Ranking

Czy kiedykolwiek mogłeś pomyśleć, że na wyziębłym, zapadniętym grobie, który Cię przyjął, kiedy uszło życie, marnym płomieniem nie wspomną o Tobie? Pamięć zbyt słaba, umiera przedwcześnie, dzieją się dziwy nieznane dotychczas, Ty nieobecny, odległy jak we śnie, nawet nie spojrzysz na te igrzyska. Tną nam modlitwy niczym ostrą brzytwą. Jeśli walczyłeś, ta walka przegrana zdawać się może, dziś jednak za wszystko Tobie tym wierszem światełko zapalam. Niech wśród tych płonie, którzy wiersz czytają, niech się roznosi na podobne groby, tych co odeszli, jednak zostawiając jakąś część siebie, wśród żywych tej doby.

Jesteś w moich myślach, z nimi wracasz do mnie, jak wyczekiwany gość gdy nagle zapuka, kiedy jestem sama, to wspominam ciągle, obrazu twej twarzy w oddaleniu szukam. Widzę jak się krzątasz lub siedzisz na ławce w niebieskiej sukience pod starym kasztanem, chciałabym ten widok zatrzymać na zawsze, lecz czas go przysłania z mgieł utkanym szalem. Po studni z żurawiem ani śladu nie ma, tylko stara jabłoń jeszcze w sadzie rośnie, aby przechowywać w gałęziach wspomnienia, tylko same piękne o szczęściu i wiośnie. Stoję tu i czekam, wiatr niebem kołysze, rozczesuje włosy, lekko muska dłonie, chmury wolno płyną, spowalniają ciszę, spójrz mamo dla ciebie przyniosłam piwonie.

Ludzkie serca żeby nie były już zimne jak płyty wykute z czarnego granitu żeby te trudne życie takie przedziwne przypominało czasem eden z błękitu miłością wypełnione żeby były słowa oraz życzenia myśli i wszelkie czyny zanim święta ziemia ostatnich pochowa to nie na zawsze przecież pogrzebie wszyscy jesteśmy jak bracia z rodziny której przodkowie nastali po Słowie kiedyś nadejdzie ten prawdziwy czas i wstaną z grobów grzeszni i zbawieni nadal czekają na złote serca aniołowie patroni nasi i wszyscy święci czekają zwyczajny człowieku na ciebie szczęśliwi bo już wniebowzięci tylko dzisiaj nikt ,,nie zna dnia ani godziny ,, kiedy ujrzymy znów których tutaj pamiętamy nie zamykajmy serc i głosu sumienia chociaż zamknięte zostały cmentarne bramy miłość silniejsza jest od zapomnienia

Aktoreczka Chyba w każdej małej dziewczynce rosła chęć bycia aktorką. Na niewielkim ekranie bohaterki. Teatr telewizji szeptał role, a bajki zakreślały kobierce scen, gdzie książę na białym kucu wdzierał się w rzeczywistość czarował, mamił. Może to wiersz, nie wiersz, poskładane wersy. Maleńka scena, na której mogę być kimkolwiek, żebraczką, matką, bezdomnym, a nawet dziwką. Dookoła codzienność, majaczący teatr świata. Na każdej krzyżówce reżyser - ty on i ja. Nieudolne pisanie scenariuszy jutra. październik, 2020

gdy na ulicach serca płoną tłum wciąż faluje krzyczy dość ja chciałbym pokrzywdzonym pomóc ale te hasła - kurwa mać niestety do mnie nie pasują jestem za głupi rezygnuję plakaty krzyczą wypierdalaj kobieta dziś obala rząd zmieniamy władzę na wspaniałą ale co dalej - pytam co będzie prawdziwa wolność słowa i dyskoteki też w kościołach skończymy mowę nienawiści zniszczymy pedofilski kler będziemy wieszać zamiast liście na drzewach tych co mówią nie o taką przyszłość dziś walczymy tak rewolucja ma na imię agresja tryska z każdej strony powoli bruk zabarwia krew nie protestujesz jesteś gorszy manifestujesz to masz grzech a mamy przecież wolną wolę lecz obie strony ją pierdolą naprawdę trudny to dylemat trybunał na to nie odpowie dobrego rozwiązania nie ma też nie pomoże nam strajk kobiet takie jest nasze chore plemię od setek lat nic się nie zmienia

pisać o tym co ważne palić znicze zamknięte nekropolie przeniosły się do babskich macic na ulicach transparenty z napisem wypierdalać są/stanowią/jednoczą kobiety jedzą ziemię (i nie ma to nic wspólnego z picą) w zarodku usypują kurhan wystawione na podobieństwo (żywych trumien nikt tak dobrze nie reklamował) producent jest fanatykiem wwierca w głąb unikatowe słoje burzy integralność a w nas rozwija się anomia i nikogo nie stawia to w dobrym świetle

róża podarowałbym Ci różę czerwoną jak zachód słońca i kropelki rosy porannej o śnie na róży marzące. podarowałbym Ci różę pachnącą jak burza wiosenna i w płatki warg rozchylonych szepnąłbym... jakaś Ty piękna.

twoje żółtozielone stepy łaskoczą czule zmięte pergaminy pięt bezcielesna dusza mknie w dół pokładu cienia wypluwam pestkę skąpej łzy pozbawiam swoje sny pocałunku niech cisza zmiłuje się nad przejęzyczeniem nagich ramion czekam u studni szukam śladu po nietutejszych echach zagłębiam w świt opadam od niechcenia na dno jabłoni zmarłych w jestestwie składam płuca do słów do zaginionych reminiscencji wynurzeń zaryglowałam wargi w obawie przed kradzieżą nie pozwól snom dorosnąć *** Chciałabym przy okazji zaprosić Was do lektury mojego tomiku pt. „Prószą słowa”: https://ridero.eu/pl/books/prosza_slowa/. :)

kiedyś wstanę silniejsza o łzy których nie ujrzał świat bogatsza o ciszę w którą wsiąkły słowa i twardsza o każdy nienapisany wiersz

dziś na cmentarzu nie tylko tęsknota zagościł i żal tych co przed bramą się smucą patrząc w minioną dal gdzie tli sie coś co jest nadzieją która jutro zna dziś po cmentarzach spacerują dusze listki i mgła za nimi tylko cisza która dziś jakby nie ta

Chcę odczarować ten świat rozmazany pędzlem złego boga Tłuste amory i jerychońskie trąby, kolosy na bagiennych nogach ... Usiądź, odpocznij - wejdź do mojej chwili: po prostu pobądźmy Zaskocz mnie czymś mile: bądź słodkim bazyliszkiem, płochym Posejdonem ... Bądźmy głodni życia!!! Choć wszystko już zjedzone Wbijam chorągiewkę w najnowszą planetę, pakuję swój stragan, wytrząsam mankiety: ''leśne asy, piki'' Tasujemy talię Brak tu tylko króla Rządzi w innym stadle. Ja mam tylko łódkę. Nie umiem żeglować - tafla: w niej ... ''zły bóg'' Zabić czy się chować? W domu czeka pewność, że to przywidzenia. Kładę się, zasypiam Na suficie szkielet - z pędzlem uniesienia Sny bulgoczą farbą ... Histeryczny autoportret, nadaje mu tytuł: ''Nie do zobaczenia'' ...

@Franek K Pomysłowe babki, a dziwię się szczerze, że żadna nie chciała jeździć na rowerze. (?)

Pamięci zamordowanych na Syberii z rodziny Krupów , Sochów , Nostrów, Wilków i Świnickich Znam ludzi których twarzy nigdy nie poznałam nie spojrzałam w ich oczy nie poczułam dotyku ich dłoni nie zapukałam do drzwi ich domu nie siadłam z nimi przy stole ... są starzy i młodzi brzydcy i piękni biedni i bogaci... przychodzą do mnie ścieżką wydeptaną z serca Matki odchodzą ścieżką wydeptaną z mojego serca powracają znowu i są ... narysowani słowem namalowani tęsknotą ożywieni wspomnieniem

W lodowej komnacie bladymi skrami światło zmrożone tłucze się miedzy ścianami. W głowie zamęt wiruje błędnymi myślami, rozwiewa je, rwie na strzępy, mąci zmysłami. Ja i nadzieja zostaliśmy tu sami, sam na sam z upiorami, demonami. Nikt do drzwi już nie zapuka… Na nikogo już nie czekamy… Zamknięci w lodowej komnacie zasypiamy.

Piliśmy kawę każdego dnia dobrze nam było razem i nie spłynęła choć jedna łza w tym świecie pełnym marzeń A jednak szczęście nie miało trwać skończyły się marzenia do kubka kawy nie mogę wlać bo skoro ciebie nie ma Niebieski kubek pozostał mi jedynie dziś po tobie i tak mi wolno wciąż płyną dni zaszyłam się w żałobie

mówił - będę księdzem miał sześć narzeczonych … a duch przymarł głodem w teatrzyku młodzieżowych form dobrze grał biskupa niejedna chciała wyznać mu swoje grzechy - spowiednik jednak był z niego żaden… zagrali we troje - trzy pięć osiem otwarte karty kilka łez z karafki wylanych na biały obrus - owoc smakował sfermentowaną winą później już… szybko z samej górki nie każdy miał pazurki by wyhamować serce kwadrans po lecie… z pomocą przyszedł i zakonnik pozbierać rozsypane - tu i teraz

jeszcze nie jeden liść spadnie - nie jedna mgła ozdobi ranek jeszcze wiele gwiazd nam na niebie zatańczy jeszcze nie jedna łezka wygra z uśmiechem zasmuci jeszcze nie jeden grzech dzień oszpeci popsuje go jeszcze nie jednym życie nas zaskoczy - czymś innym uraczy jeszcze nie jedna myśl stanie na drodze bezradnie

@Koziorowska Ja powiem tak, jak @Sylwester_Lasota Mz za dużo tu dopełniaczy, które jak kamienie obciążają ten ciekawy w wymowie wiersz. Pozdrawiam serdecznie ☺️

usiedliśmy przy niebieskiej cerkwi pamiętasz kiedyś byliśmy młodzi dziś pozostał ten sam uśmiech i niewinne dziewczęce spojrzenie na grobach dziadków iskrzą znicze odwróciłaś kwiaty w nasza stronę wspominając w malowanych słowach Wiecznaja pamiat - Człowiek cierpi i kocha w następnej zwrotce już płynie rzeka między pamięcią a snem błyszczy Narew szukasz dawnego echa w tajemnicy życia słońce zakrywa powoli usta utkany z kawałków wieczornego nieba z zapachu łąk kolorów dyni wspomnień powietrza ludzi i cieni podlaski krajobraz letniej chwili

Siewietne!? No to i ja pojadę: Ja tam wolę pieszo - jeszcze jedna rzecze. Bo po co się śpieszyć? Nie lepiej poboczem? I mogę się czasem zatrzymać po drodze, widoki podziwiać... Kiedy chcę, dochodzę. ?

aresztowania w zaświatach aresztowania w zaświatach przebiegło echo wiejską drogą jak wilk między owcami i w polach ciemnej toni rozpierzchło się mamo tato dziś nie ogrzeję swoją dłonią dzielącego nas granitu na tle dębowego stołu licytuję powietrze negocjując swoje czasowe ocalenie święta znów nie będą białe

autorka j.w.. Uwiera mnie w sercu smutek pożegnania, a poranna rosa łzą w oku osiadła. Opadają miękko liście kolorowe, i puszysty dywan tkają okrywowe. Płonie znicz pamięci, płonie jak co roku; na całe sto godzin - smutek osiadł z boku. Marsz przeszedł ulicą grając... klaksonami, Mars marszczy brwi srogo, z Ziemi namierzany. Słońce się ukryło nad chmur baldachimem, w dal porwało wrzawę, jak... nieznaną siłę. Zdmuchują z alejek liście odkurzacze. Już dobrze, łzę otrzyj, zaparzę Ci kawę.

taka godzina jest w życiu kobiety, mężczyzny taka godzina... ...godzina szaleństwa i wtedy dochodzi do małżeństwa

Pięknie Wam dziękuję za pochylenie się nad wierszem i czas jaki poświęciliście. Za podobania również. Pozdrawiam.

Ja też w to wierzę :) To, co pozornie ulotne i słabe, ma dużą zdolność "wszechobecności" i odradzania się.., tak jakby było nośnikiem prawdy... Dziękuję Ci za te budujące słowa :) Pozdrawiam. Nie zawsze, ale chyba coraz częściej :) I te sploty pochodzą nie tylko z mojego serca, ale są splotami z myślami wywianymi też z innych serc. Dziękuję Ci za miłe słowa i pozdrawiam! Ja mam wrażenie, że to są jedyne myśli, które naprawdę słyszymy, bo się od nas nie "odbijają", a docierają do naszych serc... Dziękuję Ci za refleksję i pozytywny odbiór :) Pozdrawiam. @Joachim Burbank Dziekuję Ci za czytanie i serce :)

ukradłaś zapach kwiatom powiedz mi jak daleko wieje ten wiatr co przepędza puste myśli a potem w welurowym śnie okrywa ciepłem słowem z kolorów jesieni lubię ten złoto bursztynowy o aromacie palonych liści z niebem październikowego wieczoru chłodem ostatniej zieleni na biszkoptowych skrzydłach budzi się mały anioł z utkanego nieba powstaje człowiek życie skacze radośnie i wtedy bawimy się sobą w odwróconej strukturze chwili

Ciekawy pomysł. Gdyby ostatni wers 'przerobić' I byłoby: popatrzcie - burza fotografuje miasto flesz błyskawicy miałbyś zachowane 5-7-5 (co w sumie nie jest najważniejsze :)) (choć ja osobiście lubię :)) Pozdrawiam

Tam, gdzie pod górą mokradła stoją, u brzegu wody, wśród olsów młodych - czeremcha szumi, klaszcze wiatr liśćmi - może on przyjdzie może się przyśni... Dusznym zapachem mami, upaja dziewczynę młodą, co u ruczaja - czeremchy kwiaty w naręcza zbiera - może mnie kocha może już teraz... I nagle pada, i tchu jej braknie... Zapach czeremchy mdlący tak strasznie...! - czeremchy kwiaty trucizną pachną - daj, Boże, umrzeć a on niech za mną...

Aromaterapia Marzę o takim kościele, małym z pięknymi ludźmi, gdzie będę śpiewała. Boża wola wypełnia serca, znikają aborcyjne kliniki, bo nie mają po co. Wieczorami chwała we mnie, patrzę na utulające gałązki z okna. Idealnie odzwierciedlasz moje położenie. ------------------------------------------------------------------------------ Kolorowy promień prześwituje ukośnie przez drzewa nie widzę słońca a tak jasno z światełkiem tańczę ręką muskam twój policzek jestem ze złota

uśmiechem i miłością przepełniłam ostatnio życie wena poszła w drzazgi z powodu twoich oczu poukładane sentencje w drobny mak się posypały bo szczęście nie sprzyja poetom

nie chcę Cię wyprzedzać zamiarem lubię tę przestrzeń niezapisaną, jej świeżość i wypełnianie z chwili na chwilę tym co zechcesz . .

Tak zapisane wersy, mogą insynuować, że to osoba, która odeszła zostawia.. kwiatek i lampkę na grobie. Tytuł za dużo dopowiada, wg mnie. Zasugeruję wersyfikację, jn. Pozdrawiam. jak można odejść tak bez pożegnania na zawsze na grobie jedyny kontakt kwiatek i lampka

@Nata_Kruk Sukieneczki, czy po mamie szpileczki, a wokół przed lustrem amfiteatr grecki. Pozdrawiam Nato.

@Andrzej_Wojnowski plemię chore w przenośni i na prawdę.

Całość trochę poszarpana, ale są dobre, przykuwające uwagę momenty w tym tekście. Pozdrawiam

Witam - prosto bez owijania...tak lubię. Spokojnego dnia życzę.

@duszka dziekuję . Dzisiejszy i jutrzejszy dzień to taki szczególny czas dla mnie .

Zabrakło złotych zmroków, zaledwie zaczątek, zimno zabiło zachód, zahukanej ziemi. Zabawa zapachami - zadumą zamienisz, złagodzi zamyśleniem, zatęchłe... zamiotę. Złakniony zając zmiata zaspanym zygzakiem, zachłanna zachowawczość, zatyka złowieszczo. Zanim zgiełk zimorodków, zrzędzeniem zawrzeszczy, zaborca zabłąkany zakola zadrapie. Zniczek zacznie Zaduszki, zanuci zaklęcie, zaganiacze zwyczajne... zielonożółty zlot. Zabłyszczą zachmurzenie, zadziwieniem znów zwać, zmęczone zniechęcenie, zamysły zadrzewcie. Zdrój zaszemrał zaciszem, zamknął zawór złością, zakwilił ziąb zmarzliną, zgorzkniale złorzeczy. Zwierzęce zabiegania, zmóc zaczyn zamieci, zaczekać z zatrwożeniem - zakrzepło złowrogo. Zwiń zorzę... zwróć zbożny zmierzch, zalistny zupełnie, zezłocony zanadto... zubożały zgoła. Zbudzisz zryw zawodzenia, zażyłość zawoła, zwalistym zawstydzeniem - zasklepię zranienie. "Zorza polarna łamie galaktyczne igły światła i trzaskają wokół kolorowe skry". - Mira Kuś.

Popieram.

las sandałowca istoty i ich znicze wszystko dziś płonie

@[email protected] Aliteracja... na datę, z sensem. Po pierwszym czytaniu, jeszcze wrócę do treści.

@Marianna- Tak, ku pamięci najbliższej mi osoby. Już mija 11 lat. @Silver witaj Sylwia, znowu tu zajrzałam, fajnie że też jesteś:))

@iwonaroma Na młodych?! Na nowych!? Na pewno żadne totalne opozycje z tymi samymi przechrztami i kolesiami lodziarzami nie wchodzą w grę. Ani lewice ani konfederacje, młodzi plus eksperci pół na pół parytet płci jak w Kanadzie. Pozdrawiam Pan Ropuch

Nikt nie jest słaby, gdy płacze, jeśli jego łez to było warte. Chociaż ciężko w to uwierzyć, żyjemy w świecie barier. Tu, gdzie uczucia milkną, tu, gdzie każdy wydaje się głazem, tu z nadejściem jesieni opadające liście szepczą o stracie. Z nimi burzliwe emocje wirują między radością a żalem. Ciągle wraca jak mantra, a bólu jest coraz więcej. Mówią, że czas leczy rany — nie mówią, że niesie następne. Nienawidzę czy kocham, nie chcę widzieć, a tęsknię... Nieustannie gubię się w sobie, w tobie, w tym całym obłędzie. I już nie wiem, którędy mam iść, gdzie nie pójdę — droga nie tędy. Wszędzie czuję te błędy, chłodnym cieniem minionych dni. Krążą nade mną jak sępy — czy jeśli przeproszę, wybaczą mi? Ale zanim przeproszę, odpowiedz: gdzie w tym wszystkim jesteś ty? Myśli o tobie odeszły tak nagle, minęły równie szybko, jakoby sny. Te burzliwe chmury odeszły, a z nimi ten żal, który czułem. Gdybym miał wypić za błędy, to trzeźwy bym nie był w ogóle.

@Bogdan Brzozka ... jest takie miejsce gdzie krzew goreje i ciemność ludzi nie dosięga... Pozdrawiam.

mój piękny synku próbuję patrzeć na to co ty przebić się poza na wskroś przez łzy i widzę jedno jasno wyraźnie otwieram oczy a światło gaśnie bo nie przebiję takiego nieba które nad ziemię zabiera mi ciebie to ja jestem ślepa nie my 1.XI.2019

@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję za czytanie i dociekliwość ☺️ Waldemarze, nie oświecę, bo, jak zauważyła Duszka, świecę jednopunktowo ? A poważniejąc, na to pytanie odpowiedział doskonale, wyręczając mnie, za co Mu niniejszym bardzo dziękuję - @Rafał Kamiński Rafale, dziękuję. ☺️ Twoja interpretacją jest niezwykle cenna. Pozdrawiam serdecznie @duszka Dziękuję za Twoje uwagi, są godne przemyślenia. ☺️ Martwi mnie ta (jedno)puntowość odbioru, ale cieszę się, że mimo wszystko udało Misię przemycić chociaż jedno z uczuć, które chciałam tu oddać (bezsilność, rozpacz, gorycz, przybicie, ból, frustracja, zranienie, złość, rozczarowanie, niewiara, zwatpienie, niepewność, niepokój, zagubienie, bezradność, nadzieja, desperacja, determinacja, wzburzenie, gniew, bunt, odwaga, wola walki) Dziękuję i pozdrawiam serdecznie☺️ @Lidia Maria Concertina Dziękuję za słowo pod wierszem ☺️ @tetu Bardzo mi miło, że zatrzymałaś się u mnie, bardzo mi miło czytać Twoje przemyślenia. Pozdrawiam ? @Nata_Kruk Natko, a ja nieśmiało odpowiem, że zostanę przy tym koślawym przymiotniku bo... jest właśnie - koślawy... Jak te myśli. Pozdrawiam serdecznie ? @Franek K Mam tyle wspólnego, że czasem muszę chodzić w marynarce, a moje włosy układają się w fale ? A poważnie - fascynuje mnie swą zmiennością w stałości i stałością w zmienności. Zresztą... Odpowiem Ci cytatem pewnego Poety, który wyraził się niedawno o morzu piękniej, niż ja kiedykolwiek mogłabym to zrobić: "Znajduję harmonię w procesach natury; jej wzniosłej potędze, codziennych cierpieniach. W życiu na falistej, bezkresnej przestrzeni iskrzącej błękitem, niczym morze, które wiedzie w każdą stronę, przynosi tak wiele; wabi miękkim głosem wyciszając duszę. Zmysłowym dotykiem, niepewności kruszy, a mocnym uściskiem tak dużo odbiera." Dziękuję Ci za poczytanie i pozdrawiam serdecznie ?

@tetu Czy ten, kto odchodzi jest zawsze silniejszy? I czy ustępująca strona nie cofa się pod ścianę - przed samą sobą? Cudownie piszesz. A ten cytat już mam w pamięci ☺️: "miłość ociera się o nasze ustarozpala dogasający płomień — wiąże nadpalony czas i wiarę"

Dopóki bije serce, da się zatrzymać odrobinę ciepła... nawet jeśli we wnętrzu śnięte ryby niegotowe na tarło... "powieliłam' tylko odrobinę, bo całość kołysze ogromną głębią przemyśleń... Od czasu do czasu pojawiają się tutaj wiersze, po przeczytaniu których mam dreszcze na skórze. Twój wiersz taki właśnie jest. Pozdrawiam.

@tomass77 Fajny koniec. Pozdrawiam