o co ci chodzi?

kiedy

wiersz przestaje być pieśnią

a jest tylko zgrzytem

harmonię muzyki

rujnuje dysonans

obraz traci znaczenie

w najczystszej (?) abstrakcji

ciało załamane

nie tańczy, boli

życie

stało się teatralne

więc o co ci chodzi?

W2itam - no włąsnie ?

                                         Udanego dnia życzę.

Tak brzmi chyba (wewnętrzne) osierocenie, bezdomność.., skrzypce bez skrzypka i skrzypek bez skrzypiec... Pozdrawiam :)

@iwonaroma moze zabraklo w nim oddechu, na którym puenta, nawet ostra jak gwóźdz, pęka i otwiera wszechświat możliwości. 

Sama piszę takie wiersze, gdzie wersy wiszą na krzakach ciemnego lasu. Naprawdę, trzeba dużo gęstwiny rękoma odgarnąć z umysłu, żeby zobaczyć błysk poranka. Twoje napawają nadzieją. Ciekawy wiersz

:) dzięki i wzajemnie 

... 

Chciałam też zwrócić w wierszu uwagę (bo może to jest niezbyt czytelne) na twórców, artystów, którzy kroczą właśnie powyżej opisaną drogą. To do nich głównie skierowane było pytanie. Ale bardzo ciekawie i słusznie to opisałaś, bo oni są de facto osieroceni (albo tak im się wydaje :)) i w związku z tym manowce w twórczości. 

Dzięki za serce i również pozdrawiam  :)

Tak, wszyscy mamy jakieś chaszcze do wytrzebienia :)

@Andrzej_Wojnowski  podziękowania :)

@Joachim Burbank  :)

@Czarek Płatak Czarkowi podziękowania :)