Cała aktywność

@Radosław stare ścieżki neuronalne, zwane automatyzmami to głębokie koleiny; żeby nowe połączenia zaczęly się tworzyć trzeba ćwiczyć, ćwiczyć, uważnie powtarzać. 40 lat tych samych wyborów zobowiązuje. Dobry tekst. Bb

Dziękuję za serducha 🙂

Cześć Beatko Takie fascynację czy może "miłości" zazwyczaj boleśnie się kończą Czasami sobie myślę że niewiele osób stać na luksus bycia samemu 🙂

@Tectosmith nie, co innego miałam na myśli. Miłość się nie skończyła, zmieniło sie postrzeganie PL. Z postawy, w której jej uwaga była na obiekcie uwielbienia, na postawę w której obiekt jest jednym z wielu. I tego o dotyczy puenta. @Radosław 8/6, refrenu brakuje. Ale zmienia mi się pogląd, jak powinny być budowane teksty piosenki. Trochę nie tak, jak ja yo robię. Ściskam, bb

Zamula szczyla muza

@Simon Tracy tak, wiem:⁠^⁠) To, moim zdaniem, dość fascynujące. Zdaje mi się, że Poe (Annabel Lee to dobry przykład, tak myślę) również uważał że śmierć czyni człowieka, kobietę szczególnie, piękniejszą, doskonalszą:⁠^⁠)

@Omagamoga To jest cudne! A słowa dają wiele możliwości interpretacji. Podpisuję się pod wnioskami Bereniki. Pozdrawiam. :))

@Berenika97 wiersz przytłacza tą ciężkością sufitu i świetnie szkicuje nm obraz niemocy, brak snu i zawieszenia pomiędzy światami...Nostalgiczny klimat nasączony czarną barwą jeszcze bardziej podkreśla przygnębiający stan podmiotu lirycznego. Wiersz choć mroczny, to niebywale intetesujący i mający w sobie to coś, co przyciąga.

@Leszczym Dziękuję.

W kominku ogień rozwiał wiatr zakręcił czarodziejsko chwilą i rozlał w pokój mocą barw odkurzył czyny w myśli wpłynął. Ponad grzbietami starych ksiąg nad rzeźbą w barokowym stylu przeleciał szybko niczym fal spieniony potok z góry spłynął. A bibelotów pełną garść rozrzucił na komody przestrzeń i suchych kwiatów tęgi kosz na łono rozsiał słów niewieścich. Treścią wypełnił każdy kształt rozpoczął czasu odliczanie odświętny przybrał układ rąk bezdusznie przed oczami stanął. Już nie te ręce pieszczą ust... wypity duszkiem dzbanek wina rozgrzaną głowę przeszył lód bierz ciało Świecie mnie w nim nie ma.

@Toyer Bardzo fajnie ten utwór spuentowałeś :)))

Każda chwila umiera bez echa na łące gdzie mróz przechowuje ślady na skrzydłach martwego już motyla w bezkres rozpaczy samotnie lecę czarne godziny już czarnym rokiem sens mówi moim głosem więc milczę motyle niewiedzą że to koniec razem z nimi na trawie się położę będziemy cichnąć zimą na łące nikt nas nie znajdzie w śnieg się zmienimy one w swym pięknie ja w swej brzydocie razem bo cisza mniej boli we dwoje a wtedy w motyla się zamienię wolny od siebie i piekła życia a motyl dostanie moje imię może zrozumie ciężar skrzydła

@Mitylene @MityleneDziękuję pięknie !

@tie-break ten piękny wiersz jest dowodem na to, że pomino odległości można być najbliżej...na wyciągnięcie dłoni wręcz, bo w miłości nie ma granic...oprócz tych jakie człowuek sam sobie narzuca...Podoba mi się motyw wzrastającego uśmiechu w wierszu- ma w sobie takie niewyobrażalne ciepło.

@Berenika97 Mam podobnie - często jestem nieśpiącym punktem w śpiącym domu. Pozdrawiam.

@Simon Tracy Świetny tekst! Bardzo mnie poruszył. Też czytam "ludzi" - to mój zawód, ale też czasami to robię w różnych publicznych miejscach. Natrafiłam latem na taką parę w parku, gdy mężczyzna uderzył swoją partnerkę tak mocno w twarz, że ona upadła i już nie wstała. Ten człowiek chciał ją podnieść, nie mógł tego zrobić , a potem zaczął płakać. Długo leżała w szpitalu. Samo życie. Pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąte ciekawe erekcjato. Bez poety wena nie miałaby racji bytu...Podoba mi się motyw z podróbką Gucci. W dobrej poezji od razu da się wyczuć fałsz i puste frazesy...

@Mitylene Super wpis !!!!

@piąteprzezdziesiąte Nie wiem, może i to nie jest erekcjato, nie znam się, ale wyszło mega fajnie :))

Przyjdzie Hania i Ci zapewne powie to, co ja: To nie jest erekcjato.

@hollow man Hahaha 😂😂😂, wierzę na słowo 😄

@piąteprzezdziesiąte Świetne! Serduszko od Wiedźmy.:)

Kłaniają się drzewa swą czarną starością. Suche ciała ze spękanej kory dumą lat biły w krajobraz pokornie. Czasem, niewzruszone z ciepłej jeszcze mogiły spijały śmierć i szelest martwych łez bogobojnie. Nam, wiatr twarz zaorał nagłym świstem, lęk bruzdy wyciął krwiste i usta napuchły od trwogi. Las rąk, ludzi mrowie, ślepych saren i jeleni stado, stoimy spłoszeni, gdy patrzysz oczami z pełnym deszczem i kłosem traw wzdychasz, sennych łąk szeptem, gdy mówisz, cichsi niż kamieni szept czy gest wątłych dłoni. Pójdziemy za Tobą w nieba rozwarte domy, a horyzont niebieski jak dywan kroki zgasi. Pójdziemy, gdy noc strzeli tysiącem białych ćwieków, gdy dzień na szyi uwiesi tysiące kolejnych słów.

@Radosław chyba dla mnie 🤭😉

@Robert Witold Gorzkowski Wiesz zapragnąłem i ja napisać kilka bluesowych tekstów. I może nawet mi to wychodzi. Trudno autorsko się ocenia. Ale muza do chrzanu, bo AI marnie komponuje jednak :// Ale dziękuję, miło mi i doceniam pochwały :))