Życie Korzeniem Wyryte

Ja
Rzeźbiona całe życie
Cząstka świata
Teraz dopiero dostrzegam
Niekończące się kłamstwa
Wylewające się ust ludzkich
Niczym wodospad

Zamykam oczy
By wyrwać się z matni czasu
Dopada mnie agonia
Piski w moim mózgu
Doprowadzają mnie do szaleństwa
Paraliżując umysł
Paraliżując ciało

Ja
Rzeźbiona całe życie
Dłutem smutku i samotności
Wyrywam się z korzeni
W które wrosłam za młodu
Czy płacić za grzechy
Których nie popełniamy?

Zamykam oczy
By wyrwać się z matni czasu
I zniszczyć ten diabelski zegarek
Odliczający wszystkie chwile
Które zapamiętał mój umysł
I które pragnęło moje ciało
Póki nie zdrętwiało....

a więc Olu ... powiem tak... kolejny twór wierszo podobny co mnie cieszy bo niewątpliwie się rozwijasz

jeśli chodzi o treść...ja mam zwyczaj pisać o tym co doświadczyłem.
nie wiem czy piszesz podobnie, mam nadzieję że nie, bo inaczej zaczął bym się solidnie o ciebie martwić

od jakiejś zdecydowanej oceny się powstrzymam bo jeszcze wszystko przed tobą... jeśli będziesz tego chciała oczywiście
pracuj, pracuj

pozdrawiam
/---?---\
[sub]Tekst był edytowany przez michał heluszka wieszak dnia 12-08-2004 23:10.[/sub]

Ja mam zwyczaj pisać tego, czego nie doświadczam - najczęściej wczuwam się w podmiot liryczny, usiłe sobie wyobrazić uczucia, które towarzyszą mu w danej sytuacji... Ze mną wszystko w porządku, Michałku ;)
Pozdrawiam
O

Patrząc na Twój młody wiek Olu ten fragment "W które wrosłam za młodu" wydaje się być jakiś nieprawdziwy. W ostatniej zwrotce chyba powinno być "których" zamiast "które" bo z tego co widzę to chyba ich pragnęło ciało. WIersz jest niezły.Pozdrawiam!

Proszę Pani, wyjaśnieniem tego jest mój komentarz nad Pani :)
BTW - cieszę się bardzo, że twór się podoba :)
Pozdr
O