człowiek na chodniku

Ty, który idziesz
brudną ścieżką nieudolnego postępu cywilizacji.
Ty, który starasz się
sztucznymi metodami podtrzymać puls
w skażonej przez trucizę rzeczywistości piersi.
Codzień sprzeciwiasz się totemowemu społeczeństwu,
oddając mu zarazem pokłon.
Gardzisz - identyfikując się.
Nienawidzisz - prosząc o więcej.
Beszcześcisz - stawiając na piedestale.
Składasz się ze sprzeczności,
czyli jestes niezaprzeczalna częścią paradoksalnego świata.
Chcesz się z niego uleczyć
... za późno on jest w tobie.
W twoich żyłach - płynie wraz z krwią.
W twoim sercu - wystukuje rytm,
jakże równomierny i podporządkowany reszcie.
W twoim mózgu - kieruje myślami
i gasi każdy zarodek nowej idei.
Paradoksalny świat - chcesz się z niego uleczyc
...za późno, on jest tobą.