Telegram o miłości XXI

Spotykają się w przewrotnym blasku

                                    kolorowych świateł

                         Po co przestarzałe listy trącące

                                    przekwitłą różą?

                           Skromne złoto milczenia

                                 wyszło już z mody

                            Skąpy bezwstyd króluje

                                         na ciałach

                                                i

                                       w  umysłach

                                 Śmieje się im w twarz

                                      powaga wieku

                                  Wystarczy wino

                      smakuje francuskim romansem

                        plami czerwienią niewinność

                                  Zachłanne pragnienia

                        niewinne i boskie rozkosze przeistoczone

                                                  w  

                               zniewolenie od pustych 

                                             wrażeń

                              Jedynie  czerwień żądzy

                                             barwi

                                   porcelanowe twarze     

                               Czarne druhny prowadzą

                                        manekin i kukłę

                                           przed ołtarz   

                               Przysięgają sobie wierność

                                              dopóki nie

                                  spotkają  lepszego modelu                                  

Dokładnie taką tezę postawiłem w wierszu "Pierwsze prawo lasu"

Nie przejmujcie się jelenie, 
że jesteście tylko w cenie,
jeśli nie ma tu lepszego.
Nie zmienicie świata tego.

Pozdrawiam. M.