemię winy cieknące pod sercem. W arabeskach twych włosów budzi się horyzont zdarzeń, słońce z wikliny przebija policzki stygmatem tajemnicy. Wracamy do naszych obcych dla siebie światów, po spokój sumienia.

Rzekł mi kiedyś Jaś niecnota, że on chce pogłaskać kota myślę sobie cóż mi szkodzi on i ja jesteśmy młodzi to, że brak nam doświadczenia nic tu nie ma do znaczenia rzekłam tylko - Jasiu miły ja cię błagam z całej siły kiedy będziesz kotka głaskał byś nie sapał i nie mlaskał z podniecenia nie drżał cały lecz był rześki, nie ospały. Jaś posłuchał i ripostę dał mi - to nie takie proste i gra świeczki nie jest warta więc mu rzekłam - idź do czarta. No i poszedł, lecz do innej a mnie za to kara spotka bo on teraz będzie głaskał tamtej, a nie mego kotka.

Czy pamiętasz ojcze drogi te pisanki z tamtych lat i ten spokój w sercu błogi kolorowy dziecka świat Tamte lata już minęły teraz ciebie kryje grób dziś wspomnienia znów odżyły choć cię zabrał dobry Bóg Te zajączki kolorowe nie zastąpią tamtych mi bo już nie są tak cukrowe nie powrócą dawne dni Pełne wiadra zimnej wody jakby z nieba lunął deszcz to dla szczęścia i ochłody trzeba było potop znieść Czy pamiętasz matko droga tę cudowną wtedy woń i obecność w domu Boga spracowaną swoją dłoń Aksamitne szare bazie i złocisty słońca blask a powyżej na obrazie spokój namalował czas

teraz jest piekło później będzie czyściec a na końcu niebo. Czapkins siódma zima w katedrze dziewiąta z czternastu wiecznie opustoszała odpycha swym zimnem tuż przed samym szczytem zaczyna się nabożeństwo celebracja życia i śmierci odprawia mistrzyni tanga czarna kapłanka już patrzy czeka na szmer słabości by wypełznąć jak wąż usiąść ćmą na ramieniu z każdym oddechem poczujesz ten ciężar komunię jej mroku w zaciśniętych ramionach

Każdy ma swoją wiosnę ramiona świtu wydłużają się w spojrzeniach osiada pokój teraz dostrzegam więcej nie tylko skostnienie książek wyplute wiersze na podłodze i piach po zimie jak wydmy zakotwiczyły we mnie przesypując uśpiony czas kiedy łąki rzucą się w zielenie i tak pozostanę babką zwyczajną przy drodze skulona czujność próbuje rozgonić wrony to nie przypadek że największe usadowiły się w głowie pod powiekami ćmy bandażują skrzydła bez pytania podaję swoje w ciszy od czegoś trzeba zacząć marzec, 2021

W półotwartych powiekach sny, jak mgła ścielą się o świcie. Potargane myśli mkną już, niczym fale barwnych skrzydeł. Świat rozkwita w tym spojrzeniu, ciepłem Wiosna rozpogadza. Może kawę byś jej zrobił, to by wcześniej z łóżka wstała? Także delikatna bryza niech popieści wszystkie zmysły. Ona w lustrze się przegląda, a Ty ciągle o niej myślisz? Zrywasz dla niej komplementy, lecz kapryśna jest czasami. Woal znów opina kształty, Zefir może jest zbyt śmiały? Nie! To ona roztargniona, gubi kwiaty z swego wianka. Lubisz patrzeć gdy się śmieje? Zatańcz z nią w tych jej rumiankach. Słyszysz? pszczoła gdzieś w tle bzyczy, ach użądlić nie wypada. Tylko promień jak miód spływa, kiedy blask się w niebo wplata.

bazie, kotki mizianie, pieszczotki :) w miłości z wiarą tu i teraz z nadzieją na wieczne bazie, kotki...

to nic że dziś to nie wczoraj że chmury są smutniejsze że Bóg dalej milczy że łzy że uśmiech muszę kraść to nic że wczoraj minął - zgubił drogę do dzisiaj coś zapomniał kiedyś powtórzy się - tak samo zaśpiewa będzie czule grało to nic że dziś to nie wczoraj które swe chwile wiatrem porwało

Nic nie rozumiem. Za grosz idei i ideologii. Idę w rabarbar. Nie wiem skąd wiem że rabarbar. Zerwać nie umiem. Opisuję zaledwie wyglądem. Zielsko w ogrodzie. Zarwana noc. Maleńki tutaj jestem. Chłopiec. Robię ręcami. Wspomnienie z maleństwa w małej mazurskiej miejscowości.

Z hałdy rdzawych wydm Chmara świetlików Uniosła rakietę. Leci... A lecąc, mija kilku wpatrzonych W nią chłopców-nielotów. Mija ptaki ułożone do snu. Gdy nie widać drogi, Mija zachodzące słońce... Pamiętam, gdy byłem pilotem, Mieliśmy sięgnąć Marsa.

Rewelacyjna treść. Zlazłam nasz Tatry, jak na kogoś dojrzałego, bardzo dużo zrobiłam, bo KOCHAM GÓRY... i miałam przed każdym szlakiem wielką pokorę wobec ich wielkości oraz niesamowitą radość, że mogę na nie patrzeć i 'deptać' ścieżkę. Wyprawy na najwyższe szczyty - są szczegóły, których nigdy nie poznamy, może po latach... Pozdrawiam.

@Pan Ropuch Niewesoła refleksja... To ja tak trochę mimo, a trochę chodem... ;) Myślę, że miłość to nie stan, a cecha. Są ludzie, którzy kochają tylko siebie w drugiej osobie. To ci, którzy monologują, nadużywając zaimka "ja". Ale są tez tacy, którzy chcą stworzyć że swojego życia oazę dla ukochanej osoby. To ci, którzy w dialogu znajdują część wspólną zaimka "my". To właśnie ta oaza. Albo się umie kochać, albo nie: "Miłość cierpliwa jest, nie szuka poklasku, nie unosi się gniewem". Aż i po prostu. Pozdrawiam świątecznie! ?

Niechaj Chrystus Zmartwychwstały co przychodzi w blasku chwały opromieni życia drogi i przyniesie spokój błogi niechaj wszyscy się weselą i wzajemnie sercem dzielą żeby radość z Zmartwychwstania wszystkim ludziom była dana Jezus tak nas umiłował że Swe życie ofiarował i do końca został z nami tu pod dwoma postaciami na ołtarzu co dzień czeka pragnie blisko być człowieka i pociesza daje siły chociaż Boga nie widzimy wciąż pamiątka się powtarza miłość płynie wprost z ołtarza cud to dla nas niepojęty jednak mieszka tu Bóg Święty Życzę Wszystkim zdrowych i pogodnych Świąt Wielkanocnych.

@Pan Ropuch Miłość bezkompromisowa i bezwarunkowa to matki do dzieci. My musimy spełniać bardziej lub mniej określone warunki, a wtedy jest szansa, ale oczywiście bez gwarancji:). Pozdrawiam

Nawet pantofelek, co w kałuży moknie, Pół swojego życia spędza pod pantoflem.

@GrumpyElf Witaj! Zapomniałem dodać, że przekaz dotyczy całęgo tomiku, który zamierzam wydać. W każdym wierszu, jest wzmianka o naszych oceanach. Jak wstawię pierwszy wiersz, wtedy będzie jaśniej. Ta fraza, o której wspominasz : to podsumowanie, jakby całego przedsięwzięcia. Dziękuję, że mogłem zostać przeczytany. Świątecznie pozdrawiam! @Dag A szkoda! Bo był ładny. Nie ma za co przepraszać. Rozumiem, w ramach uprzejmości warto mieć czyste karty. Każdy z Nas, ma wyobraźnię. Ta fraza, o której wspomniałaś' to nic innego, jak patrzenie przez środek drzwi ( dziurę bez klamki ) . A po drugiej stronie, inna bajka-:) Dziękuję! Świątecznie pozdrawiam @emwoo No! Nie wątpię. Cała tajemnica leży we łzach. Krótko odpisuję -:) Świątecznie pozdrawiam!

Obiecałeś, że to nie będziemy my, Że nie będziemy, jak nasi rodzice, Nie przewidziałeś, że to ich gry Stworzyły nasze pozorne życie. Mówiłeś, że zbudujemy dom I uciekniemy razem do Stanów, Że dobro zawsze zwycięża zło, Musimy tylko trzymać się planu. Co z nami teraz, po tylu latach I tylu połamanych miłościach, Próbach uratowania świata I wystających chorobą kościach? Co z nami teraz, gdzie obietnice, Gdzie dom, zburzony naszymi kłamstwami, Staliśmy się tym, co nasi rodzice... Tak strasznie tęsknię za dawnymi nami.

Nie wiem, kto a także, po co pomalował jaja nocą i na wstępie już zaznaczę że to nie są jaja kacze. Kurze leżą na paterze wprost z kurnika, więc są świeże ich skorupki żółto-białe a ich wielkość? Duże, małe. Są też pośród nich średniaki to natury wybryk taki i choć od kur różnej rasy żadne nie jest w szlaczki, w pasy. Choć zjawisko niepojęte śledztwo w sprawie rozpoczęte postępuje według klucza i koguta nam wyklucza. Wykluczono też indyka teraz sprawdza się Henryka bo to on nagłośnił sprawę bada się, więc lewe, prawe. Patrząc prosto, patrząc bokiem widać to już gołym okiem kolor ich nienaturalny a powłoka? Spray zmywalny. Padły pierwsze podejrzenia, że sprawczynią żona Henia no, bo chyba nie sąsiadka ta ma swego męża Władka.

Że towar? - pisanka Jak nasi? - prawo też.

Patrzę w niebo, czyżby ona? Śnieżek prószy po raz czwarty. Śmieją mi się w kułak czarty, wyśnij sobie z wiosną romans. **************************** Przyszłaś młoda pełna wdzięku, kwiecia dekolt - odsłoniłaś. Drzewka w mini ależ siła, miskant nóżki zaprezentuj. Meszek - trawka głaszcze pole, gałąź rozchyl niech zobaczę. Gniazdo sępa pręży moce, jajka leżą - wygrzać wolę. Ptaszki sterczą na topoli, gładzą bielą, smak władczyni. Wiatr dotyka... deszczem ślini, głębia dziupli krzyk wyzwoli... ... śniadej pliszki szukającej, swego miejsca na rozkosze. Wiosnę piękną w sercu noszę, w jej walorach wnet pobłądzę. W korę dłonie - liść szeleści, ponad głową niebo woła. Czas uniesień furii szkoła, zapomniałem... dalszej treści.

wielkanocny koszyk w nim tyle dobrego światła nadziei wielkanocny koszyk pełen dumy w niej ukryta prawda wielkanocny koszyk swą mocą serca nasze raduje wielkanocny koszyk drzwi do lepszego otwiera wielkanocny koszyk szczęścia kram okno życia Życzę wszystkim spokojnych i zdrowych Świąt.

Witam - no i mas babo placek - Pozdr. Światecznie.

Pewnie zaraz laska zmięknie nikt nam tego nie zaprzeczy, tylko Jaś niecnota pięknie musi zabrać się do rzeczy. ??

Urodziłam się szybko i bezboleśnie. Tak, zrozumiałam,że żyję jak te miłości wszędzie. Chciałam się zmienić w coś wyjątkowego.... Lecz nie miałam siły do tego. Odeszłam brudna, nie chciana, Jak każda, taka sama Teraz gdy już nie żyję, proszę Zostawcie w sercu ślad po mnie...

@GrumpyElf Nic dodać nic ująć - tak jak mówisz. Jakby to była igraszka i fraszka jakaś na K2 ZIMĄ POD RĘKĘ I PODŚPIEWUJĄC W 10!? (niech nikogo nie zwiedzie to okno pogodowe tam 5 już została na zawsze tej zimy z czego 2 po strasznych upadkach.) Jest to coś co mnie niezwykle stymuluje daje wiarę i po raz kolejny spaja pewną klamrą ot chociażby z Tenzingiem Norgayem, ostatni będą pierwszymi a pierwsi ostatnimi. Pozdrawiam Pan Ropuch

@Marek.zak1 Młody mógłby spowodować, wcale przy tym by nie zbłądził, by się żonie wydawało, że to ona w domu rządzi. Lecz tu trzeba doświadczenia, oraz wiele cierpliwości. Pewnie młody i dojrzeje, lecz w dalekiej już przyszłości. :-)

@Pan Ropuch Okruchy z tego stołu.. Nikt się okruchami nie nasyci. Dobrze, że peel przestał wierzyć w bezkompromisową miłość, w niej potrzeba dużo kompromisu... Chodzenie po linie rozciągniętej miedzy "ty i ja" - w tej dyscyplinie trzeba współpracy, ale te negocjacje brzmią naprawdę twardo. "Kochaj jakby Cię nikt nie zranił"

Słowo prawdziwy odbieram już z wątpliwościami, bo ten, kto mówi, co jest prawdziwe a co nie, uważa, że wie lepiej. tak więc prawdziwy Polak to....jest taki, jak ten, co mówi i osądza. Co do bezkompromisowej wiary, to i Święty Piotr miał swoje wahania i tak dalej i dalej. Wahania i wątpliwości są w naturze człowieka, a ich brak to może skutkować różnie. Pozdrawiam

... zakończyłabym... niech przyśni mi się długa bezchmurna noc. Już wyżej były gwiazdy. Serdecznie i świątecznie pozdrawiam.

Świetne:)). M

Nwiązujesz wcale zgrabnie do staropolskiej poezji miłosnej. Pozdrowienia.

@emwoo Bingo :) Przepraszam autora za śmiecenie mu pod wierszem !

@emwoo Twoja metaforyzacja jest nie do podrobienia, subiektywizm twórczy wysokich lotów, chociaż nie do wszystkich może trafia... bo nie musi. Wesołych Świąt w skupieniu twórczym i absolutnym spokoju... już nie przeszkadzam.

mów za siebie :) ale serducho na zachętę ;) oj, już nie bądź taki surowy, mocium panie ;)

@Waldemar_Talar_Talar Dobrych Świąt Waldku. To, że wzruszył Cię wiersz jest dla mnie największym komplementem. Dziękuję. bb @Dag Ciemne strony są niepopularne, niemiłe, zarażają. Ale są i nie da się ich zamiatać pod dywan. @Nata_Kruk Dziękuję, zamienię kochana. @GrumpyElf cenię szczerość, jakaby nie była do zniesienia. @Gosława Zgadzam się z Tobą. Wszystkim życzę zdrowych i spokojnych Świąt WN. W pt. się zaszczepiłam, temp. 39, bóle mięśni, skrajne osłabienie. Dziś zmartwychwstaję. Jak i ON w tradycji.

@Dag u mnie to bardziej skomplikowane. 2 babcie bardzo wierzące. 3 babcia (Wiem to dziwne - 3 babcie - chodzi o 2 żony mojego dziadka) zupełnie niewierząca. Mama i ojczym wierzący, ale nie praktykujący. Ojciec raczej mocny, zadeklarowany i umiejętny przeciwnik Kościoła. Stryj podobnie. Obaj jednak dość moralni. W mojej parafii nigdy nie działo się nic złego. Dobrzy księża - ostatnio najbardziej znany ksiądz Boniecki. Przyjaciele różni. Wreszcie Ja, ostatnio wierzący ale nie praktykujący w kierunku jak sam to nazywam neutralności, choć w pisaniu ciągle zaznaczam religię i szereg kościelnych unormowań. A to wszystko pod wierszem Rabarbar gdzie peel nic nie rozumie;)) Aż śmieszny kocioł się robi;)

@Pan Ropuch Wiesz, poza wymiarem czysto humanistycznym było w tym coś niepojętego.. Nagle dziesiątka wspinaczy znalazła dobre okno pogodowe w zimowym Karakorum i wszyscy zdołali wejść - TAK PO PROSTU. W sumie wciąż ogarniam ten fakt. Zupełnie jakby ktoś naprawdę pociągał za sznurki.. I dał lekcję.

Panie Henryku, może lepiej byłoby tak (w konwencji dwóch zdań wypowiedzianych przez nauczyciela): „Ot, pała! Załap to!"

Takie chwile, takie doznania trzeba "zatrzymać"... I zrobiłes to w piękny, odczuwalny sposób Pozdrawiam :)