Syrena

Wije

Hasło gubię

i znajduję

poczytuję

Piszę gubię

znaczenia

znaczę sens

gdzie kredens

obficie ocieka

owocem

Kres nocą

Chwile ozłocę

potem

krwią

i łzą

Natopatrzę

płaczę

głaszczę

odnajduję

zasypiam

zasypuję 

zamiast

tortem

torturą,

karykaturą

powtórzeń

Podnoszę wzrok

gwiazdy widzę

gwiazdy błyszczą

blask gwiżdżący

uwagę przyciągający

w drodze na dół 

obijam się o

obłoki

ocieram się

wpadam 

między zwłoki

więcej nosem koki

z waszych głów

głodny snów

mój własny słów zasób

dwójnasób drzwi do lasu

buduję zawczasu

nigdy nie mam czasu

zawsze jestem tam

przeciska się słońce 

między gałęziami

promienie wpadają

martwe gałęzie

obłamuję

nie mi to rola

przyrzekam 

i gumę żuję

do katedry

w grube swetry

idę

nic nie czuję

niezręczności

taki spacer

z pracą

do wieczności

prozą noszą

parzą mnie

ja frazy im wytaczam te

wytyczam szlaki swe

prawie już na dnie