Śmierć Pinucci

W 1949 roku do prokuratury we włoskiej Savonie* wpłynęło pismo dotyczące porwania i zamordowania nastoletniej Giuseppiny Ghersi. Autorem skargi był ojciec dziecka. Jednak polityczny klimat nie sprzyjał tego typu tematom, sprawie ukręcono łeb i zamieciono ją pod dywan. Zapadła cisza na prawie sześćdziesiąt lat.

W 1945 roku, gdy rozgrywały się te mrożące krew w żyłach wydarzenia, Laura i Giovanni - rodzice Giuseppiny, mieszkali w Savonie przy Via Tallone (obecnie Via Donizetti). Byli właścicielami hurtowni owoców i warzyw.

Giuseppina, przez rodziców i rówieśników nazywana Pinuccią, urodziła się 12 lipca 1931 roku. W chwili porwania uczęszczała do Instytutu „Maria Giuseppa Rossello” w dzielnicy La Villetta w Savonie. Była rezolutną, zdolną, pracowitą i mądrą nastolatką. Nikt z jej rodziny, nigdy nie należał do Faszystowskiej Partii Włoch.

W czasie wojny Giuseppina wzięła udział w ogólnopaństwowym szkolnym konkursie literackim. Została jego laureatką. Dziewczynce osobiście złożył gratulacje jeden z wysokich urzędników Mussoliniego, co sprawiło, że stała się znana.

Gdy Amerykanie przepędzili z Italii Niemców, Włochy opanowała kryjącą się dotąd w górach komunistyczna partyzantka, ogłaszająca się wyzwolicielami Włoch. Komuniści stali się panami życia i śmierci mieszkańców, przy całkowicie biernej postawie okupacyjnych wojsk amerykańskich. Obliczono, że w wyniku działalności czerwonych zbirów, działających bezpośrednio z inspiracji Stalina, w latach powojennych zginęło około 50 tysięcy Włochów. Wielokrotnie większą liczbę umieszczono w naprędce utworzonych obozach koncentracyjnych i więzieniach, poddając represjom i prześladowaniom.

Oficjalnie więziono tam ludzi podejrzanych o współpracę z reżimem Benito Mussoliniego, ale tak naprawdę aresztowano także ludzi mogących zagrażać nowemu reżimowi. Trafiali tam więc przedstawiciele bogatszego mieszczaństwa, działacze katoliccy, liberałowie i wszyscy, którzy nie spodobali się komunistycznym uzurpatorom.

Pod koniec kwietnia komunistyczne bojówki wkroczyły do Savony i od samego początku na celownik wzięły rodzinę Ghersi. Po raz pierwszy wkroczyli do hurtowni 25 kwietnia żądając materiałów opatrunkowych, które zostały im przekazane. 26 kwietnia rano zatrzymali udającego się do pracy Giovanniego Ghersi. Wkrótce też aresztowali jego żonę Laurę i jej siostrę. Rodzina została umieszczona w obozie koncentracyjnym zlokalizowanym na terenie gimnazjum „Guido Bono” w Legino*. W tym czasie hurtownię i mieszkanie państwa Ghersi doszczętnie złupiono.

Następnego dnia przy Via Paolo Boselli aresztowano Giuseppinę. W zatrzymaniu brało udział trzech uzbrojonych w karabiny maszynowe partyzantów. Ją również przewieziono do obozu w Legino. Dziewczynce obcięto włosy, a głowę pomalowano na czerwono. Na oczach rodziców partyzanci ciężko pobili dziecko i wielokrotnie zbiorowo zgwałcili. Gwałcono również Laurę Ghersi żądając od jej męża wskazania miejsca ukrycia majątku. Giovanniego bito w tym czasie po głowie kolbami karabinów i pięściami przymuszając do oglądania makabrycznych scen.

Przypuszczalnie już w trakcie tych wydarzeń Giuseppina straciła przytomność i zapadła w śpiączkę. 27 kwietnia dobito ją strzałem w szyję, a zmasakrowane ciało podrzucono w okolicę ogrodzenia cmentarza Zinola na stos innych leżących tam trupów.

Wspominając po latach to zdarzenie pracownik cmentarza powiedział, że nie widział dotychczas tak przerażonej twarzy zmarłego dziecka, i tak zmasakrowanego ciała.

Laurę Ghersi w stanie rozstroju nerwowego zwolniono po dwunastu dniach od zatrzymania, Giovanni odzyskał wolność 11 czerwca. Obydwoje nie usłyszeli żadnych zarzutów. Jednak na skutek dalszego zastraszania i gróźb zostali zmuszeni do opuszczenia Savony. Jako nędzarze tułali się po Włoszech, wszędzie natrafiają ze strony urzędników partii komunistycznej na mur obojętności i pogardy.

Dopiero po kilkudziesięciu latach ludzie zrzeszeni w organizacjach obywatelskich postanowili ponownie upomnieć się o wyjaśnienie historii Giuseppiny Ghersi i przywrócenie o niej pamięci. Przełomem była książka „Il Sangue dei Vinti” (Krew wygranych), znanego we Włoszech pisarza Giampaolo Pansy, który poświęcił w niej sprawie Giuseppiny pół strony tekstu. Z wielkimi trudnościami, przy protestach wciąż do dziś silnych stowarzyszeń komunistycznych partyzantów (ANSI) doprowadzono do upamiętnienia bestialsko zamordowanego dziecka. Tablica ufundowana w 2017 roku przez gminę Noli stoi przy Plaza Fratelli Rosseli.

Dotychczas była już dwukrotnie niszczona. Oprócz imienia, nazwiska, daty urodzenia i śmierci Giuseppiny, na tablicy widnieje jeszcze napis, że płyta poświęcona jest pamięci dziecka, zamordowanego przez bestialskich tchórzy. Nie ma na niej, ani kontekstu wydarzeń, ani nazwisk (które są znane) zbrodniarzy. Objęła ich amnestia udzielona po wojnie przez państwo włoskie.

Przewodniczący lokalnego oddziału stowarzyszenia komunistycznych partyzantów w Savonie Samuel Rago powiedział, że Giuseppina była przecież faszystką, więc poniosła zasłużoną karę.

Na podkreślenie zasługuje też fakt, że określająca się sloganem „wolna” największa internetowa encyklopedia na świecie – Wikipedia, do dziś blokuje możliwość umieszczenia na swoich stronach historii gehenny, przez który przeszła po zakończeniu II wojny światowej Giuseppina Ghersi i wielu innych Włochów.

* Savona – włoskie miasto w Ligurii w prowincji Savona, leżące 55 km na zachód od Genui.

*Legino – dzielnica Savony