Cała aktywność

@Sylwester_Lasota.. to dobry wiersz o współczesności, dużo w nim pokazałeś. Wersji śpiewanej nie odsłuchałam - u mnie konkurs "leci", zrobię to.. przy okazji... z czystej ciekawości. Pozdrawiam.

Poszum lasu przegarnia żywiczną cięciwą Chmurne luki powietrza nad atramentem pól, Łamiąc lamentem znaczeń pieśń w ustach kłamliwą… Rdzawy promyk krwi buja się w szeleście trawy Biegnie, ucieka, kryje się, oddech, strach, pada… W szmer stłumiony, podskórną struną śmierci - jak ból Odurzony, jak widok namacalny zjawy Nad jakim wisi bezkresny blask kanonady… Nadchodzi… przez krzyk, pręgą twardego skowytu Zamazując kontury z dogasających gwiazd, Tam dokąd wciąż pytanie ginie z niedosytu… Siny powój karni woń słonecznej wikliny Pod zmrużona powieka na drodze ku wieczności, Gdzie próżno dla ptaków szukać lazurowych gniazd I cienia pod listowiem trującej rośliny. Lecz co my wiemy- ludzie naiwni i prości.

Sztuka.. słyszy się tu i ówdzie... co nią jest.?. każdy(chyba) ma swoją własną odpowiedź. Mnie się podoba Twój monolog myśli, Andrzeju... :) Pozdrawiam.

... mam ściągawkę.. huzarc mnie "ubije" za to.. ale tak ładnie opisał treść..:) Mnie także się podoba, bardzo.

@infelia... długie, przemogłam się i.. nie żałuję.! Cyt wyżej.. to podsumowanie całości - bardzo ładne.! nie dziwi mnie teraz, dlaczego tak się 'rozpisało' piórko. Pozdrawiam.

Emilio.. duże wyczucie słów, umieszczone tam gdzie trzeba, w wersach. Piękna puenta.

@Annna2 No nie tak do końca, ktoś tam przez chwilę jest "szczęśliwy". @Waldemar_Talar_Talar No, taki mały. @Alicja_Wysocka Tak, coś w tym jest, czasem te odruchy szwankują, a samotność? Cóż... nigdy nie wiadomo co z nią zrobić. @Nata_Kruk Dzięki.

Mirek.. ładnie, lirycznie i.. nostalgicznie, bo to także tęsknota za... Te gniazda super.!!! ciekawe ile się zmieściło.?.. :)

Gosławo.. znam to.. skądś.. :) mowa o miętusach, u mnie zawsze są i wszędzie. Jesienią.. cichnie wiele spraw... my czasem także. Ładnie.

Gerber.. dołączam do wypowiedzi Bereniki i Ali. Brawo za wiersz.

.... dołączam do Ciebie, Leszczu.... :) Dobrze określone... :)

Całość ciekawa, to, jw. 'wyłuskałam' na teraz.

@Alicja_Wysocka To trzeba koniecznie rozwinąć, bo ma moc.

Nie czytam komentarzy, bo potem mi myślenie.. siada.. :) To, co się nie zdarzyło, a być może.. mogło.. zostaje w człowieku na zawsze, dopóki pamięć będzie funkcjonować. Oddałaś to w swoim wierszu bardzo ładnie. @Berenika97... Bereniko, niekoniecznie... tylko... ;) Uroczej niedzieli życzę.

Ropuchu.. od stuleci ciągle gdzieś są jakieś zawieruchy... obecne mamy okazję niemal.. on line.. obserwować. Ciężki żywot i z tego powodu, dlatego odbijam w inną stronę z.. zerkaniem. Wiersz na czasie.

@Sylwester_Lasota... wiele tych znaków jest po prostu.. głupia... Dzięki Sylwek. @Natuskaa... skrajności nie brakuje, to fakt. Ciekawostki.?.. :) poniekąd też. Dziękuję Ci. Pozdrawiam Was... :)

Fajna muzyczka na niedzielę:) Ze spaceru:)

@huzarc tak- dobrze odczytałeś, dziękuję. To o autochtonach, i moich też

... ja to robię w niektórych moich.. oni.. czyli tzw. 'góra'. Filmik obejrzałam.. :) reakcja mocna. Dzięki Natuskaa ps. akurat Polak skończył grać, zawsze patrzę jak uczestnicy wchodzą i schodzą ze sceny, plus oczywiście.. muzyka.. :)

Siedzę na dachu, pod nami miasto. Czas płynie powoli, choć powinien zaśpiewać presto. Niebo ma barwę rozlanej kawy, jakby samo szukało w nas dawnej sprawy. Myślę o życiu, o tych, co odeszli, zostawiając pytania w szumie powietrzy. Wszystko, co mamy, to wczoraj i dzisiaj, a jutro jak kartka, co wciąż się zapisze. „Dlaczego ja? Dlaczego teraz?” To pytanie jak ból, co rwie cię od nerwów. Czy życie to żart, czy poważna rozmowa? Może jesteśmy tylko kroplą w morzach słowa.

ciepły, milutki jak facet kotek albo nawet lepszy tylko zimą kopie, iskry lecą - dramat w futrze! a i tak go kocham leży jak ulał, patrzy z przekorą kto zrozumie kobietę?

@Annna2 To bardzo ciekawy, emocjonalnie nasycony i intelektualnie ciężki wiersz. Jest on wyraźnie osadzony w tradycji poezji pamięci. Nie jest jednak naśladowczy, gdyż stanowi próbę dialogu z ich językiem dawnych mistrzów i przemawia tonem ironicznym i zarazem modlitewnym, pełnym etycznego napięcia, zderzającego sacrum z pyłem i ruiną.

@Sylwester_Lasota Daj przywrócić nudny pokój... Koniecznie.

@Pan Ropuch Właśnie, kto by pomyślał - a co jeszcze?

@infelia No ładnie, miękko, ciepło. Przynoszę dziś nasturcje i zostawiam, płomienne, jak myśli, które nie chcą zgasnąć.