"6 Tygodni"

,,Już 6 tygodni żyje bez jedzenia,
Na lepsze jutro żywi mnie nadzieja.

Gasną latarnie wszystko ucichło
Głucho, cicho, wszystko umilkło.

I ja sam stoję spowity mrokiem
Szukam drogi niepewnym krokiem.

Strachu nie odczuwam bo Czarna Pani ze mną przebywa.

Lecz to właśnie w mroku zepsuty mózg przyznaje się do leków skrywanych, pokazując obrazy rodem z horrorów jak to zwykle bywa.

Czarny kruk nad moją głową przeleciał.

Ręce drżeć ze strachu zaczęły
Ogromny niepokój, na skórze czuje, że ktoś mnie obserwuję.

Leków już nie kupuję
Choć w tej chwili przydałby mi się bardzo.

Nagle dostrzegam moją drogą przyjaciółkę stojąca w ciemnościach, już czeka na mnie.
To Pani śmierć czekająca na moje żałobne wołanie...."

Piękne! Cały wiersz również bardzo mi się podoba.