Ktos

Ktoś porozcinał myśli
i rozmienił na drobne uczucia.
Patrząc wielkimi oczyma strachu
-uciekł do innej bajki swego świata.
I tylko Bogu wydawało się,
że wie, gdzie jest...

A On po prostu zniknął, przepadł w wodę,
zgubił się - sam w sobie.
Zapisał kilka kartek;
ślad pozostawił niebieskim długopisem
- na ważnej pracy Pani Doktor.
I spłonął w otchłani biurka.

Ciekawy wiersz,czytałem parę razy daje do myślenia.Pozdrawiam.

ważny problem został poruszony...

dziekuję za chociaż tyle, choć dla mnie aż tyle; rownież pozdrawiam!

Podoba się. Kilka rzeczy do wymiany, bo niefortunnie użyte, np: "przepadł w wodę"... jakby nieco nie przemyślane, bo nie widzę związku...

Ale ogólnie na plus.


Adam

Niezły...

"przepadł w wodę"
czy to nawiązanie do: przepadł jak kamień w wodę ?
Jeśli tak, może lepiej gdybyś otwarcie napisała:
A On po prostu zniknął, jak kamień w wodę,

Przy czym mi pasuje tak jak jest.

Najbardziej zastanawiają mnie trzy ostatnie wersy.
Cieszę się, że znalazły się w omawianym wierszu.
Nadają całości nieco zagadkowości.
Kim zatem jest ów ktoś ?
Mogę się jedynie domyślać, a chciałbym być pewnym...