Proste historie

Stanąłem po środku
Miejscu nieeksponowanym
Raczej zwykłym.
Z boku spojrzenie
Ukradkiem z lewej. 
Spojrzał na mnie. 
Rozkojarzył się, zły 
chyba na mnie.
Wrócił do pozycji
Nieco nonszalanckiej, ręką
Trzyma się parawaniku 
Znowu oddał się skupieniu.
Ten z prawej spojrzał. 
Z wyrzutem, jakbym 
Pierdnął w kościele 
Przeszkodził w modlitwie. 
Ja tylko przyszedłem! 
Nie mam z tym problemu 
Nie walczę, jestem tu i teraz. 
Wiem, że z wiekiem różnie
Być może nie raz. 
Odpręż się! 
Nie przeszkadzaj sobie! 
Medytuj! 
Kurwa!
Jego wzrok odszedł 
I wrócił do siebie. 
I spojrzał w dół. 
Wrócił zbliżać się
do centrum swojego. 
Skończyłem, wyszedłem 
w ciszy, pozostawiłem
ich przy pisuarach.
Nie użyłem suszarki. 
 

No cóż. Nie wpadłbym na to, że i taką czynność można ująć w poetyckie słowa. W sumie wyszło ciekawie z wyjątkiem dwóch pierwszych wersów. Przemyśl, żeby było gramatycznie poprawne. Poza tym jestem na tak :) Panie pewnie tego nie zrozumieją. To takie ezoteryczno-męskie rozterki. Pozdrawiam :)

Rzeczywiście.. "proste historie"... w męskim szalecie nie bywam, ale opisana przez Ciebie sytuacja gra

bardzo dobrze z tytułem i... "widzę"/'czuję' to wszystko, co w wersach. Chyba..:)

Pozdrawiam.

ps. Krzysztofie, może uda Ci się znaleźć w sobie krztynkę "odwagi", żeby zajrzeć do innych pozycji.