terapia...

Sto limeryków spisał kiedyś pewien okrutnie smutny gość.
Pisał i pisał dla terapii, bo bardzo ktoś mu dał się w kość.
Właściwie mieszkał nad zalewem,
lecz czy to ważne, w sumie nie wiem.
Nikt nie pamięta go bo odszedł, tak miał już życia swego dość.

Gdy raz (nad Zalewem) okrutnie teteryk*
rozstrzelił się w dość smutnie brzmiący limeryk,
to... rata tata ta - spieprzał w podskokach
rata ta (na raty?)... Nie, w mgnieniu oka
ten, co był z tetrykiem zmylił go choleryk.

*1942 r. - najcięższy, ręczny karabin maszynowy, kaliber 7,92 mm, dł. 106,5 cm, magazynek 20 naboi.
;))

smutny gościu znad zalewu
odszedł ze świata bez grzechu
wciąż limeryki płodzi
skłóconych świętych godzi
bo zbrakło im w niebie śmiechu

:o)