Rise, rise!

Baseballe śniegu uporczywie pałują chodnik.
Wiolonczeliści nie przerywają koncertu.
I tak oto nie zapytam ich o zdrowie,
tylko wyjdę i te pieprzone latarnie zaczną
się głupio kojarzyć. Niech i tak będzie.

Stratowane pobocza milczą. Dobrzy ludzie
są w mieszkaniach, bo zimno. Nie chcę
im przeszkadzać, nie pukam więc, nie śpiewam,
nie oddycham. Wolność rozgrywa się
za drzwiami, ma białe spodnie, takie jak twoje.
Wolność ma właśnie okres.

Nadłamane słowa, co je produkuję
po tej znamiennej północy, nie układają się
za dobrze, jak sms od Grzegorza, ku chwale
poezji, wódki i haszyszu.

Patriotyzm lokalny, trochę udawany.
Bezmózgie wióry tratują mi głowę w bramie
już opisanej. Oko, które wypłynęło
z ciepłego oczodołu szybko zlizały
bardziej rozgarnięte ze zwierząt.

Samochody jeżdżą, wolność nie przeszkadza,
nie puka, nie śpiewa, rozumiana inaczej.

nareszcie coś dobrego. Jakość w przykładowym wydaniu. Nie zagłebiam się w drobniutkie potknięcia, bo są nieważne przy efekcie całości
dziękuję za chwilę ukulturalnienia

Znalazłem 2 ładne zdania, czesciowo jest tak sobie, ale takie wydumanie jak to psuje caly wiersz :

Baseballe śniegu uporczywie pałują chodnik.


pozdrawiam