Cała aktywność

Kliniczna barwa blady tlen i nagły poród świtu Biel krzepnie na ścianach umiera sen ziemia ma usta ciemne i pieści dzień Krople bąków pęcznieją na żółto pikują w dół do mokrej ziemi do ciepłych pszczół i płoną wstydliwie na kwiatach Pocałuj mnie chcę jak po zebrze przejść w kierunku świata między stacjami chcę czuć ślinę wiatru i jak cień posuwa się w latach

_____________________ / / / / / / / / ______________________ ?

@Leszczym starałam się napisać erekcjato :) @Amber to fajnie :) jednak erekcjato mnie najbardziej cieszy, jak mi się uda:) @Leszczym jakby co, to nie mam rodzeństwa, jestem jedynaczką, ale nie rozpieszczoną ;)

porost

@hania kluseczka Kapitalne.:))

@Leszczym może 🙂 Uważam, że interpretacja między innymi poezji, to indywidualna sprawa. To jak poczuć dreszczyk gdy Muzyka trafia do serca lub gdy stoi się na szczycie góry i widać inne szczyty. Ta chwila , emocje, przemyślenia , które wywołuje np wiersz.

@Berenika97 Bezimienne niedokończone wiersze. Zachęcasz, żeby pisanie nie stygło w szufladzie.:)

To wylicz/anki.

@klaks wyjątkowo piękny wiersz. Zostawiam swój podziw.

@A.Between A może to opis takiego uspokojenia związku? Wiesz przestało być burzliwie, niedopowiedzianie, emocjonalnie, jakby stagnacja, uspokojenie, cisza i być może przed prawdziwą burzą?

@hania kluseczka 😄

@A.Between sam musisz znaleźć, ten swój "złoty środek", tutaj nic nie odwracało mojej uwagi :) odrobinkę mi zazgrzytało to mówienie oczami, bo bardziej wyobraziła mi się parka, w której ona rzuca mu piorunujące spojrzenia, ponieważ jeszcze nie poodkurzał:P, niż z czymś lirycznym, ale pewnie, to tylko ja mam takie niekompetentne skojarzenia ;)

-Mistrzu, mam zmartwienie i chciałbym gdzieś wyjechać. -Twoje demony będą tam na ciebie czekać. Podróżowanie nie przyniesie ci ulgi, ponieważ podróżujesz w towarzystwie swoich demonów, które śledzą cię na każdym kroku. - Seneka.

@KOBIETA No no ładny wiersz.

@hania kluseczka Ojej, co Ty wypisujesz...

@Christine dziękuję :)))))) niech Cię chmury z wierszy utkane niosą przez poetycki wszechświat :) światem całym bądź pięknym :) @KOBIETA Dominiko. Ty zawsze słowem ciepłym pociechę przynosisz. Twoje światło - to tak jakby aniołowie w promienie słońca brylanty rzucali :)))) Twoje światło leczy !!! a ja chcę być Twoim pacjentem :))) dziękuję.

wieczorami siadywaliśmy nad jednym talerzem pełnym okazałych pomidorów ty się śmiałeś a ja ci odpowiadałam pukaniem w czoło żeby sprawiedliwości nie stało się zadość nie doglądałam rozlewanego przez nas po równo sensu kiedy niechętnie wyciągałeś rękę z mojej ręki jak szliśmy pod wiatr na cmentarz całować się aż do niezaspokojenia duszy każdego wniebowziętego przy zapomnianym grobie naszych rodziców

@hania kluseczka Ktoś mi kiedyś powiedział , żebym skracał swoje wypowiedzi. Czasami korzystam z tej rady . Jednak nie zawsze jest to dobre dla mojej twórczości. Dlatego eksperymentuje a może po prostu nie mam swojego stylu. Dziękuję

@KOBIETA cudowny, liryczny, ekspresyjny wiersz skupiający się na wewnętrznych przeżyciach i sensorycznych metaforach. "Twój szept spleciony we mnie..." to zmysłowe piękno Twoich wierszy działa jak bomba atomowa tylko na odwrót. wnika głęboko :) poza skalą odczuć. Dominiko. Twoje wiersze.......one są śliczne :)

@A.Between mi tam zawsze szkoda, kiedy autentyczne uczucie się kończy między ludźmi, nawet jak znam ich tylko, z opowieści :) oszczędny i piękny ten twój wiersz :)

@Rafael Marius no mi też:)

@Christine Tak, to może być sytuacja potwierdzająca. Ale znam wiele sytuacji negujących. Że otóż sprawcy tych czy innych krzywd nic jakoś tak specjalnie złego się jednak nie przytrafia. Więc to może nie był aż tak sprawca zła? A może karmy jednak nie ma? A jak dodatkowo wytłumaczyć złe rzeczy które przytrafiają się dobrym ludziom? Jak wytłumaczyć nieszczęścia dzieci? A jak wytłumaczyć nie wiem takiego Fidela Castro? Jak rozstrzygnąć decydentów, ludzi co świat bezpowrotnie zmienili? Prawdę mówiąc nie znam odpowiedzi na te pytania. Karma może mieć coś w sobie pokoleniowego, przypuszczam że może ma. Być może nawet jest czymś nawet zbiorowym. @Christine A jak wytłumaczyć tragiczne losy uznawanych wręcz za świętych?

Dwie małe angielki w autobusie w polskim ścisku, bo zepsuł się. Usnęły z zimnego, bo śnieżyca, a ścisk taki taje wolno. Ja z panem rozmawiam? Ach, nie umiem i pan nie umie chyba też. Dziś tak po polsku gdzieś zapatrzony, gdy się wkradam, odszedł uśmiech z nie naszym no problem. Już wiesz.

@viola arvensis Bardzo dziękuję. Jest to jeden z moich najtrudniejszych wierszy. Tak dla czytelnika jak i twórcy.