[Piękna ta Polska...]

Piękna ta Polska, 
w biało-niebieskiej wodzie zatonęło czerwone słońce,
potem biało-niebieska woda wezbrała,
a mnie nie obejmuje pomoc dla powodzian.

Piękna ta Polska,
tylko dusi mnie zapach jej szarych perfum,
zbyt wąska koloratka wpija mi się w szyję;
dawno bym za Odrę uciekła, 
gdyby mi odmalowany młot nóg nie połamał.

Piękna ta Polska,
szanuje tradycyjne dla ludzi kagańce, 
a władza wie sama, że od Boga pochodzi
i plącze, i grube nici wiąże,
wystarczy stołek kopnąć...
.
.
.
Ale, ale!
Szampana dla Sarmaty!