w korowodzie zmysłów trwając

sączę bluesową zawartość

ze szklanki z grubego szkła

coraz mniej jestem sobą

szukam leku

na emocjonalną osteoporozę

licząc na przełom

na nowe mieszkanie

dla duszy zmęczonej

podartej pożółkłej

ze zniszczoną okładką

nieczytana od lat leży 

na zakurzonym regale

z wyprzedaży

I znów muszę sobie popisać;)

W skrócie nasuwa mi się wiersza podsuma: 'whiskey, moja żono, /ciemność, widzę ciemność':P

Nie chcę zabierać indywidualności peelowi, ale zdaję mi się, że ten czas masowo pogłębia takie odczucia, jak tak patrzę wśród znajomych, po sobie.

Dlatego poczułam, że mógłby to być i mój wiersz:) to chyba na swój sposób - komplement, w całym tym nieszczęściu. Może przez to, że odbieram jakby podobne drganie i podobny schemat, 'emocjonalna osteoporoza', to dobre, no i właśnie. Nie znam sytuacji peela, więc nie powinnam się zbytnio wpijać, usunęłam sporą część komentarza, bo mógłbyś sobie nie życzyć;)

A wyjątkowo dobry (i rzadki) humor u mnie chciałby się udzielić. Bo wtedy nagle czuje się, że ta 'książka' nie jest aż tak pożółkła, zniszczona, ani z wyprzedaży. I tego Ci życzę:)

@Landryn @Ruth Mallory serdeczne dzięki za czytanie!

@Luule Dziękuję za 'popisanie' i ciekawe komentarze :))

@Joachim Burbank idealnie opisany stan duszy. Podoba mi się.

@siachna bardzo dziękuję!!! :)
@Allicja@CafeLatte dzięki za czytanie:)