***

wdarły się w ciszę
utkwiły mocno
zapamiętaniem
owocowały
w sercu głęboko
i za nie Tobie
dziękuję Panie

są myśli które
łagodnym lśnieniem
rzeżbiły duszę
opamiętaniem
zmywając plamy
małe i duże
i za nie Tobie
dziękuję Panie
 

spadła na ziemię
że ją poniosłeś
w bezchmurne morze
chciałabym mocno
przytulić Ciebie
i w Twych ramionach
schronić się Boże
 

tak niepozornie
szemrały w głowie
z ukołysaniem
że mi się rozum
światłem rozjaśnił
i za nie Tobie
dziękuję Panie
 

na płótnie białym
zarysowane
Twoim imieniem
chwalę Cię Panie
i za nie również
dzięki Ci składam
i uwielbienie
 

ciepłe otwarte
które mi dane
były w potrzebie
jakie to szczęście
w życiu zawarte
mieć przed oczyma
mój Ojcze Ciebie
 

na dziecka twarzy
za ból przebyty
i za cierpienie
za Twoją miłość 
niezmierną Boże
za zmiłowanie
i przebaczenie.

Witaj -  byłem czytałem - nie w moim guście  - przykro mi...

                                                                                                                                      Pozd.

nie szkodzi,dzięki za poświęcony czas,pozdrawiam*

WIersz pełny emocji, piękny i wzruszajacy. Dobra robota :) 

Pozdrawiam A.

Karenko, ślicznie. Modlitwa daje ukojenie. A Twój wiersz jest, moim zdaniem, modlitwą.

Szczególne dla mnie są wersy, które przytoczyłam powyżej.    Pozdrawiam Justyna.