Klasa

Patrzę na klasę moją zabawną.
Jak bardzo przypominają mi moją dawną.

W myślach od razu wspomnienia się rodzą.
Teraźniejszości najwyraźniej szkodzą,
Bo złość i smutek się w sercu pojawia,
Że te wszystkie chwile za sobą zostawia.

Więc staję przed lustrem i patrzę,
Jak wiele mi brakuje zanim zacznę
Od nowa się uśmiechać.
Najpierw jednak muszę serce pocieszać.

Piotrze...wybacz,że ja poetka niedoświadczona,ośmielam się krytykować!!!!
...rymy sąsiadujące dały mi obraz katarynki...nie czuję atmosfery;
choć mogę się domyślić o co tutaj chodzi.Odczucia przedstawiasz ogólnikowo i mieszasz czasy...

Pozdrawiam i nie gniewaj się na mnie!!!
Irena.

witaj,

domyślam się, że jesteś nauczycielem :):):)

iężko było mi przebrnąć przez "teraźniejszości" - za długie i za "ostre" słowo, po nim następuje "najwyraźniej" - za ciężkie to "ź"

hmm... nie bardzo lubię dosłowność i te rymy...

ale cóż, nie przejmuj się to tylko moja dalece subiektywna opinia
pozdrawiam serdecznie
Piotr Mogri

Nie Piotrze, nie jestem nauczycielem. Jestem (jeszcze) uczniem klasy 4aLO. Wiersz jest pisany tak od serca, dlatego może być ciężki do odczytania. Ale żeby ułatwić, to chodziło mi o moją byłą klasę z "podstawówki". Ten wiersz jest dość stary, dlatego nie dziwię się, że jest w nim mnóstwo błędów.
Dzięki za komentarze
Pozdrawiam

witaj,

nie musisz ułatwiać ponieważ interpretacji może być wiele - to jest właśnie piękne...
...i na tym polega uniwersalizm poezji, że można ją odczytywać na wiele sposobów...


pozdrawiam
Piotr Mogri

Takiego rymujacego cie jeszcze nie znalam..Ale wiesz co..Pisz lepiej nierymowane wiersze( nie przypuszczalam ze kiedys to powiem), bo tak to niestety ci banal wyszedl..Musze to powiedziec