Sylwester na zamku

(wszystkim bawiącym się jutro w zamkach i pałacach)

                             dla cierpliwych

Zegar kurantem czas odmierzy,
szampany z hukiem otwierane
obficie leją do wieczerzy
tańcem kończącej się nad ranem.

Z sykiem za oknem mkną rakiety,
by spaść za chwilę feerią barwną.
Na paniach modne toalety,

byś nic nie musiał nawet zgadnąć.

Mili panowie pod krawatem,
złożą życzenia swym wybrankom.
A oni są zamknięci czasem;
on jej kochankiem, ona kochanką.

W zamku, w komnacie gdzieś przy wieży,
w wygodnym łożu z baldachimem,
chcą słodkie chwile z sobą przeżyć
gasząc pragnienie krwistym winem.

Wyszły z obrazów ruchem zwiewnym
postacie bez materii jeszcze.
Dziś pokonają wieczny niebyt,
wśród balowiczów wzbudzą dreszcze.

Szaleństw cielesnych ciągle mało,
materia znika o poranku.
Na chwile pragną posiąść ciało
zostać kochankiem, zostać kochanką.

Słychać muzykę z sal balowych,
szaleją ludzie na parkietach.
Komnaty gości są gotowe,
tam na zmęczonych pościel czeka.

Zwłaszcza gdy nadmiar dobrych trunków
z hemoglobiną tworzy w parze
miksturę, co wśród pocałunków
miłość zamyka w sferze marzeń.

Hemoglobina z alkoholem
To jest szczyt marzeń na śniadanko.
W szyję się wessać, trochę pojeść,
znów być kochankiem, znów być kochanką.

Już do komnaty wiodą parę,
co przedobrzyła ilość wódki.
On wykrzykuje ponad miarę,
ona zaś płacze, że nieludzki.

Legli na łożu w śnie kamiennym
rozczarowani, bo źle żyli,
a w ich tętnice bezboleśnie
kiełki wbijają dwa wampiry.

I przybierają ludzką postać
tych, co śmierć spotka o poranku.
Cielesnych pragną oni doznań;
będąc kochankiem, będąc kochanką.

Drżą żyrandole w korytarzu
w uniesień rytmie, słodkich jęków,
zaś ludzie mogą sobie marzyć,
żeby tak szaleć i tak pięknie.

Ale zmęczenie szybkim tańcem
i wódką, którą pili do dna
uniemożliwia wspólne harce.
Morfeuszowi chcą się oddać.

Starsza, lecz sprawna, pani kustosz,
co murów tych jest wielką fanką,
mieć będzie jutro pracy mnóstwo
przez tych namiętnych dwoje kochanków.

Rankiem opuszczą zamek ludzie
z wrażeniem nocy sylwestrowej,
a w lochach cicho w ciężkim trudzie,
ktoś dwa pochówki jeszcze zrobi.

Patrzą postacie dość figlarnie
od wieków wzrokiem zbyt prawdziwym.
Och, ten artysta nie był marny.
Jego obrazy – są jak żywe?

W noc sylwestrową od stuleci,
ktoś oczekuje swych wybranków,
by krwią nasycić, żądze wzniecić;
Para odwiecznych, wiernych kochanków

Witam - przeczytałem powolutku  tak by nic nie zgubić.

Efekt fantastyczny Jacku - było mrowienie  

i uśmiech  -  napracowałeś się  ale nie na marne.

Jednak na zamczysko bawić się nie pójdę...

                                                                          Pozd. i życzę zgrabnego Nowego  Roku.

dzięki Waldku

tekst ma już ponad 10 lat - wprowadziłem parę korekt i przypomniałem

stare zamki czy pałace mają swoje tajemnice od białych dam (albo nie dam) po wampirki, a ludziska sami kreują swój los

Dużo zdrowia w Nowym Roku

Nie czytam długich wierszy. Ale przeczytałam :) i nie żałuję. :)

Dzięki, że zmogłaś :))

wszystkiego dobrego w Nowym Roku