Świat wokół mnie...

Kompatybilność mojego serca
wraz z numizmatycznym palcem
mojego mózgu
ociera się
o kosmopolityczne ekscesy
kłócą się niedbale
jak gęsi płynące
w kryształowym kluczu
przed statkiem przeznaczenia.
[sub]Tekst był edytowany przez Dariel Gryfinheart dnia 31-07-2004 18:04.[/sub]

Uwielbiam kłócić się przez "u" (otwarte ;) ).

Cat

A jednak jest jakieś ale... Bardzo proszę o sprecyzowanie owej wypowiedzi.

no ja tam lubie takie jazdy, ale jest to słowna demagogia... za duzo określeń które niby są metaforą a z drugiej strony wydaję się przekombinowane...

będe czekała na kolejen wiersze
pozdrawiam
Tera

Ten wiersz opowiada historię świata który żyje obok mnie, a to co ja pisze jest wgłebi duszy która jest częścią tego świata, czyli ja jestem światem tak jak każdy tworzę swój własny świat, a nadmierna demagogia to wynik nakreślenia cech tego świata...

wyszło to stucznie... nie chodzi o to że moze i takie było założenie tylko tekst jest mało poetycki jak dla mnie... ja tam lubie takie teksty bo doszukuje sie w nich i tak swojego sensu i swojego swiata ale jest pare uchybień...

czekam na inne wiersze żeby zobaczyć czy to Pana styl, czy to taki pojedyńczy wiersz

Tera

Staram się pisać wiersze które dogłebnie są w moim ego, jak i w moim całym świecie...a sztuczny to jest tylko kicz, który jest komercyjny i powtarzany jak utwory ludzi którzy nie potrafią robic tego do czego są stworzeni...Jeżeli to mówisz starasz się wyperswadować mojej duszy, że jest kiczowata, to tak jakby zarzucić wampirowi to, ze pije krew, bez której by umarł...

Droga Ewo...napisałem ten wiersz adekwatnie do tego jak banalny i mały jest nasz świat. opisanie go w kilku linijkach było moim celem, gdyż uważam, że świat jest prosty jak każdy z nas chce...

Zycie to marność która jest przerwą pomiędzy naszymi zmysłami a sercem i duszą... Chyba źle zinterpretowałaś mój "klucz" nie bardzo wiem jaka była Twoja interpretacja...bardzo chciałbym się dowiedzieć. Z góry dziękuje...Poetko...

Gęsi są genialne w swojej prostocie...Obserwując ich kosmpolityczne życie ujrzymy piękny i wiloramienny swiat, nie taki jak nasz pusty i materialny...oni mają wybityny instynkt, którego nam brak, a nasz mózg ulega przed naszym ciałem...

sam pomysł bardzo ciekawy, choc pzreszkadza mi jezyk-wiem ze to celowy zabieg ale wydaje mi się że "o kosmopolityczne ekscesy " sa troche toporne-sparwdziłyby się być moze w utworze gdzie nie ma tylu specyficznych okresleń. ogolnie jednak masz u mnie +

Pozdrawiam

Agata

pamiętaj, że dając mi plus stawiasz również mi minus, moja dusza stała się jednokierunkowa a to jest śmiertlene w jej jakże nie banalnym świecie...

Czysta idea dzisiejszej poezji.
Czekam na kolejne.