Ranking

ograbiło nas z widzenia w rzeczy samej nie pachnie nie smakuje napisane ogłuchło obojętne nie dotknie zastyga w ruchu mimo to może posiadać wszystkie zmysły i jeszcze coś więcej...

Jak zawsze - na kuchenny stół ciebie kładę - wszak miejsce to nasze od lat ulubione, masuję z wyczuciem krągłymi ruchami jędrnością wypełniasz po brzegi mi dłonie. Za mało wilgoci - zbyt wolno dochodzisz - nawilżam więc lekko by było jak trzeba. Pod nami stół jęczy, męczony z pietyzmem - nie ma dróg na skróty do wspólnego nieba. Wspominam czasami słowa koleżanki zerkającej z boku na mnie przy robocie ,,Gdy widzę uczucie wkładane w tę czynność nie dziw - skąd się wzięła u was czwórka pociech". Bo żeby się wszystko udało - tak myślę - by do celu dojść, innej drogi nie widzę, przyłożyć się trzeba - konkretnie, solidnie - inaczej gniot wyjdzie - nie ciasto na pizzę. ;)

Dekret narodowy Uwaga Panie! Baczność Panowie! — w telewizorze przywódca wrzeszczy — od dzisiaj wszystko jest narodowe, zarządzam swoją mocą dekrecik. Niech narodowy nam kwiat młodości wzrasta na chwałę i dla potrzeby, gdyby tam może kogoś w przyszłości byłoby trzeba strzelić przez zęby. I narodowe damy im dresy, uszyte w Chinach, lecz mniejsza o to, niech sobie noszą, z orłem na piersi, a wrogom naszym śmierć, śmierć niech niosą! Od teraz każda stacja radiowa, telewizyjna, każda gazeta ma być jak reszta pro narodowa, i piać peany o tych zaletach, które sprawiają, że polskie plemię jest ponad inne, najlepsze w świecie, i że na każdą obcą nam gębę my naostrzoną mamy szabelkę. Na polskim niebie ma świecić Słońce w kolorze bieli oraz czerwieni, malarz rakietą wyrusza w piątek, po drodze machnie w te barwy Księżyc. Niech narodowe będzie skakanie sobie do gardeł nawzajem jak psy, odrzuć więc Panie Bracie kaganiec i skacz, to symbol jest naszej nacji. Tu narodowy kotlet schabowy i polska słoma z butów wystaje, „kurwa” to nowy znak przestankowy, jaki kraj takie tam obyczaje. Ran narodowe drapanie ciągłe i narzekanie też takie samo, że zimą zimno, mróz, śnieg na dworze, że zbyt gorąco latem i parno. Gieesy, desy, bułki, pierdułki spółdzielnie wszelkie, dewocjonalia, poglądy, sądy, piwa i wódki, religia — krzyż dać mi w godle zaraz! Pety, skarpety, prezerwatywy, klajster, wichajster i deszcz, gdy chlapie, latarnie, nawet każdy słup krzywy ma narodowy wskroś mieć charakter. I nie jest ważne — senator, poseł, ksiądz, czy też murarz lub prostytutka, masz narodowy być — żyjesz w Polsce! wiwat Polonia nam Restituta! Ma narodowy być cały naród — bo patriotyzm tego wymaga, a kto nie zechce temu od razu, zwać się Polakiem prawa odmawiam.

trudno zapomnieć te radosne oczy biegnące szybko po dywanie marzeń który rozkładałem tobie każdej nocy by zaraz uciec jak zdziwiony zając wracam o świcie gdy słońce na niebie rozprasza wszystkie ciemne wątpliwości planuję wieczór znowu to powtórzę rozpocznę lepiej ten mój taniec gorzki będzie inaczej w końcu cel osiągnę zatrzymam dłużej zielone źrenice uwierzę w siebie w pianie się zatopię poczuję słodycz mojej Afrodyty

ona mu zbrzydła albo spowszedniała już jej nie kocha a kochać powinien głaszcze jej włosy żeby dłużej spała trzyma w objęciach skostniałych prawideł przed laty miłość obiecał i wierność ono to samo wyrzekła - naiwna a teraz kwitnie jego obojętność przez którą ona też stała się inna co było cudem i zauroczeniem kręci się piątym niepotrzebnym kołem złamanym dyszlem i dachem dziurawym z dużym przeciekiem pod rynną na dole na jednej tacy układają myśli każdy z osobna i na własną modłę ona mu lepszej przyszłości nie wyśni jest dla niej zbędnym bezgarbnym wielbłądem a mimo wszystko karawana jedzie chociaż brakuje wody na pustyni wszyscy wokoło znajomi sąsiedzi z zazdrością patrzą na dzieło idylli

i już kłopot z pełnym oświeceniem twarzy

Tak myślę że mogę być w dłoniach przedmiotem po miłości osłabłym. Tak myślę że muszę Ci wytłumaczyć czego nie możesz I jakie wybieram firanki kiwasz zalotnie z uśmiechem: mów, mów

schowaj do pudła nastroje ciemne nabierz odwagi nie zawsze każdy najbliżej ciebie będzie cię ranić złe doświadczenia ufność zawiodły przełam ten schemat popraw sukienkę czaruj uśmiechem dostrzegaj dobro zadbaj o siebie

Bawiły się kiedyś w cetno i licho, klasy, skakankę, berka, bieganie czy w króla ciszy, rzecz jasna – cicho. Dzisiaj siadają przy szklanym ekranie.

Jakiś czas temu wypadłem z gniazda, w dół potoczyłem się po kamieniach. Z losem zwichniętym złamanym skrzydłem, życie przywrócił mi chłód strumienia. W leśnej samotni rany lizałem - blizny na duszy wciąż pozostały - nierówną walkę z wydrą wygrałem, choć wzrost mój mikry - duch okazały. Nadejdzie chwila - zechcę powrócić do rodzinnego mojego gniazda... Jak mnie tam przyjmą - czy rozpoznają? czy los znaczone karty znów rozda...

Bogdan, a dla kogo nie jest wyboista? Nawet Elka II, żyjąca w luksusie cierpiała, mając za męża playboya. Ona mogła się chociaż zemścić - Filip do dziś jest tylko księciem ?

"A wróżka chucha w szklaną kulę i mówi do mnie czule - Przed tobą sława, wieczna zabawa, wszystko jak z nut, pieniędzy w bród, wspaniałe byty, piękne kobity, zdrowie jak dzwon, wygodny tron (...) Nagle potykam się o mały wyjątek w jej prognozach i myślę tak, spadając z hukiem, niech by dojrzała wróżka, w końcu przyszedłem po naukę... "

Hej Oxy, nie mogę Ci darować, muszę nawiedzić Twój wiersz :) Brakuje mi Ciebie tutaj, Was obojga. Cieszę się, że chociaż od czasu do czasu tu przemkniesz... Co do wiersza - współodczuwam z Peelką, melodia słów wprawia w smutny, przepełniony pustką nastrój. Czuję te "ciche dni", jako mini-żałobę, coś co bardzo wyniszcza, stresuje i wyczerpuje Peelkę. Ona tu naprawdę cierpi. Z tym że, podobnie jak Czarek, nie wiem, czy kłótnia jest lepsza, nie wiem, czy po wywrzeszczeniu z siebie wszystkich żali i smutków byłoby mi lepiej, czy dalej byłabym roztrzęsiona. Ale to tylko moja prywatna refleksja. Co do techniki - celnie uderzasz słowami, oddajesz emocje, ale mam drobne zastrzeżenia, jeśli pozwolisz: Dla mnie ten zaimek osobowy nie jest tu obligatoryjny, burzy mi regularność brzmieniową, treść też (wg mnie) nie wymaga jego użycia, jeszcze w tej samej strofie, w wyrażeniu, które na moje oko można nazwać zdaniem złożonym podrzędnie wskazujesz adresata. Akurat te środki nie robią na mnie szczególnego wrażenia, wręcz wydają się trochę zbyt banalne. Ale rozumiem, że ciężko Ci je zastąpić czymś innym, tak by nie zmącić autentyczności przeżyć Peelki, więc nie naciskam na jakiekolwiek poprawki :) Pozdrawiam serdecznie, D.

Czarek, nie czartuj, to nie jest śmieszne...

spytał mnie czy może i usiadł na ławeczce bo przecież raźniej jest we dwoje poczekać na demencję

utkałam Cię z wieczornej mgły o świcie znikniesz tak jak moje sny

Znowu chłód, szara zima w mieszkaniu. Nie odzywasz się już kilka dni. Nie chce mi się tu wracać, kochanie, niespokojne i krótkie mam sny. Tyle chciałabym ci opowiedzieć: jasną noc, ciemność dnia i ból ran! Lecz ty milczysz ponuro i w gniewie; głos się sztucznie odbija od ścian. Nie wiem, czemu zamarzłeś tak bardzo, że nie możesz wyjaśnić mi zła. Wolę ogień i kłótnię na twardo, niż to białe milczenie jak mgła. 8.10.2018 r.

Ciężkie stopy, lekkie serce Ciężkie stopy, lekkie serce — z tym brzemieniem los koślawy w dniu narodzin mnie o ziemię rzucił, bym o niebie marzył. Panoramy złe na przestrzał płyną w rzędzie nigdzie, nigdzie, wolną rzeką w ciągłych echach przelewają się zastygłe. Pośród lasu pni sczerniałych, w życia pajęczynach gęstych czasem błyśnie listek jasny, znika nagle w wirach wietrznych. Dzień mi skrzydła świtem zlepia, noc topnieje jak gromnica ciszę w niebo czyste śpiewam, milczę, milczę do księżyca. W zapatrzeniu, w zamyśleniu, stopy w pyle, lira w sercu, idę w linię widnokręgu, aż w błękitu wniknę przestwór.

Hehe :D „Kurwa”co drugie słowo w języku nie ważne jakim takim, czy owym, jest dla mnie znakiem stanu umysłu, i że on płaski jest jak schabowy. Niech sobie tam je każdy to, co chce i czym tam wola plami swój obrus, bo ja nie dania, ale głupotę wierszem piętnuję oraz Ciemnogród. Kuchnia natomiast moim królestwem nie jest, nie będzie, tu się nie czuję swobodnie, dlatego może najczęściej moje potrawy gotuję piórem. ;)

Mam na to nawet własne określenie: doprawacja. Swoją drogą "polskie" w tytule moim zdaniem zbędne - niczego nie wnosi, a powiedziałbym, że nawet zawęża - opisana przypadłość nie jest aż tak regionalna. Pozdrawiam.

bul dópy? Polecam.

Następnym razem może będzie coś lżejszego od strzały :) PozdrawiaM.

Dzięki za wstrzelenie :) PozdrawiaM.

Ok, to w ramach przeprosin mogę posłańca wirtualnie pogłaskać ? Chyba że mimo wszystko woli ostrzejsze pieszczoty ??

Jeszcze nie jestem za młoda

To był peicz nie bat, a Twój wiersz cóż on jest wart może dzień może dwa dogorywa są takie stare prostytutki wymalowane mocno przerysowane nocą tak strasznie chciałyby światła I dnia

Sado - macho to nie dla mnie. Jestem analogowy. Nie doczytałem do końca więc się nie wypowiem w temacie formy i treści. Pozdrawiam

te słowa słowa słowa mnóstwo słów lecz prawdy w nich nie znajdziesz choćbyś chciał interpretacji każde kilka ma niestety w takich czasach życie gra Z przyjemnością przeczytałem kilka razy. Pozdrawiam

Pozwól że dodam muzę. Taki apel demograficzno- polityczny do społeczeństwa. Pozdrawiam

Smacznego nieznajomy smacznego dnia słońce ścisnoł jakiś drań pełno kropel rozsiewa wiatr

Utul mnie mamo, w ramiona weź. Szepnij do ucha: "kocham cię". Powiedź mi mamo, garść miłych słów. Przytul i pociesz, gdy smutno mi. Przynieś mi mamo, miłe wspomnienia. Wybaczyć pragnę, przykre zdarzenia. Otul mnie szalem ciepłej miłości. Niech pokój, radość we mnie zagości i minie gniew...

Piękna, poetycka odpowiedź. Ja też witam Cię z radością i serdecznie. Długo mnie nie było, to prawda. Niestety ostatnio bardzo rzadko piszę. :(

W wieży samotnie leży zamkniętaZapadła w sen na wiele latCzeka, aż wybawi ją ktoś, kto opowieść tę pamiętaKto nie będzie liczył swych strat,Kto przedrze się przez pnącza porastające zamku muryKto pokocha ją taką, jaką jest, Kto dla niej przeniesie góryKlątwa ta, to wielki serca test. Królewna wyczekuje księcia na rumaku białymKtóry ocali ją od snu wiecznegoKtóry pokocha ją sercem całym, I będzie ona szczęściem jego. Śni o pocałunku, który ją wybudziO miłości, której nie zniszczy czasNie potrzebnie jednak się ona łudzi. Biedna królewno, nigdy nie będzie WasBo miłość to fikcja, przez człowieka stworzona, Bo miłość to złudzenieBo miłość to bajka wymyślonaBo miłość to tylko Twoje marzenie.

Długo nie wierzyłem w istnienie miłości, aż w końcu zostałem trafiony... już kilka lat żyje że świadomością, że nigdy obudzę się przy boku mej ukochanej. Miłość istnieje, ale nie zawsze jest pozytywnym uczuciem...

Poprawiłem dzięki:)

Znalazłam jeszcze określenie zamienne "w pełni" i bardziej mi się podoba niż "na dobre"

sado-maso i dla kmiotków, i tych z klasą ?

Dziękuję za radę ? Najpierw wrzucę pozostałe wiersze. W nowych postaram się unikać takich zaimków

Mam zbyt krótką linię życia, powiedziała mi Cyganka, ale to się zmieni szybko. Ot, taka była krótka pogadanka. J.A.

Daj mi klucze od domu a spodka cię wielka niespodzianka - powiedziała... dałem i się sprawdzilo:)

She is the queen, Charles, only the prince.

A, to zanim znikniesz, coś na dobry dzień

Cyganka lubi ocyganić - a może nasza stara, dobra wróżka? :D Pozdrawiam pogodnie, Justyno :)

Po co się za życia wieszać, niepotrzebnie go umniejszać :))

Dla miłośników kawy i tych co się poparzyli Pozdrawiam

No cóż Oxyvio, eh najpierw powitam, boś dawno nie była, przynajmniej ja nie dostrzegłam Cię, więc jeśli byłaś , to przepraszam, ze przeoczyłam. Och, źle się wyraziłam - Ty wszak jesteś, jesteś, jesteś... Wiersze są legendą - prawdą względną, więc jeśli legendy istnieją, to wiersze, to rozumieją.

Przekaz jak najbardziej popieram, podobają mi się też krótkie, hasłowe wersy, ale uporządkowałabym rytm, dostosowując kolejne zwrotki do pierwszej, która ten rytm narzuca: 5 + 5 + 5. To dobry rytm - i nawet może skłaniać do marszu naprzód... :) Pozdrawiam

PozdrawiaM.

Widzę dojrzewanie :)) PozdrawiaM.

To, że użyłaś w tym fragmencie pojęcia "dłonie" czyni dla mnie Twój wiersz nie tylko delikatnie pięknym, ale też ciekawym. Bo nie jego serce, nie oczy, nie jego dusza mają się w twojej duszy zanurzyć, ale jego dłonie, co daje mi do zrozumienia, że jest to rodzaj dotyku, pieszczoty ciała, które docierają aż do duszy, bo... jest w nich przede wszystkim miłość. Pozdrawiam :)