Bez tytułu

Człowiek z blizną w sercu.
Wraz z przymierzem krocząc. 
Za pacierz zła chwytam.
Drogą mglistą w skraj prowadzącą.
Linią usianą z mas.

W zwartych szeregach, iluzją snu z powiek.
Szary las mgłą przykryty.
Obdzierani z woli czy praw.

Na twarzach wymalowana śmierć.

Dotykamy życia, wyzbyci uczuć poprzedniego dnia.
Płomienie nadziei, a muzyka  gra wciąż.
Przykryci wciąż osłoną pośrodku traw.
Ku pokusie dusza czeka.

Na twarzach powłoka ze zbroją przy ciele.
Jak biblijny wąż, czar przykryje koroną
Kulawy człowiek ludziom umyka.
To my, takich wielu.
Grzesznie zaś solą rany posypie, natomiast w oczy piach.
Komukolwiek Szmatą w usta, wraz ze zbroją na twarz. 
Orla grań, czy wilczy szaniec pokryje?
Nie mój ten świat, wasz. 
Moralne? To nie różnica, lecz jej brak.
Tworzący zamieć ludzie, taniec głuchy i fałsz. 

Istota sieje niepokój.
Nie chcę pozostać sam. 

-Mamo! Nie jestem zły. 
-Wystaw rękę. Proszę!
-Pozwól mi wstać.
-Ja już nie widzę, nic.

-Nic prócz pustych ścian.
-Mamo? Czy ja jestem coś wart? 

...

-Mamo?
[…]