Powolne oddalanie

Szuflade wspomnień
starośc otworzyła
odnajdując w niej
obrazy swego życia.

które pozwoliły jej
na nowe przeżycie
tych najpiękniejszych
z minionych już chwil

od jakich coraz
bardziej zaczyna
się powoli oddalac
mając w oczach łzy.

Niezamierzony rym: jej - niej.
Na początku literówka: "szufladę".

Treść jest (jak dla mnie) zbyt banalna. Niskolotna, zagubiona w codzienności dni. Aż się prosi o jakąś magiczną myśl. Tutaj uciekasz przez łzy (poezja chyba już tonie).

Warto napisać coś ciekawszego. Mniej powszedniego.

Choć muszę przyznać, że wyczuwam tutaj pewne przyłożenie autora, który przeczytał swój wiersz. Forma jest bardzo dobra. Warto jednak poświęcić jeszcze kilka chwil treści ;)

Pozdrawiam serdecznie

NIe wyszło. (satrośc-literówka jescze jedna). Forma dla mnei nie za bardzo. Kropka na koncu pierwszeji ostatniej strofy chyba nie potrzebnie. W sumie to wyglada na prozę. Co do myśli- wydaje mi sie zbędna (dla mnei kluczową rolę odgrywa waga sentymentu i jego ilośc w wierszu). Plusa nie postawię.

Dzięki za uwagi postaram się wyciągnąc z nich wnioski.
Waldemar