"daleka Miłość"

"Daleka Miłość"


Pierwsze spotkanie ukazało mi,
że nie warto nic czuć.
Wszystko sie potem jak w ogniu stli,
a w oddali odpłynie nadzieji lódź.

Byłaś tylko ulotnym zludzeniem,
świat najblizszy się nie liczyl.
Stałaś się moich marzeń cieniem,
było cudownie, a skończyło sie niczym.

Chciałem pokonać każda barierę,
zniszczyć wszystko dookoła.
Teraz wiem, że przeliczyłem sie z celem,
i znowu taktowanie nęka mnie ma niedola.

Wiele słów zostało wypowiedzianych,
ale czuje że z milczenia.
Więcej słowników byłoby napisanych,
niż liczy ich teraz nasza matka ziemia.

O co chodziło w tej załosnej sprawie,
czemu dałem zapanować swym pragnienią.
Kiedyś jeszcze stanie się ciekawie,
a niepoznane lądy cię onieśmielą.

Nad pamiecią nie zapanujesz bez rozpaczy,
a więc spróbuj jeszcze dązyć do swej Itaki.
Pokaż że miłość najwyższą cnota oceniać raczysz,,
nie męcz się jak pozbawione miłości duchowe wraki.

jak dla mnie piszesz zbyt monotonnie i zbyt wtórnie...
motyw podroży jaki opisałeś nie jest odkrywczy...
a takim być powinien... podobnie jak twórczość !

pozdrawiam

Michale. Najpierw popraw wszystkie literówki, przecinki i inne elementy estetyki, bo to źle wygląda, kiedy sam autor nie dopieszcza swojej twórczości. A poza tym źle się czyta.

Po drugie weź do ręki wieczne pióro, czystą kartkę, trochę spokoju i ciszy, możesz sobie świeczkę zapalić nawet... i napisz to powolutku jeszcze raz. Słowo po słowie spróbuj odtworzyć klimat, odmalować w klimacie i siebie i tę, o której piszesz, i uczucie. Zobacz, może niektóre słowa, myśli, wersy i dla ciebie nie odzwierciedlają tego, co chciałeś przekazać nam.

Pokaż nam co kryje się za bramą słów oczywistych. Ja przynajmniej jestem ciekawa.

I pisz, pisz dalej.



Pozdrawiam.