Ranking

Jak opisać gęsim piórem, Pieknych gwiazd złocisty blask, By czytelnik mój z podziwu, Wydał wnet najszczerszy wrzask. Jak uchwycić myśli obraz, Latający w mojej głowie Da się złapać go w dwie ręce, Oraz zamknąć w jednym słowie? Jakich trzeba cyrografów, Aby duszę wlać w atrament, Iskrę boską czy tez ludzką, W głowie ład czy istny zamęt? Jak zobaczyć, ja się pytam, Rzeczy wielkie z codzienności, Życie zwinąć w metaforę, Serce wyrwać z przeciętności.

noc jest za ciasna by pomieścić wszystkie poplątane myśli kłębią się złocą to znów czernią taka skrajność moja głowa jest wielkim kwazarem emituje i pochłania - więc nie śpię nasłuchując z której strony czerń przetoczy po mnie swój ciężar coraz częściej gubię drogę w gąszczu niepewności wątki tracą jasność wpadają w szczeliny pomiędzy jawą i snem niedomknięte wiersze mają zimne oczy straszą porannym niebytem

Oddech stworzenia przepełnia gdy siwieją, tracą zębyi pamięć niczym rzeszoto. Jak ona, jeszcze nieobróconaw proch a już w przyziemnej ciszy. Najbardziej pilnujegodzin połknięcia tabletek. Całotygodniowy dzień siódmypoświęcony czekaniu aż ktoś zapuka, nawet obcy w potrzebiealbo przez pomyłkę. Byle nie bezduszny złodziejczy roześmiany anioł z kruczymi skrzydłami.Tobie śpiewa żywioł wszelki.

dla mnie żebym była silniejsza zamilkł, umknął nie zostawiając śladu tylko ten lekki podmuch gdy otwieram okno i odlatuję

Bez łez, wyrzutów sumienia, "wymazałam" - reset - czyste. Tamte listy, i wspomnienia, ustawienia - klik - fabryczne. Zapisałam jednak... zdjęcia, by spoglądać sobie na nie, Nim przeminie długa zima, zanim lato znów nastanie... I świat cały bzem zakwitnie.

Dzbanek Picassa – w drugim pokoju (Mówię:) ''Przekażmy sobie znak pokoju'' A Bóg się żachnął - dziś - nie w nastroju Dotykiem warg mnie dziś nie koi, w konfesjonale za mną nie stoi, nie czyta mi nic na dobranoc i nie zaparza kawy z pianą Zmęczony sobą, zdejmuje buty -daje mi kielich ''Skąd Waćpan wraca?'' ''Ach, prosto z huty. Nie to, że jestem arogancka Stapiam menorą czułości tańca: mnie, no i Boga - nie znam nazwiska Ściągam but prawy - dziwnie uciska Z obrazu patrzy na nas potomek: nie mój, nie Jego Co tam jest jeszcze? Z Tarota domek ... W tle biblioteka - pachną foliały i chociaż psalmy się zapodziały Radują serce, radują duszę Rewers się znalazł! W duszy wykuszu Tańcz! Zachód słońca! Tańcz! Zieleni plazmy! Kuse sukienki, miękkie orgazmy Trzeba się duszy dać uratować Czarne pudełko?! Boga tam schować.

smutek go kochał tak samo łzy lubiły również smutne dni uśmiech bał się jego wzroku omijał wiatr skracały drogi wstydził się tego tłumaczył innym że to nie on - że los tak wymyślił i mimo iż boli musi z nim grać tą samą talią oraz lepszego ciągle się bać

wyłapałam ich z tłumu akurat byli w trakcie próby poprzestania na płaszczyźnie oczu nie wychodziło im to dłoń chciała dłoni zgubili kierunek na bycie rozważnym rozsypane iskry zebrane z ich oblicz zapisałam do galerii ciepłych spojrzeń to magiczne miejsce choć nie zapalam wieczorami światła siedzę tam w jasności terenu zauroczeń

wczoraj to było wczoraj... dziecięce marzenia rozrastały się jak bluszcz, głodny życia łakomy każdej czułości niosłeś na barkach samotność, głęboki smutek przyciemniał błękit oczu chwytając radość za gardło, chwila zerwała kruchą nić wiary w istnienie dobrych zakończeń, jutro dla nas nie nadejdzie wczoraj zabrało nadzieję na szczęśliwe „my” nie pociesza, że niepokój nie dotyka miejsca gdzie odszedłeś wczoraj wbrew mojej miłości.

Jestem piękną i urocząstarzejącą się reklamą.Czytasz ze mnie:żadnych cichych dnismaczne obiadydobry seks.Świecę neonami pomadki i czerwonych paznokci.Sprzedaję się jak umiem,wchodziszkupujeszodpoczywam.A potem płaczę złotymi łzamiprosto do kasy w hipermarkecie.

z różą przy róży nad różą zapach... nie dotykaj mnie, nie dotykaj tylko patrz i oddychaj...

Bożenko, w Twoim wierszu podoba mi się bardzo delikatność, z jaką podeszłaś do tematu. To na pewno na plus.! Chciałabym, dla pozbycia się podwójnego.. "wczoraj".. zasugerować tytuł.. to było... i treść zaczynałaby się od słowa.. "wczoraj".. Co ty na to.? Drugim drobiazgiem, który w jakiś sposób kole mnie w oczy jest ... tak próbowałam czytać... może drastycznie inaczej, ale próbowałam. Sorry. Pozdrawiam. nie pociesza niepokój gdy dotyka miejsca odszedłeś wczoraj wbrew mojej miłości

Boli mniej, boli już tylko w dzień... Wdech wywołuje dreszcz, czyżbym wyleczył się? Łza zastąpiła krew, żar słów zamroził krtań. Wyraźny krzyku dźwięk stłumił paletę barw. Błądząca w szyku myśl tylko co druga mroczna. Jak to możliwe takim szczęściarzem zostać?

Trudno tutaj jednak i młodych pouczać przecież ta przypadłość tak wielu dokucza. gdy mu rozkazują, on nie reaguje, tak to mają w sobie wszystkie męskie ch...e

@Marek.zak1 a w nocy marzenia wiatr szybko rozwieje jak nie dziś, to jutro - trzeba mieć nadzieję;) A Marynie z młodym tak się spodobało, że olała dziadka i poszła na całość. Dziadek prosi Pana: "zabierz mnie do siebie tu nadziei nie ma, może bzyknę w niebie". Pan jest sprawiedliwy, nie chce dyskutować: "musisz swoje grzechy tu odpokutować". Nie ma dziad Maryny i na bakier z wiarą, może więc pobzykać tylko kozę starą.

chęci siedzą w głowie drżąc o dziadka zdrowie dziadek na kolanach modli się do Pana żeby tejże nocy dupy zaś nie zmoczyć

trzecia trzydzieści czas zimowy więc świt jeszcze daleko otwieram okno na granatowym niebie samolot zostawia kryształki lodu i diamenciki zerkają znad turkusowych obłoków cicho i zimno wszyscy śpią chyba więc zamknęłam okno i kołdrą się zakryłam o czym myślę nie wiem czemu nie śpię nie wiem nie wiem nie wiem nie wiem pewnie zasnę około siódmej i obudzę się w samo południe kiedy będzie już za późno

Żona robi zakupy on oznacza rozdziały i nie jest wcale głodny wątki go dokarmiały żona jeszcze coś pierze on pisze powieść nową dziś jest bosy i nagi odziany tylko w słowo żona gotuje obiad on pisze nowe zdania apetyt ciągle rośnie ale w miarę pisania

Danuty Szaflarskiej pośród stulatków artystyczny wyjątek

Śniadanie z tobą podajesz mi parówkę która się śmieje Cykl "Miłość", na który złożą się "Wieczór", "Noc", "Poranek", "Śniadanie z tobą" i coś jeszcze

Ktoś obok przechodzi, nawet mnie nie zauważył. Idzie następna osoba, staje koło mnie, sekunda i już sobie poszła. Sam nie wiem, po co się zatrzymała. Nadchodzi kolejny człowiek, pyta się która godzina. Ledwo wyciągnę zegarek, już sobie poszedł. Czemu tak jest, dlaczego tak się dzieje?

pyszne śniadanko.

przewagę zyskasz nie okazując emocji choć chciałoby się czasem splunąć w twarz

Z serca dałem. A podziękuję, kiedy już mi się uda:))

nowy rok do drzwi zapukał starego żalów wysłuchał po czym rzekł do niego ja wiem drogi kolego że rok to kawał drogi i że bolą cię już nogi dlatego kupiłem bilet byś odpoczął wnet a ja to co zacząłeś ogarnę by nie poszło na marne stary mu podziękował mówiąc żem się spakował więc wypijmy szampana za to że udana z nas para po czym każdy poszedł tam gdzie nie ma trudnych ram Wszystkim którzy tu zajrzą życzę udanego Sylwka i Nowego Roku.

@Deonix_ hahaha tego nie przewidziałem. Od papillon - motyl :D

Brzmi ciekawie :)))) I krótko, a ja lubię krótko :) Choć dla mnie nieco zagadkowy... Papille to dla mnie brodawki, "-epsja" nasuwa skojarzenie z epilepsją... Interpretuję to w ten sposób, że te pierwsze, pojawiając się - powodują ataki padaczkowe. Ale może się mylę :) W każdym razie lepsze to od poprzedniego, zdecydowanie :)) D.

wywal koniec.... o rok starszy ode mnie... porcelana... naprawdę ... tego młodzi nie znają nie rozumieją cóż .... wywal koniec tzn ostatnie trzy wersy... + pozdrawiam

Jest w wierszu kobieca subtelność, ale pomimo to za dużo w nim skupienia na słowie "wczoraj" trzy razy pod rząd na samym początku łącznie z tytułem, oraz w przedostatniej i ostatniej cząstce. Pod koniec wiersza nagromadzenie partykuły nie nadejdzie nie pociesza nie dotyka Ładna czwarta cząstka. Pozdrawiam.

@Tomasz Kucina Tak, zgadzam się, aczkolwiek nie chcę być antycelebrycki, mam swoje zdanie na temat tych ludzi, ale czy anty... ? Bardziej chodziło mi o pewien problem społeczny, psychologiczny, który to powoduje. Oczywiście, że jest tu pewien rys krytyczny w stosunku do celebrytów, ale nie kładłbym aż tak silnego akcentu na słowo "anty". Jeśli miałbym sobie wymarzyć zmianę jaką ten wiersz przyniesie, to raczej chodzi mi o tego "przeciętnego zjadacza pikseli", żeby on sobie coś uświadomił. Ale to jak porwać się z motyką na słońce, i tylko pozostaje mi napisać wiersz.

Lewe ŻycieŻycie u mnie jest jak lewa noga.Z prawej jest ściana,która podczas przytulania nadal nie odda mi ciepła.Tej zimowej cierni jest za dużo.Trochę bieli by się zdało.Muszę nadal negocjować z czasem.Demony, które krążą i szarpią uczucie, są okrutne.Osądzają, wyceniają według nieziemskiej wartości.Nie ja daje werdykty, to nie ja daje oceny.Nie wiem jak godzę te dwa światy.Czy jestem tam inny i tu inny?Czy w ogóle mnie nie ma? To samcze środowisko mocno trzyma mnie za kark.Podnosi do góry, po czym puszcza, tak metr, nad ziemią.Świat bezpardonowy.Mój świat. Mój wilczy bilet. Czas uciąć tę starą taśmę a w miejsce cięcia,dać różę,dać łabędzia,i coś od ciebie, ale tylko to, czym chcesz się podzielić.

Mocne i pięknie napisane. U wielu tak rzeczywiście bywa, , a czas zwalnia niemal do zera, gdzie czekanie staje się główna częścią wegetacji, kiedyś zwana życiem.

włosy strzygę wąs podkręcam garniturek no i idę

@MałaAga Ja tam wiem inaczej: Pan Bóg, choć sam stary i ze siwą brodą podsunął był dziadkowi kózkę. Całkiem młodą!

Ale próbowałem, dziadek przekazuje Nie zawsze mi staje, choć mu rozkazuję!

Obrazowo. Może nawet dla mnie aż nadto, bo ten podmuch.... sorry, ale mi się skojarzył z puszczeniem .... a potem wietrzeniem po tym co umknął był ... Zapewne nie takich skojarzeń oczekiwałaś, ale takie mnie naszło. Co zrobić?? :)

Zatem wersja 18 - (zwana też MAŁOLATA): żeby każdej nocy po kilkakroć moczyć :))

"moja głowa jest wielkim kwazarem" :) fajne ciekawy wiersz, jedynie mniej mi się podoba "gąszcz niepewności" - tak jakby trochę już zużyte Pozdrowienia

@Tomasz Kucina Ok, coś mnie musiało zmylić. Dziś już się bardziej nie skupię, przeczytałem dwa, te wiersze wymagają skupienia, ale są barwne i na pewno nie można odmówić im wyobraźni. Trochę futurystyczno kanciaste słowa, jeśli wiesz co mam na myśli (to nie jest zarzut). Wydają mi się ciekawe, choć ja mam zupełnie inne podejście i dążę do jakiejś prostoty przekazu, ale kto powiedział, że moja droga jest jedyną właściwą. Jest żywo i potoczyście, odrobinkę mi te kursywy przeszkadzają, bo w trakcie czytania wymuszają na mnie skupianie się na nich co zaburza dodatkowo płynność czytania, więc staram się je ignorować. Ale ogólnie ciekawe mi się wydaje to co piszesz. Przyznam, że ten powyżej mniej mi się podoba, też napisałem kilka wierszy w temacie słowo, ale nie jest to mój ulubiony temat, jednak od czasu do czasu można, dziwne by było gdyby nie. Pozdrawiam.

Tekst fajnie współgra z melodią. Czuć gęstość atmosfery i możliwość ugrzęźnięcia przez podmiot w tych błotnistych snach. Mnie się podoba, zwłaszcza że klimatycznie wpasował się w moje aktywności. Tu czytam sprzeczność, celowość w działaniu i póki co, nieuchwytność, rozmycie tych snów. Fajnie.

Chyba Ciebie też kojarzę, miło zobaczyć znajomą osobę po tylu latach, dzięki że wpadłeś. Fakt, styl jest inny ale zrodził się dość nieoczekiwanie i nagle, taka fala słów i musiałem ją zapisać, wszak pamiętam poprzednie swoje wiersze i styl i być może że on wróci bo czuje, że nie wyszło że mnie tamto co było ponad 10 lat temu choć sporo się zmieniło :) Poza tym, jeśli pamiętasz to nie pisałem rymowanych, nie byłem w tym mocny ale ten wyjątkowo sam z siebie mi się taki składał, słowa same tak się wzajemnie ściągały ale mimo to czuje, że jednak biały wiersz to jest moje płótno.

Owszem, to niezła Maryny taktyka, dziadka podaje, choć się z innym bzyka :)

Jeśli tylko nocą moge tam być, nie chcę dnia. Zabierz mnie otuloną snem w miejsce z okładki wspomnień. Tam mogę zostać i uwolnić swe marzenia Znów zanurzyć się w traw wysokich łąkach Turlać się po zboczach, pierwiosnki skradając włosami i żyć... Tak mocno, jak żyć tylko potrafię O tym śnić... Tylko nocami mi pozostaje.

Człowiek żabie może powiedzieć wszystko, ale nie kuma tego żabisko dlatego człowiek do żaby nie gada ale ze smakiem czasem żabę zjada:)

Prosty wierszyk kiedy jeszcze nie było poezji słońce wyłaniało się z morza tworząc barwy i światłocienie nie będąc bogiem kiedy jeszcze nie było poezji niebo spoglądało z zachwytem na rydwany chmur tak po prostu przyczyny nie istniały kiedy jeszcze nie było poezji rzeki uciekały klepsydrom tworząc nieśmiertelność której nikt nie starał się posiąść kiedy jeszcze nie było poezji wszyscy byli wędrowcami patrzącymi w gwiazdy nigdy później nie świeciły tak blisko kiedy jeszcze nie było poezji nikt nie zrywał kwiatów mogły kwitnąć wyłącznie dla siebie kiedy jeszcze nie było poezji wszystko było poezją

Mistrzyni zwięzłej formy. Pochylasz się nad kwiatem, zawłaszczasz organoleptycznie, przez zapach, i zabierasz jej imidż – pomysłowe Różo ;) Pzdr.

Czasem przybywa W moment ucieka Znów się pojawia Potem jej nie ma Gdy nieraz wraca Poprawi chwilę Ale ulotne są jej motyle Ciągle szukamy By trwała wiecznie Australia nią żyje Czekając na deszcze Warto w głębi siebie poszukać Dodaje siły i zdziała cuda

A kiedy będę już stary, wzrok mój otuli mgła czasu, spojrzę raz jeszcze na los mój utkany nicią srebrnego arrasu. A kiedy będę już stary, pamięć zawodna się stanie, z trudem przypomnę swe dzieje zwyczajnie w pamięci grzebane. A kiedy będę już stary, i biel pokryje me skronie, przeczeszę dłonią to życie co wnet głęboko zatonie. Dziś młodość we mnie wciąż tańczy, wiruje, skacze i śpiewa. Lecz wiem, to wszystko się zdarzy i uschnę jak usychają drzewa.

Bezzębny anioł przeżuwa trawę na łące marzeń, gdzie kwiatów nie ma dziś z delegacji wrócił nad ranem a Bóg ostrzegał - zadzwonić trzeba niebiańskie korpo ma procedury jak je przestrzegasz poradzisz sobie do domu wracasz z jakieś chałtury ślij esemesa kochanej żonie diabeł jest czujny, samotne kwiaty namierzy nawet jak są w bukiecie jak nie pamiętasz prostej zasady rogi wyrosną zimą i w lecie wrócił za wcześnie i grzebał w zamku miał biedak pecha on był za silny w jego szlafroku drzwi o poranku otworzył i poleciały zęby diabeł króluje ciągle na świecie od wieków tutaj nic się nie zmienia zły statystycznie wychodzi lepiej niż dobry anioł bez uzębienia

słowa to gęste przekładki między obrazami jak nóż wycinają z wnętrza emocje i rozkładają otwarte menu przed nosem grzybowa z borowików jest tylko jeden alfabet ale on nie spróbuje dodać że to jest zalana wrzątkiem rodowita instant klient szybko zmieniłby słownik doznań smakowych na ten z drugiego świata a może i z trzeciego gdzie wodę nosi się zwykle na głowie co stanowi cześć codziennych obowiązków do całkowitej sytości potrzebuje wiedzieć że kucharz nie wylizał łyżki przed próbowaniem mógłby mieć próchnicę albo inne substancje nie zawierające konserwantów dwuznaki są zachwycające tyle się trzeba natrudzić na swoim wygodnym wyściełanym miękko krześle żeby przestać analizować czy borowiki są szare czy brązowe w kremowej zupie nie da się odnaleźć tej cząstki prawdy może gdyby ludzie potrafili jak kiedyś akcentować ortograficzny wydźwięk słowa kelner nie umiałby tych tajemnic ukryć