Krzysztof_J. Opublikowano 4 Września 2004 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Września 2004 głębia twoich oczu tajemnicza pustka w głosie martwe słowa, bez echa zimny dotyk ręki, twarz tak smutna. posąg, cień kobiety. pozwól rozpalić serce twoje tym uczuciem wyniosłym - wiecznym – co nas jak żeglarzy na morzu prowadzi do portu podczas burz i zamieci. pozwól dotknąć się ciepłym pocałunkiem szczęścia i roztopić lodowate łzy twojej duszy pozwól się kochać, nie odpychaj miłości niech zapłonie raz jeszcze świat, świat szczęśliwości. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Iris_IK Opublikowano 4 Września 2004 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Września 2004 jeśli jej nie roztopi ten wiersz, to,mówię Ci, jest prawdziwym posągiem i znajdź sobie inną, pozdrawiam, Irena. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Krzysztof_J. Opublikowano 4 Września 2004 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Września 2004 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Dzięki Ireno, Niestety, nie roztopił - posąg jak stał tak dalej stoi. :) Pozdrawiam - KJ Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się