***

a ja mam swój swój "Paryż"

i sen nocy letniej

zapach

wczorajszego wieczoru

i wspinaczki do Ciebie pełne tajemnic

próbowaliśmy

rozebrać siebie bez słów

jak najlepszą powieść

bo przecież nasze serca

uwiodła

złota polska jesień

Szkoda, że nie ma tytułu, lubię ładne nazywanie wierszy, To jak imię dla dziecka. Wiersz bardzo przypadł mi do gustu. A jak byś napisał

próbowaliśmy

siebie bez słów

??

MaksMara- też coś w tym jest jak misterium verbum :) Dziękuje :)

Nie znam łaciny.

inaczej "tajemnica słowa" :)

Dziękuję za wyjaśnienie:) Odnośnie tajemnicy słowa, jest ona dobra tylko w poezji, w źyciu niekoniecznie, to nie średniowiecze, kaźdy ma dostęp do wiedzy/ informacji, a poza tym, tajemnice są przykrywką niewygodnej prawdy i prowadzą do zakłamania. 

W poezji tak i owszem.

No, to się zgadzamy :)

Ok :)

Witam -  mi też się podoba  te rozbieranie.

                                                                                                            Pozd.