po nitce do głowy

gawiedź

wije się nad twoim truchłem

jak węże

(czy jedno ciało

można dwa razy udusić)

stygniesz

coraz mocniej przytulając się do ziemi

możliwość wglądu za horyzont

często wywołuje konwulsje

i zamiast wieczorną przytulanką

jesteś dziadkiem mrozem

co majowy poranek 

pomylił z grudniowym

zimne stopy i wianek na głowę

takty

kantaty Mahlera

cichną nad rzeką zapomnienia

dalej musisz iść sam

koktajl

ciemności z ciszą

wypijam na zdrowie

dobranoc

Ja już gdzieś ten wiersz czytałam 

Znakomity

Bardzo mi się podoba, choć muszę przyznać, że żadnej kantaty Mahlera nie znam :)

@MIROSŁAW C. dawkowanie strachu w bardzo wysublimowany sposób.

Obraz, dźwięk...teraz dochodzi dotyk i odczuwanie zimna. Sensory Poetry.

Niesamowicie. Pzdr

to zabieram do pamięci,

ale nie nadążam za całością, jest dla mnie echem. bb

Ostatnio byla tu na portalu dyskusja o babach i dziadach. Ale dziadek mróz brzmi tak ciepło :)

A cisza może stać się jasnością, byle tak nie przeceniać tej głowy...

Na zdrowie!

@Gosława

... taki ze mnie portalowy wycieruch. 

Dziękuję za komentarz. 

@Archie_J Dziękuję. 

@Dag Dziękuję za lukier... :))) 

... to opis autentycznych wydarzeń. Zbyt makabrycznych, dlatego... 

Dziękuję za komentarz. 

i tego się trzymajmy! 

Dziękuję za komentarz. 

Wycieruch? :-) 

Raczej rozpoznawalny poeta :-) 

@Gosława Kłaniam się. :)) 

@MIROSŁAW C. :-)

Jeżeli nie jest to pytanie retoryczne to odpowiem, że nie :)

Dziękuję za zainteresowanie.