Cała aktywność

@Berenika97 To bardzo poruszający wiersz – nasuwający się jako modlitwa po epoce wojen i propagandy. Historia przesuwa granice kosztem ofiar, podczas gdy realny człowiek, zepchnięty na margines, pozostaje jako bolesnych choć niemy.

@Berenika97 głównym przesłaniem wiersza jest krytyka ideologii i wojen oraz wskazanie na duchową, ponadczasową perspektywę. jest to utwór pełen żalu, ale zakończony nutą nadziei płynącej z wiary w coś większego i trwalszego niż ludzka polityka. wiersz jest głebokim medytowaniem nad kondycją ludzką, stawiającym pod znakiem zapytania sens konfliktu (Atrament vs. Krew) i wskazującym na wieczną perspektywę (Skała, Światło) jako jedyne źródło trwałej prawdy. Nika. nawet nie wiesz jaką przyjemność sprawia mi czytanie Twoich wierszy. szukasz w nich prawd które wymykają się ludzkiej spostrzegawczości. Twoje poetyckie medytacje wykraczają daleko poza utarte szlaki filozoficzne i otwierają bramy do nowych, głębokich przeżyć i doznań. jestem Tobą oczarowany !!!!!!

@Czarek Płatak To niezwykły wiersz o nakładaniu się rzeczywistości cyfrowej i naturalnej, gdzie granice między grą komputerową a doświadczeniem świata stają się płynne. Wiersz - jak instrukcja obsługi życia-jako-gry. To wiersz o pokoleniu, które myśli w kategoriach interfejsów, ale szuka w nich autentyczności. Tak zrozumiałam - nie gram w żadne gry komputerowe, więc może się mylę.

Najgorzej to jednak pisać pod głosy dla glosow i dusić się w nieustannym lukrze. To już lepiej chyba po nic ;) pzdr 🌼

@Simon Tracy W miarę dostępności postaram się przeczytać ten wspomniany przez Ciebie zbiór opowiadań Grabińskiego i to opowiadanie Dickensa. Fajnie, że masz takie kolejarskie znajomości.

@Wiesław J.K.Też nie sprawdzałam :)))

Tego akurat wiersza nie rozumiem, ale wyobrażam sobie parę ludzików w jakiejś kreskówce lub grze, która jest ich życiem. Towarzyszenie sobie to być może to jedno dobre, co jedynie możemy lub nie. 🌼

salto

@Leo Krzyszczyk-Podlaś Delikatny, nostalgiczny wiersz o miłości i przemijaniu, z pięknymi obrazami przyrody. Kluczowy jest kontrast między "tamten letni ciepły czas" a "dzisiaj" i bolesne podsumowanie. Glinik to miejscowość?

@Berenika97 Pewnie masz rację, szczerze mówiąc nie sprawdzałem, ale na moją obronę mogę tylko dodać, że raczej napewno rekord w tym miesiącu. :))))

Słyszę tę pieśń, co płynie przez ulice, jak rzeka bez nazwy. Mówią nam, że granice to tylko kreski na nietrwałym papierze, atrament, co dawno wyblakł. A jednak wciąż kreślimy je na nowo. Palcem na mapie, czołgiem, słowem, ogniem. I giną miliony, gdy człowiek poprawia świat po swojemu. A mapy kłamią. Kolory bledną, stolice wędrują. Narody znikają jak ślady na mokrym piasku. I tylko On, zepchnięty na margines każdej mapy, Człowiek, którego nikt nie słucha. Z przebitymi dłońmi, z krwią, co wsiąkła w kamień, wiedział, że świat to nie flagi i nie doktryny, nie hymny śpiewane na rozkaz. Lecz to, co trwa, gdy milkną słowa: skała, woda, horyzont. Obojętne, odwieczne, a jednak to w nich jest światło, które wraca w ciszy trzeciego dnia.

Oto dyrygent w białych rękawiczkach. Przeciąga basy wraz z grzbietem, co na nim frak. Biała muszka. Do miękkich eskarpin stosuje pauzy lub używa smyczka. Tak ulizany, a oko zmrużone. Blisko dla dłoni lśnią w cętki lampasy — czyżby odświeżył poszetką z brustaszy trójkolorowe futerko. Dachowiec Skacze na podium: Czy lepiej w obcasach? Albo do kłusa, bom żwawy jak rumak. W cholewkach buty zdo-biły-by w parach. Zatem go słucham, bo wszystko zrozumiał. Tu się podpiszę: Jan nie kot Młynarczyk. Najmłodszy, ale nie myślę iść walczyć.

Opowiadania @Simon Tracy były inspiracją do napisania tego wiersza. Ukłony w jego stronę. Dziękuję! @Waldemar_Talar_Talar Dziekuje Waldemarze z pozdrowieniami. :) @Migrena Dziekuje Jacku za komentarz. Pozdrawiam :) @huzarc Pozostaje tylko nadzieja, że rzeczywistość pójdzie innymi ścieżkami, bardziej pozytywnymi. Dziękuję i pozdrawiam. :)

Witam - świat czasem jest porąbany - trudno to zrozumieć - Pzdr.

Po wielkim pożarze zostały zgliszcza Erozje dokończyły dzieło zniszczenia, a mi pośród tych ruin i pogorzelisk Przyszło żyć dalej Próbując istnienia. Chcę coś tu zasadzić, ledwie co wyrasta To już pęd swój wstrzymuje Nędznie wegetuje Powoli zamiera. Za to jałowa ziemia Wspaniale przyjmuje Chwasty i bluszcze Ciernie i krzaki Substytuty życia Które chcę formować By coś tu zachować Cokolwiek utrzymać. Ogród cieni stworzyłem Cierpienia enklawę Pamięci monument Gdzie ból samowolnie wzrasta A nadziei nie wyhoduje. Z zadumą patrzę na nowy pejzaż Widząc w szarości odcieniach Ślady dawnego rozkwitu Niebyłą obietnice raju. I żyjąc w tym ogrodzie cienia Próbuje istnienia

@truesirex mnie też dotknął swoją świetnością !!!!!

@Czarek PłatakBardzo dziękuję! :) @Leszczym Zależy jakie ramy czasowe chodzą Ci po głowie, bo ja jestem tu krótko - i wiem, że są teksty z większą iloscią lajków. :))) Bardzo dziękuję za serduszko! @Wiesław J.K.Zapewniam Cię serdecznie, że to nie jest rekord. :)))) Ale dziękuję!

Witaj - Jak sobie radzisz Panie ze swym ułomnym ludem? - ciekawe pytanie bez odpowiedzi - Pzdr.serdecznie.

@Adam Zębala, @KOBIETA, Ukłony :)

Witaj - Nawet codzienność ma historię. - czysta prawda - Pzdr.

@Alicja_Wysocka mnie też żal tych wszystkich aktorów dramatu. dlatego nikogo nie wartościuję. "życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest...." to za Stachurą. dziękuję Al. @Marek.zak1 dziękuję Marku. my potomkowie Adama i Ewy w dzisiejszym świecie, to jak te migające neony reklam nieśmiertelności. @KOBIETA Dominiko. ale substytuty z chorobami wenerycznymi jakich nie znał tysiącletni świat ? ale masz oczywiście racje - jak zwykle zresztą, że czlowiek porwie się na wszystko dla zaspokojenia własnej chuci. podobno amerykanie porwali się nawet na księżyc, w co osobiście nie wierzę, bo to konfabulanci, megalomanii i bigoci. Twoje komentarze są ujmująco piękne :) lubię nie tylko je !!!! dzięki piękne :) @huzarc och te kobitki :) z wyjątkiem dam :) no i nas - huzarów :)

Witam - wyszczerbiony kubek, ołowiany żołnierzyk rozdrapane ściany korytarza przeszłości. widzę to wszystko - fajny moment wiersza - Pzdr.serdecznie.

@iwonaroma to bardzo poetyckie ujecie uniwersalnej prawdy. a ta uniwersalna prawda to prawda o Wszechogarniającym przemijaniu i wynikająca z niej mądrość: nieprzywiązywanie się do niczego. Iwona. prawda jest prawdą. ale jak dalej żyć ? świetnie napisane !!!!!!!

Witaj - ciekawy wiersz - Pzdr.serdecznie.

Witam - bo za każdym razem, kiedy do tego dochodzi okazuje się, że jedno z nas nie kochało wcale. - trudna miłość - Pzdr.