Ranking

przedwczoraj mi się urodził wiersz brzydki, niczym potworek ach, dramat, pewno po takim resztek odwagi nie zbiorę. jak mam go innym pokazać, gdy brak mu rączek i nóżek? przyszłości oprócz szuflady już innej mu nie wywróżę. a on sam sobie uroił bo tak to bywa już z młodym, może minstrela zachwyci, że nada się na rapsody. i szyldzik sobie przywłaszcza bo lustra odnośni nie ma - a może ja sonet jestem albo i nawet poemat! * ty gniocie lichej postury bez sensu puenty i treści, zapytaj kosza na śmieci czy zechce ciebie pomieścić!

chciałabym w czymś przesadzić zanim rozsądek mnie zdybie czy jest donica na wygłup czy on w ogóle się przyjmie jak to się patrzą co robię ciekawość pod boki bierze lepiej bezmyślny kołtunik mądrym grzebieniem rozczeszę

Ma tu spadzi i miodu. Tu doi mi i zda psu tam. I kleik i Nike doimy miodek i nikielki. Udo i miodu chce. Ech cudo... I miodu? Ten i bagnet ma. Tamten gabinet. MO ma. Dior kroi damom.

@Sylwester_Lasota za Twoją wiarę bardzo Ci dziękuję :-) Pozostaje mi zakasać rękawy, bo diament jest bardzo twardy :-) Pozdrawiam.

C.K. Norwid powiedział: „Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, Dwie tylko: poezja i dobroć… i więcej nic…”

Zainspirowany wierszem Marii_M https://poezja.org/utwor/170119-moja-samotność/?tab=comments#comment-2127223 Ty, która przychodzisz często nieproszona, i wchodzisz cichutko w proste życie moje, jak kochanka tulisz w przydługich ramionach, wolałbym, przysięgam, dzielić cię na dwoje. Z tobą można przespać najgorętsze noce, z tobą się zagubić można w miejskim tłumie, z tobą można, w lesie, iść na długi spacer lub w górach podziwiać księżycową łunę. Można z tobą pisać wiersze, farmazony, zwiedzać z tobą można muzea, galerie i przy tobie można bywać zachwyconym, można czasem dostrzec nawet nieco więcej. Można iść na koncert, można iść do kina, spędzać czas nad rzeką, lub w pięknym ogrodzie, można zjeść też obiad... każdy wręcz posiłek. Przyszły takie czasy! Jesteś przecież w modzie. Choć na dłuższą metę bywasz uprzykrzliwa, jednak wiem, że można w końcu cię oswoić. Chociaż z tobą mógłbym cały świat odkrywać, wolałbym, przysięgam, spędzić cię we dwoje.

Fikcyjny świat, nierealne życie i wartości, do celu po trupach - za bogiem żywym trwa ten pościg. Nic się nie liczy, tylko Allah, Jahwe czy Jezus, cokolwiek robisz źle, zawsze robisz to przeciw NIEMU. Nieistotnym więc jest, że kogoś kochasz i jesteś kochanym, jeśli miłość to ja, to miłość ta JEMU zadaje rany. Te ciernie pod skórą miłością bliźniego okraszone. Te słowa o bogu przeciw realnym uczuciom wymierzone. To życie w pudełku, by ładnie wyglądało dla otoczenia. Życie pod znakiem krzyża, nie widzę tu nic prócz cierpienia. I jak tak żyjesz przez dekady, czy miłości prawdziwej zaznasz, czy poczujesz? A ból wszelaki, w imię boga, od bliskich, kiedyś zrozumiesz?

Nieskończoność Malować już nie będę na fantazji szybach Obrazów, które blakną niczym świecy płomień, Co w większym ogniu stale jak rozbitek tonie, By umrzeć od koszmarów zamiast sny ożywiać. Zaciągnę się na statek co śród marzeń pływa, Żeglując po warkoczach światłem tkanych komet, Bo ożył znów wędrowiec, pchnięty czynów gromem, I począł w mgle obłoków pragnień wicher ścigać. Zabiorę cię ze sobą, w podróż ponad światy, Gdzie zrywa się do lotu morskich fal aksamit, Śpiewając nocnym gwiazdom cichych wód ballady, By nigdy boski lazur nie znał ludzkich granic. Gdy pieśni tych melodia zacznie nas prowadzić Wyrwiemy się na wolność skrytą pod żaglami. ---

jakich uczuć użyć by z nich wyrosła czysta miłość taka co nie będzie od rana po wieczór mówiła kocham jakich uczuć użyć by nie nudzić czy ktoś wie czy wystarczy tylko patrzeć w oczy przytulać mówić wierszem na którego dnie tajemny gest

milczenie nie istnieje choć się zanurzasz w ciszy w przestrzeni bezszelestnej wciąż myśli własne słyszysz choć uszu dźwięk nie tyka coś w twym umyśle szepcze coś krzyczy coś się skarży coś tupie i coś drepcze milczenie jest iluzją chociaż się dźwięk wyłączy to przez szczeliny wszelkie coś strumień głosów sączy przez okna i przez ściany przez stropy i podłogi słychać pretensje scysje i żale i przestrogi milczenie jest złudzeniem nawet gdy sen nadchodzi nasłuchujące serce w potokach dźwięków brodzi ukoić je niełatwo niełatwo ukołysać milczenie jest złudzeniem i jest iluzją cisza

fotografii już nie ma strzępom urosły skrzydła rozpierzchły się jak spłoszone stado mew na wyrok czekają portrety stłoczone w tekturowej teczce jak w ciasnej celi nie bójcie się płaskie wizerunki choć rzeczywistość długo oddzierała się od arkuszy papieru znacząc podłogę łzami i krwią szkoda mi pociągnięć ołówkiem i kredką kresek i cieniowania choć uczucie odeszło obroni was sztuka dla sztuki

Drzwi zatrzaskuję - świat i jego wrzawa milkną; za sobą wreszcie zgiełk zostawiam, w głuszy bez bodźców cała się zaszywam: dziś odpoczywam. Uciszam serce, nie poję się żalem; przez chwilę bólu nie odczuwam wcale; ran nie rozjątrzam i plastrów nie zrywam: dziś odpoczywam Odsuwam przeszłość, a na dni minione, zaciągam jasną, kwiecistą zasłonę; troski i żale z pamięci znów zmywam: dziś odpoczywam. Odwieszam kostium i chowam koturny, nie ćwiczę kwestii w taki dzień bezchmurny; złych ani dobrych ról już nie odgrywam: dziś odpoczywam. Wpatrzona w senne liści migotanie, i kołysana przez ptaków ćwierkanie sama do lotu dziś się nie podrywam - dziś odpoczywam.

fakt autentyczny:))

„Wiersze” ja wstawiam co godzinę. Z pomysłów zaraz zrobię tort. Nieważne kropka czy przecinek, mała litera albo ort. Orta poprawi sam komputer. Mała litera – mały błąd. Trzeba mi pisać, w wersy uciec, poeta ze mnie – bądź co bądź. Już się rozpędzam leję słowa, co za cholera, zgubiłem rytm. Poprawiać, składać wers od nowa, co to za bzdura mi się śni. W kolejnych strofach giną rymy, wylewam z siebie potok słów. Ważne, że wyraz każdy inny, o sensie lepiej mi nie mów. Akcenty znów się rozsypały, w treściwych zdaniach wrzeszczy szyk. Może asonans wyjdzie mały, ale nie wyszedł – chyba znikł. Podziwiam jeszcze swoje dzieło: stwierdziłem, że metafor brak. „… że wierszoklectwo” – was pogięło Najlepsze jakie widział świat!

jak fakt autentyczny to nie wierzę:)))

wybrałaś Alu chyba najlepsze wyjście, pozdrawiam :) ja pewnie zaraz bym zgolił do goła do skóry szast prast tam lub zmiął beznamiętnie i włożył bez używania że lazka zdekatyzował rozwłóczył się w słowach

Jeśli kochasz i jesteś kochany - wszystko jest zgodne z Bogiem :) czy wierzysz, czy też nie. Ale przez Ciebie przemawia jakaś frustracja, jakaś niechęć? :) Miało być miłości prawdziwej zaznacz? ;) Rzeczywiście, od Czorcika trudno o doznanie miłości lub choćby pozytywnego ładunku. Czorciki z definicji dzielą i wprowadzają zamieszanie, o to Ci chodziło? Pozdrowienia!

Hmm... może w ogóle istnieć niewrażliwy poeta? ;-) Wrażliwość nie jest smutkiem. Jest czymś zupełnie odwrotnym, czego dzisiaj jest zdecydowanie zbyt mało.

My W podziemnych korytarzach podziemnych miast, skończy każdy z nas. J.A.

Do połowy czyta się dobrze potem coś się za bardzo sili, pozdrawiam

Udo i miodu chce. Ech cudo... I miodu? Ten i bagnet ma. Tamten gabinet. MO ma. Dior kroi damom. Te podobają mi się najbardziej :) A to "udo i miód" to cudo :)

Dzięki, bardzo fajna propozycja, z której już skorzystałam :) Tak, bo to ważne, by być w drodze pomiędzy czernią a bielą a nie odwrotnie! Świadomie się nie inspirowałam, ale podświadomie być może :) Pozdrowienia

Pięknie. Rozmarzyłem się... I jaka cudowna pointa. :-)

Widzisz... technologia może jest dobra ale niemiłosiernie rozpędza ludzkie życie. Owa technologia pozwala wszystko mieć coraz szybciej przez co człowiek pracuje na coraz większych obrotach. Zastanawiam się... taką mamy technikę, rozwój cywilizacji, a wciąż musimy coraz bardziej biedz przez życie. Człowiek kiedyś za tym nie nadąży i wtedy będzie tragedia. Moje serce życzy ludzkości zwolnienia tempa i zdetronizowania muzy dzisiejszych czasów, która niepodzielnie panuje nad ludzkim życiem - technologii. Niech będzie ksieżniczką, damą dworu ale nie królową.

@Bożena Tatara - Paszko, @Maria_M Kłaniam się nisko :) jan_ko

Mijają bezpowrotnie, ale póki wciąż są, warto żyć :) Banał, wiem, ale mam ostatnio okrutny niż intelektualny - jakie lato, taki klimat ;) Świetny wiersz, dlatego zasłużył na "duże" serducho, serdecznie pozdrawiam. jan_ko

Niech trwa jak najdłużej, topi neurastenię :)

Witaj Bożenko Rzadko ostatnio tutaj bywałem i cieszę się, że udało mi się trafić na Twój wiersz. Hm, u mnie lato już dość dawno zmieniło się w jesień, ale w duszy gdzieś się tam jeszcze kołacze, stąd Twój wiersz czytałem z dużym zainteresowaniem, zwłaszcza, że w tej mojej jesieni pisanie jakoś mi nie idzie. Pozdrawiam serdecznie AD

Czasem trzeba się obruszyć, choć nie było o co wcale dać w nos prztyczek żeby godzić móc się długo i wytrwale. Często dzielić troski wszelkie długo po policzkach gładzić trwać gdy spieka i gdy burze każdej trosce móc zaradzić. A tak serio - jest najlepiej być wciąż razem nigdy obok a już życie poprowadzi, byle zawsze byli sobą. Tak myślę, że wystarczy chcieć być razem :) Pozdrawiam :)

? Tak nie można żyć, tak można tylko być. J.A.

Cieszę się, że "ożył znów wędrowiec" - i że jest w tej samej formie. :) Wrócę jutro. Pozdrawiam :)

nie złe:)

Witaj - odważny jesteś - a tu raczej takich nie lubią. A wiersz przemawia zmusza do refleksji i za to plusik. Pozd.