duszka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 ...wyjdę dziś z grobu i pozwolę ci znowu mnie kochać, błękicie na oczach słońca. . 5 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
iwonaroma Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 oczy słońca są przenikliwe :) a błękit chłodzi ...wszystko, co do grobu doprowadziło 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 W kilku słowach zamknęłaś zdolność odradzania się. Jedni ją mają, inni - nie... Pozdrawiam 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Roklin Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Ładne. To jak budząca się na naszych oczach wiosna. Jak każdy cykl. Jak życie owadów. Dobre. Im dłużej patrzę, tym lepsze się wydaje :) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 19 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 (edytowane) Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Ciekawe skojarzenia, podobają mi się :) Ja odradzając się poddaje się z radością jednemu i drugiemu, - niech robią ze mną, co chcą :) Dziękuję Ci i pozdrawiam! Edytowane 19 Lutego 2019 przez duszka (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 19 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Tak, to prawda, niestety... Ja też chyba się tego jeszcze uczę, ale jestem uparta, bo bardzo chcę :) Cieszę sie że odczytałaś w moich kilku słowach wszystko :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Determinacja jest najważniejsza. O wiele gorzej jest, gdy przestaje nam zależeć, albo gdy przestajemy wierzyć, że odrodzenie jest możliwe... 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 ...i dziękuję za głos. :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 19 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Och, jak trafnie wczułeś się w to, co ja czułam pisząc ten wiersz - ciesze się! I tez z tego, w jaki sposób Ci się on podoba :) Dziękuję! 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Cieszę się, że się zgadzamy. :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 19 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Właśnie to "obudzenie słowem" oznacza obudzenie tej woli, tej determinacji, o której piszesz... W moich przypadku pochodzi to słowo od, życzliwych mi ludzi... od Was :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Widzę, że zbyt małą wagę przywiązuję do tytułów, a one odgrywają przecież nieraz kluczową rolę. Ja również potrzebuję takiego "budzenia słowem" - ale szczególnie od samej siebie... Cieszę się, że czujesz się również przez nas dopingowana. :) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
WarszawiAnka Opublikowano 19 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Lutego 2019 Czyli - rozumiemy się. :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Wiesław J.K. Opublikowano 20 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Słowo ciałem się stało i z grobu zmartwychwstało, tak mi się to jakoś zrymowało. Słońce duszę ogrzało i błękitem pomalowało. Czy to dużo, czy mało, powiem krótko i śmiało: to co kiedyś się stało w serca nadzieję wlało. Wszystko to razem wzięte do myślenia dało. Twój wiersz Duszko od razu, gdy tylko przeczytałem, przywołał właśnie takie powyższe skojarzenia. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Justyna Adamczewska Opublikowano 20 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 Duszko, Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Wiesz, mnie kiedyś przyjaciel powiedział: Justynko - wyjdź z lasu i poczuj, nareszcie pozwól sobie poczuć życie. Dobro życia. Nie miał na myśli pięknego lasu, który koi, tylko ciemność i izolację, no rozumiesz. Tak, rozumiesz. Wiele rozumiesz. Twój wiersz... no co tu mówić/pisać? Wzruszył, poruszył, dał poczucie jedności z innymi ludźmi. To takie ważne dla mnie. Duszko, Duszko... Justyna. 2 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 20 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Nie tylko przywołał te (piękne!) skojarzenia, ale też spowodował ten komentarz napisany wierszem :) Wyruszył i ucieszył mnie - dziękuję :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 20 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 (edytowane) Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Tak, rozumiem, Justyno i chyba też rozpoznaję, że wyszłaś lub co najmniej wychodzisz z tego lasu.., bo Twoje słowa jaśnieją i dotykają dając ciepło, też mnie, tutaj :) Dziękuję Ci za to i ciesze się bardzo, z tego uczucia jedności, które dał Ci mój wiersz, bardzo :) Pozdrawiam. . Edytowane 20 Lutego 2019 przez duszka (wyświetl historię edycji) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Justyna Adamczewska Opublikowano 20 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. No, Duszko, moje słowa jaśnieją? Oby, czekam już zbyt długo na: błękit i słońce. Wiem, ze Twój wiersz jest o miłości - kobieta - męzczyzna - tak sie domyślam, ale miłość ma rózne oblicza. Jest dobrem, przede wszystkim dobrem. I... no słowo rzeknę i... ruszam, tak, to jest to słowo - ruszam. :)) Dziękuję. Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
duszka Opublikowano 20 Lutego 2019 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Albo ten błękit i słońce czekają na Ciebie.., a więc ruszaj :)) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Justyna Adamczewska Opublikowano 20 Lutego 2019 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 20 Lutego 2019 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się