empirycznie 

gdyby tak spojrzeć oczyma dziecka 
na świat widzeniem czarno-białym 
dziwić się dziwić i nie móc przestać 
niezrozumienia wlewać do czary 

proste nazwania po grze skojarzeń 
budują z ziaren hesperyjskie piękno 
plusy minusy przemyślenia własne 
nierealności układają w świętość 

gdyby pozbierać rozliczne gdyby 
nieskażonymi nazywać na nowo 
pruć co jest nazbyt grubymi szytym 
może nie stalibyśmy obok

Werniks - - -> politura - - - >  lakier [także do włosów] a - - -> mastyka do "czary" ;) czyli najbardziej osobiste napawanie się własnym pięknosłowiem.

A gdzie "dusza" strof? 

;-)

Ciekawa opinia o strofach, które zachęcają do spojrzenia w siebie i innych oczami dziecka. Tak jak w bajce o szatach króla, to dziecko dostrzegło jego nagość. Gdzie tu więc: Werniks - - -> politura - - - >  lakier? Wybacz ale przerasta to moje możliwości odbioru zapisanych strof z takiego punktu widzenia..

Najpierw należałoby odzyskać tę duszę niewinnego, patrzącego jasnymi, czystymi oczami dziecka na...

Ja owego dziecka jednak nie dostrzegam, stąd niniejsza konkluzja ;)

Jak sądzę strofy do tego zachęcają. Dziecko staje się tylko przykładem widzenia bez koniunkturalizmu. 

Chyba niemowlę, bo te starsze bywają cwane gapy... Znaczy: interesowne ;)

dzieci bywają okrutne, a koniunkturalizm to ich drugie ja :))

Chyba nigdy nie widziałeś "podsterownej" mamy lub babci,

Mimo to, wiersz mi się podoba.

Pozdrawiam.

Widziałem "podsterowne" mamy i babcie, a także koniunkturalne dzieci, ale nie niszczy to synonimu czystego widzenia przypisywanego dzieciom. 

Fajnie, że wiersz Ci się spodobał. :)